ΟΙ ΜΑΥΡΕΣ ΩΡΕΣ ΚΑΙ ΗΜΕΡΕΣ!

Ψαλμός 71: 12

Θεέ, μη απομακρυνθείς από μένα· Θεέ μου, κάνε γρήγορα νάρθεις σε βοήθειά μου.

Οι μαύρες ώρες.

Οι μαύρες ημέρες.

Οι ημέρες της απελπισίας.

Ο άνθρωπος που αποτελείται από ένα σώμα χωμάτινο, συνήθως υγιές αρχικά, μια ψυχή που γεννήθηκε από τον Θεό και ένα πνεύμα που διαμορφώθηκε στο περιβάλλον της ανατροφής του, είναι πάρα πολύ ευαίσθητος.

Η ευαισθησία οφείλεται στην καρδιά του, στα συναισθήματα του που κυριαρχούν στην ζωή του.

Ο νέος, έχει την ανάγκη από την συμπαράσταση και τα χάδια της μητέρας του.

Η νέα, ζητά από τον πατέρα όλη την περιουσία, αν προλάβει.

Και όταν μεγαλώσουν αντιμετωπίζουν την ζωή μόνοι τους με αυτοπεποίθηση, ανάλογα με τις ικανότητες, τις δεξιότητες και το πονηρό μυαλό.

Και έρχεται η ώρα, η στιγμή να γνωρίσει ο άνθρωπος τον Θεό, δια της πίστεως στον Ιησού και την διδαχή του Ευαγγελίου.

Έρχεται  η  ώρα (!) να δεχτεί τον Ιησού και την θυσία Του, να βαπτιστεί στο νερό εις άφεση αμαρτιών και κατόπιν να λάβει το βάπτισμα στο Πνεύμα το Άγιον ώστε να ζήσει την νέα ζωή που ανοίγεται μπροστά του. 

Η νέα ζωή, είναι ζωή μαθητείας, ζωή μοναξιάς σε μια πόλη, ή μια οικογένεια, ζωή αποφάσεων, ζωή εμπειριών με τον Θεό που είναι ο Πατέρας ο Παντοκράτορας. 

ΟΙ ΜΑΥΡΕΣ ΩΡΕΣ

Οι μαύρες ώρες είναι οι ώρες της απελπισίας του πιστού ανθρώπου.

Όταν οι σκέψεις του τον βασανίζουν, αφού δεν βρίσκει απαντήσεις.

Ας δούμε το ερώτημα του Ασάφ, του ψαλμωδού:

Εμένα, όμως, τα πόδια μου σχεδόν κλονίστηκαν·

παρολίγο τα βήματά μου γλίστρησαν.

Επειδή, ζήλεψα τους μωρούς, βλέποντας την ευτυχία των ασεβών.

Για τον λόγο ότι, δεν υπάρχουν λύπες στον θάνατό τους, αλλά η δύναμή τους είναι στερεή.

Ας δούμε και το ερώτημα του προφήτη Ιερεμία:

Κύριε, είσαι δίκαιος, όταν αντιμάχομαι μαζί σου·

όμως, ας συζητήσω μαζί σου για τις κρίσεις σου.

Γιατί ευοδώνεται ο δρόμος των ασεβών;

Γιατί ευημερούν όλοι όσοι φέρονται άπιστα;

Τους φύτεψες, μάλιστα ριζώθηκαν·

αυξάνουν, μάλιστα καρποφορούν.

Εσύ είσαι κοντά στο στόμα τους, και μακριά από τα νεφρά τους.

Ας το δούμε μαζί:

1.       Ο άνθρωπος του Θεού, όταν το βλέμμα του κοιτάζει, προσέχει,  σε άνθρωπο ισχυρό τότε χάνει τον βηματισμό του.

2.       Ο άνθρωπος του Θεού νομίζει ότι παλεύει μόνος του και ότι είναι χαμένος.

3.       Ο άνθρωπος του Θεού, συγκρίνει τα αγαθά των πονηρών ανθρώπων με τις ευεργεσίες του Θεού και δεν βγάζει συμπέρασμα.

4.       Ο άνθρωπος του Θεού έχει κατακλυστεί από τα συναισθήματα του, που τον απατούν.

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΟΥ ΣΩΖΕΙ

Τα πάντα διορθώνονται όταν ο πιστός έλθει στον εαυτό του, δηλαδή στην προσευχή, στο ταμείο του και ο Κύριος Ιησούς του μιλήσει και τον ενθαρρύνει και πάλι.

Αυτή η προσευχή πρέπει να είναι ειλικρινής.

Δείτε αυτή την προσευχή του Δαβίδ, στον 71^ο Ψαλμό:

Σε σένα έλπισα, Κύριε· ας μη ντροπιαστώ ποτέ.

Εξαιτίας της δικαιοσύνης σου λύτρωσέ με, και ελευθέρωσέ με· στρέψε το αυτί σου σε μένα, και σώσε με.

Γίνε σε μένα οχυρός τόπος, για να καταφεύγω πάντοτε· εσύ διέταξες να με σώσεις, επειδή είσαι πέτρα μου και φρούριό μου.

Θεέ μου, λύτρωσέ με από δύναμη του ασεβή, από χέρι παράνομου και άδικου.

Επειδή, εσύ είσαι η ελπίδα μου, Κύριε Θεέ· το θάρρος μου από τη νιότη μου.

Θεέ, μη απομακρυνθείς από μένα· Θεέ μου, κάνε γρήγορα νάρθεις σε βοήθειά μου.

Μη με εγκαταλείπεις ούτε μέχρι τα γηρατειά και τα άσπρα μαλλιά, Θεέ, μέχρις ότου κηρύξω τον βραχίονά σου σε τούτη τη γενεά, τη δύναμή σου σε όλους τους μεταγενέστερους.

Επειδή, η δικαιοσύνη σου, Θεέ, είναι υπερυψωμένη·

για τον λόγο ότι, έκανες μεγαλεία·

Θεέ, ποιος είναι όμοιος με σένα, ο οποίος μου έδειξες θλίψεις πολλές και ταλαιπωρίες, και πάλι με αναζωογόνησες, και από τις αβύσσους της γης πάλι με ανέβασες;

Και εγώ, Θεέ μου, στο όργανο του ψαλτηρίου θα δοξολογώ εσένα, και την αλήθεια σου·

σε σένα θα ψαλμωδώ με κιθάρα, άγιε του Ισραήλ.

Θα αγάλλονται τα χείλη μου, όταν σε σένα ψαλμωδώ, και η ψυχή μου, την οποία λύτρωσες.

Ακόμα και η γλώσσα μου θα μελετάει τη δικαιοσύνη σου ολόκληρη την ημέρα· επειδή ντράπηκαν, επειδή αισχύνθηκαν, αυτοί που ζητούν το κακό μου.

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ

Την απελπισία την έζησε και ο απόστολος Παύλος, σαν δούλος Θεού.

Διαβάζουμε από την επιστολή του προς τους Κορίνθιους:

Επειδή, δεν θέλουμε να αγνοείτε, αδελφοί, για τη θλίψη μας, που μας συνέβηκε στην Ασία, ότι στενοχωρηθήκαμε σε υπερβολικό βαθμό, περισσότερο από τη δύναμή μας, ώστε απελπιστήκαμε και από το να ζούμε.

Αλλά, εμείς οι ίδιοι πήραμε μέσα μας την απόφαση του θανάτου, για να μη έχουμε την πεποίθηση στον εαυτό μας, αλλά στον Θεό, που ανασταίνει τούς νεκρούς·

ο οποίος μας ελευθέρωσε από έναν τέτοιο μεγάλο θάνατο, και ελευθερώνει·

στον οποίο ελπίζουμε ότι και ξανά θα ελευθερώσει.

Ας το δούμε μαζί:

1.       Ο δούλος του Θεού σε απελπισία, μετά από την ευλογία του Θεού.

2.       Όταν ξαφνικά καταθλίβεται, πιέζεται, το πνεύμα του πιστού.

3.       Το επιτρέπει στον διάβολο, βεβαίως, ο Θεός.

4.       Η λύση: η καταφυγή στον Κύριο των δυνάμεων.

5.       Η λύση: η απόφαση του θανάτου.

6.       Η λύση: Η ελπίδα στον Θεό, που ανασταίνει νεκρούς.

7.       Η λύση: Έρχεται ταχέως, δηλαδή με γρήγορο τρόπο (!) που σχεδιάζει και εκτελεί ο Θεός.    

Αμήν.

Ψαλμός 71: 1

Σε σένα έλπισα, Κύριε· ας μη ντροπιαστώ ποτέ.