ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ!

Ματθαίος 13: 51

Ο Ιησούς λέει σ' αυτούς: Τα καταλάβατε όλα αυτά; Του λένε: Ναι, Κύριε. Κι εκείνος τούς είπε: Γι' αυτό, κάθε γραμματέας, που μαθήτευσε στα πράγματα της βασιλείας των ουρανών, είναι όμοιος με έναν άνθρωπο οικοδεσπότη, που βγάζει από τον θησαυρό του καινούργια και παλιά.

Όταν φοβάσαι την οργή του καταθλίβοντος.

Όταν είσαι θλιμμένος.

Όταν είσαι απαρηγόρητος.

Ο άνθρωπος είναι ένας μικρός θεός.

Έχει την ικανότητα από τον Θεό να κάνει τα πάντα δια της βαθιάς μελέτης και της προόδου της σύγχρονης κοινωνίας που ζει ανά τους αιώνες.

Αυτό που κάποτε ήταν όνειρο ή φαντασία των συγγραφέων, σήμερα το ζούμε και το κατέχουμε.

Όμως αυτό που ο άνθρωπος δεν ξεπέρασε ποτέ είναι η φύση του, η υπόσταση του, οι αδυναμίες του.  

Το κυριότερο από όλα (!) δεν κατάφερε να ζήσει ειρηνικά, αλλά κάθε φορά πόλεμοι μικροί, ή μεγάλοι, μαστίζουν τους πληθυσμούς, τα κράτη και τις κοινωνίες.

Δεν έχουν περάσει 100 χρόνια από την σφαγή των Ελλήνων στην Μικρά Ασία, στις πόλεις όπου ζούσαν και κυριαρχούσαν πολιτιστικά επί πολλά χρόνια.

Σήμερα οι άνθρωποι στον Δυτικό πολιτισμό χάνονται όχι από πολέμους, αλλά από μίση, από πάθη ατιμίας, από αφροσύνη.

Αλλά και ο άνθρωπος του Θεού, βρίσκεται στην δύνη της καταστροφής της γενιάς του.

Ζει την οικονομική αδυναμία, τις ασθένειες, τον φόβο να χάσει την εργασία, ή να περικοπεί η σύνταξη του, ακόμη την απομόνωση από περιβάλλον του χάριν (!) της ομολογίας του Ιησού Χριστού.

Όλα αυτά φέρνουν τον πιστό σε φόβους, ανησυχίες, στενοχώριες.

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Στα χέρια μας κρατάμε τον λόγο του Θεού, που είναι η ράβδος (!) του Κυρίου των δυνάμεων.

Όμως και το Πνεύμα το Άγιο μέσα μας, που είναι η βακτηρία (!) και μας στηρίζει και μας πληροφορεί τις επαγγελίες του Θεού.

Διαβάζουμε από τον προφήτη Ησαΐα:

Παρηγορείτε, παρηγορείτε τον λαό μου, λέει ο Θεός σας.

Μιλήστε παρηγορητικά προς την Ιερουσαλήμ, και φωνάξτε προς αυτήν ότι, ο καιρός της ταπείνωσής της ολοκληρώθηκε, ότι η ανομία της συγχωρήθηκε·

επειδή, πήρε από το χέρι τού Κυρίου διπλάσιο για όλες τις αμαρτίες της.

Σε άλλο σημείο, διαβάζουμε: 

Εγώ, εγώ είμαι που σας παρηγορώ.

Εσύ ποιος είσαι, και φοβάσαι από θνητόν άνθρωπο, και από γιον ανθρώπου, που θα γίνει σαν το χορτάρι· και λησμόνησες τον Κύριο τον Δημιουργό σου, αυτόν που άπλωσε τους ουρανούς, και θεμελίωσε τη γη·

και φοβόσουν πάντοτε, καθημερινά, την οργή εκείνου που σε κατέθλιβε, σαν να ήταν έτοιμος να καταστρέψει;

Και πού είναι τώρα η οργή εκείνου που κατέθλιβε;

Σε άλλο σημείο, διαβάζουμε: 

Γι' αυτό, άκου τώρα τούτο, θλιμμένη, και μεθυσμένη, όμως, όχι από κρασί·

έτσι λέει ο Κύριός σου, ο Κύριος, και ο Θεός σου, που μάχεται υπέρ τού λαού του:

Δες, πήρα από τα χέρια σου το ποτήρι της ζάλης, τη λάσπη τού κρασιού από το ποτήρι τού θυμού μου·

του λοιπού δεν θα το ξαναπιείς·

και θα το βάλω στο χέρι εκείνων που σε καταθλίβουν, που είπαν στην ψυχή σου:

Σκύψε, για να περάσουμε· κι εσύ έβαλες το σώμα σου σαν γη, και σαν δρόμο σ' εκείνους που διάβαιναν.

Σε άλλο σημείο, διαβάζουμε: 

Ω, θλιμμένη, ταραγμένη, απαρηγόρητη, δες, εγώ θα στρώσω τις πέτρες σου από πορφυρένια μάρμαρα, και θα βάλω τα θεμέλιά σου από σάπφειρους.

Και θα κάνω τις επάλξεις σου από αχάτη, και τις πύλες σου από άνθρακες, και ολόκληρο τον περίβολό σου από εκλεκτές πέτρες.

Μάλιστα, όλοι οι γιοι σου θα είναι διδακτοί από τον Κύριο, και η ειρήνη των γιων σου θα είναι μεγάλη.

Θα στερεωθείς με δικαιοσύνη·

θα είσαι μακριά από την καταδυναστεία, επειδή δεν θα φοβάσαι· και από τον τρόμο, επειδή δεν θα σε πλησιάσει.

Δες, σίγουρα θα συγκεντρωθούν μαζί εναντίον σου, πάντως όχι από μένα. Όσοι συγκεντρωθούν μαζί εναντίον σου, θα πέσουν από σένα.

Δες, εγώ έκανα τον χαλκουργό, που φυσάει τα κάρβουνα στη φωτιά, και βγάζει το εργαλείο για το έργο του·

εγώ έκανα και τον πορθητή για να καταστρέφει.

Κανένα όπλο, που κατασκευάστηκε εναντίον σου δεν θα ευοδωθεί·

και κάθε γλώσσα, που επρόκειτο να κινηθεί εναντίον σου, θα τη νικήσεις στην κρίση. Αυτή είναι η κληρονομία των δούλων τού Κυρίου·

και η δικαιοσύνη τους είναι από μένα, λέει ο Κύριος.

Ας το δούμε μαζί:

1.       Εγώ, λέγει ο Θεός ο Παντοκράτωρ είμαι για σένα.

2.       Εσύ γατί φοβάσαι;

3.       Εσύ γιατί θλίβεσαι;

4.       Εγώ, επέτρεψα τα πάντα στην ζωή σου.

5.       Είσαι δικός μου.

6.        Έλπισε στον Θεό.

7.       Πίστεψε στον Χριστό.

8.       Προσευχήσου δια Πνεύματος Αγίου.

Η ΝΕΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ 

Ο απόστολος Παύλος, γράφοντας προς τους Ρωμαίους, μας θυμίζει τον Μακαρισμό του ανθρώπου.

Διαβάζουμε:

Σε όποιον, όμως, εργάζεται, ο μισθός δεν λογαριάζεται ως χάρη, αλλά ως χρέος·

σ' εκείνον, όμως, που δεν εργάζεται, αλλά πιστεύει σ' αυτόν που ανακηρύσσει δίκαιον τον ασεβή, η πίστη του λογαριάζεται για δικαιοσύνη.

Όπως λέει και ο Δαβίδ τον μακαρισμό τού ανθρώπου, στον οποίο ο Θεός λογαριάζει δικαιοσύνη χωρίς έργα:

«Μακάριοι είναι εκείνοι, των οποίων συγχωρήθηκαν οι ανομίες, και των οποίων σκεπάστηκαν οι αμαρτίες».

«Μακάριος ο άνθρωπος στον οποίο ο Κύριος δεν θα του λογαριάσει αμαρτία».

Ας το δούμε μαζί:

1.       Ο άνθρωπος που είχε την εμπειρία να απαλλαγεί από το βάρος των αμαρτιών του, είναι Μακάριος εν ζωή.

2.       Ο άνθρωπος που συμφιλιώθηκε με τον Θεό δια του Ιησού, είναι Μακάριος.

3.       Ο άνθρωπος που ζει διαρκώς στην χάρη και το έλεος του Θεού, χωρίς να το αξίζει, είναι Μακάριος.

4.       Ο άνθρωπος που εννοεί και γνωρίζει τον λόγο του Θεού είναι Μακάριος.  

5.       Ο άνθρωπος που μαθητεύει στα πράγματα της βασιλείας των ουρανών και βγάζει από τον θησαυρό της καρδιάς του, τα άχρηστα είναι Μακάριος.

Αμήν.

Ησαΐας 40: 1

Παρηγορείτε, παρηγορείτε τον λαό μου, λέει ο Θεός σας.