ΧΡΕΟΣ | ΣΙΓΟΥΡΑ ΧΡΩΣΤΑΤΕ!

3^η επιστολή Ιωάννη 1: 8 Εμείς, οφείλουμε να υποδεχόμαστε αυτού τού είδους τούς ανθρώπους, για να γινόμαστε συνεργοί στην αλήθεια.

                                               Το χρέος του δικαίου!

Η οφειλή απέναντι στον Θεόν!

Η πίστωση, που δικαιούται!

Η κοινωνία των ανθρώπων δημιουργεί σχέσεις (!) για την διαβίωση μέσα στην άγρια καθημερινότητα, ακόμη και για επιβίωση του.

Αυτές οι σχέσεις, ήταν από πάντα σχέσεις πολέμου (!) με όπλα, τόξα και σπαθιά.

Ήταν σχέσεις σχετικής φιλίας αλλά και μίσους μέχρις εσχάτων, κατά το: «ο θάνατος σου η ζωή μου».

Αυτό κληροδότησε στον άνθρωπο ο Αδάμ και η Εύα, με τη ανυπακοή και ανταρσία προς τον Θεόν.

Ο άνθρωπος, ζει και διεκδικεί.

Ο άνθρωπος, είναι ένας κυνηγός ανθρώπων.

Ο άνθρωπος, φονεύει (όπως ο Κάιν) και αδιαφορεί για τον αδελφό του (!) αρκεί να εκτελέσει τα σχέδια του.

Ο άνθρωπος, ονειδίζει τον δίκαιο και το πλάσμα του Θεού, τον αδελφό του (!) κατ’ εικόνα του Θεού πλασμένο. 

Ο άνθρωπος, ζει σε ένα πνευματικό σκοτάδι της ψυχής του, εγκλωβισμένος (!) αιχμάλωτος στα πάθη του και απόλυτα τραυματισμένος. 

Ο ΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

Ο Κύριος Ιησούς ερχόμενος στην γη, έφερε το Ευαγγέλιο του Θεού.

Αυτό ομολογεί ο απόστολος Παύλος, γράφοντας:

«Επειδή, δεν ντρέπομαι, βέβαια, το ευαγγέλιο του Χριστού·

«για τον λόγο ότι, είναι δύναμη Θεού προς σωτηρία σε κάθε έναν που πιστεύει, και στον Ιουδαίο, πρώτα, και στον Έλληνα·

«επειδή, διαμέσου αυτού η δικαιοσύνη τού Θεού αποκαλύπτεται από πίστη σε πίστη, καθώς είναι γραμμένο: «Ο δίκαιος, βέβαια, θα ζήσει με πίστη».

Η διδασκαλία του Κυρίου Ιησού, ήρθε σαν φως, μέσα σε ένα σκοτεινό τόπο. Ένα φως αιώνιο μέσα σε μια ψυχή αιώνια, που έδωκε ο Θεός. Και αυτό το φως, ο Ιησούς Χριστός, λάμπει μέσα στο σκοτάδι της ψυχής, ενώ το σκοτάδι δεν μπορεί να επικρατήσει. 

Μάλιστα ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, γράφει, σχετικά:

«Όποιος πιστεύει σ' αυτόν, δεν κρίνεται· όποιος, όμως, δεν πιστεύει, έχει ήδη κριθεί, επειδή δεν πίστεψε στο όνομα του μονογενή Υιού τού Θεού».

«Κι αυτή είναι η κρίση, ότι το φως ήρθε στον κόσμο, και οι άνθρωποι αγάπησαν το σκοτάδι περισσότερο παρά το φως· για τον λόγο ότι, τα έργα τους ήσαν πονηρά».

«Επειδή, όποιος πράττει τα φαύλα, μισεί το φως, και δεν έρχεται στο φως, για να μη έρθουν σε έλεγχο τα έργα του».

«Όποιος, όμως, πράττει την αλήθεια, έρχεται στο φως, για να φανερωθούν τα έργα του, ότι έγιναν σύμφωνα με τον Θεό».

Η ΔΙΔΑΧΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Η διδαχή που έδωσε ο Κύριος, λίγο πριν αφήσει τους δώδεκα μόνους (!) ήταν το χρέος της αγάπης.

Η αγάπη είναι ένα χρέος, προς τον πλησίον και ιδιαίτερα προς τον αδελφό, που έχει την ίδια πίστη και φυλάττει τον λόγο της υπομονής του Χριστού.

Έλεγε ο Κύριος Ιησούς:

«Αν, λοιπόν, εγώ, ο Κύριος και ο δάσκαλος, σας έπλυνα τα πόδια, κι εσείς χρωστάτε να πλένετε ο ένας τα πόδια τού άλλου».

«Αν τα ξέρετε αυτά, είστε μακάριοι, αν τα κάνετε».

«Καινούργια εντολή σάς δίνω: Να αγαπάτε ο ένας τον άλλον·

«όπως εγώ σας αγάπησα, κι εσείς να αγαπάτε ο ένας τον άλλον.

«Από τούτο θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου, εάν έχετε αγάπη ο ένας προς τον άλλον».

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ, ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ

Ο απόστολος Παύλος, σαν εργάτης και δούλος του Χριστού, γράφει καθαρά μέσα από την καρδιά του:

«Είμαι χρεώστης και απέναντι σε Έλληνες και απέναντι σε βάρβαρους, και σε σοφούς και σε άσοφους·

«έτσι, είμαι πρόθυμος, όσον αφορά το δικό μου μέρος, να κηρύξω το ευαγγέλιο και σε σας που είστε στη Ρώμη».

«Άρα, λοιπόν, αδελφοί, είμαστε χρεώστες, όχι στη σάρκα, ώστε να ζούμε σύμφωνα με τη σάρκα».

«Αποδώστε, λοιπόν, σε όλους εκείνα που οφείλετε:

«Σε όποιον οφείλετε τον φόρο, τον φόρο· σε όποιον οφείλετε τον δασμό, τον δασμό· σε όποιον οφείλετε τον φόβο, τον φόβο· σε όποιον οφείλετε την τιμή, την τιμή».

«Σε κανέναν να μη οφείλετε τίποτε, παρά μονάχα το να αγαπάτε ο ένας τον άλλον· επειδή, εκείνος που αγαπάει τον άλλον, εκπληρώνει τον νόμο».

«Οφείλουμε, μάλιστα, εμείς οι δυνατοί να βαστάζουμε τα ασθενήματα των αδυνάτων, και να μη αρέσουμε στον εαυτό μας· αλλά, κάθε ένας από μας ας αρέσει στον πλησίον για το καλό προς οικοδομή».

«Ευαρεστήθηκαν, πραγματικά, και είναι οφειλέτες τους· επειδή, αν τα έθνη έγιναν κοινωνοί τους στα πνευματικά, χρωστούν να τους υπηρετήσουν και στα υλικά».

Ας το δούμε μαζί:

1.       Το χρέος απέναντι στον πλησίον, είναι κατά το θέλημα του Θεού.

2.       Το χρέος είναι καθαρά πνευματικό.

3.       Το χρέος προέρχεται από την καθαρή αγάπη, δια Πνεύματος Αγίου.

4.       Το χρέος είναι μια επιλογή μας, που βλέπει ο Θεός και ανταποδίδει.

5.        Το χρέος μας, η οφειλή της τιμής και της αγάπης προς τον πλησίον είναι εντολή Θεού.

6.       Η οφειλή της τιμής, είναι ο δείκτης (!) της γεύσης της αγάπης του Θεού, μέσα μας.

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΙΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Ο Ιωάννης, ο απόστολος εκ των δώδεκα, γράφει στην πρώτη επιστολή του:

« Όποιος λέει ότι μένει σ' αυτόν, οφείλει, όπως εκείνος περπάτησε, έτσι κι αυτός να περπατάει».

«Από τούτο έχουμε γνωρίσει την αγάπη, επειδή εκείνος την ψυχή του έβαλε για χάρη μας·

«κι εμείς οφείλουμε να βάζουμε τις ψυχές μας για χάρη των αδελφών».

«Αγαπητοί, επειδή με τέτοιον τρόπο μάς αγάπησε ο Θεός, οφείλουμε κι εμείς να αγαπάμε ο ένας τον άλλον».

Η ΠΙΣΤΩΣΗ, Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ

Η πίστωση, είναι ο πνευματικός λογαριασμός του ανθρώπου του Θεού.

Όταν ο άνθρωπος αγαπά τον λόγο του Θεού, την αλήθεια του Ευαγγελίου, τότε πιστώνεται.

Η πίστωση είναι η συσσώρευση μέσα στην ψυχή μας, στην καρδιά μας, στα συναισθήματα μας, όλων των λόγων του Θεού με τάξη και σύνεση.  

Αυτός είναι όλος ο θησαυρός του ανθρώπου.

Διαβάζουμε από την επιστολή του Παύλου, προς τον Τιμόθεο:

 «Αλλά, εσύ να μένεις σ' εκείνα που έμαθες και πιστώθηκες, ξέροντας από ποιον τα έμαθες·»

Ακόμη από το στόμα του Ιησού, όπως το κατέγραψε ο Ευαγγελιστής Ματθαίος:

«Μη θησαυρίζετε για τον εαυτό σας θησαυρούς επάνω στη γη, όπου το σκουλήκι και η σκουριά τούς αφανίζει, και όπου κλέφτες κάνουν διάρρηξη και κλέβουν·

«αλλά, θησαυρίζετε στον εαυτό σας θησαυρούς στον ουρανό, όπου ούτε σκουλήκι ούτε σκουριά τούς αφανίζουν, και όπου κλέφτες δεν κάνουν διάρρηξη ούτε κλέβουν».

«Επειδή, όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θα είναι και η καρδιά σας.

Και πάλι από το στόμα του Ιησού, όπως το κατέγραψε ο Ευαγγελιστής Λουκάς:

«Μη φοβάσαι, μικρό ποίμνιο· επειδή, ο Πατέρας σας ευδόκησε να σας δώσει τη βασιλεία. Πουλήστε τα υπάρχοντά σας, και δώστε ελεημοσύνη.

«Κάντε για τον εαυτό σας βαλάντια που δεν παλιώνουν, θησαυρό στους ουρανούς, που δεν χάνεται, όπου κλέφτης δεν πλησιάζει ούτε σκουλήκι καταστρέφει».

«Επειδή, όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θα είναι και η καρδιά σας.

Αμήν.

1^η επιστολή προς Κορίνθιους 7: 3 Ο άνδρας ας αποδίδει στη γυναίκα την οφειλόμενη εύνοια· παρόμοια δε, και η γυναίκα στον άνδρα.