ΔΙΔΑΞΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ: ΑΠΟ ΒΡΕΦΟΣ!

Δανιήλ 1: 8 Ο Δανιήλ, όμως, έβαλε στην καρδιά του να μη μολυνθεί από τα φαγητά τού βασιλιά ούτε από το κρασί που έπινε εκείνος· γι' αυτό, παρακάλεσε τον αρχιευνούχο να μη μολυνθεί. Και ο Θεός έκανε τον Δανιήλ να βρει χάρη και έλεος μπροστά στον αρχιευνούχο.

Από πότε, μιλάμε στο παιδί μας για τον Χριστόν;

Πότε, είναι τόσο νωρίς;

Πότε, είναι τόσο αργά;

Η προσωπικότητα των παιδιών, είναι στα χέρια των γονέων (!) τους οποίους ο Θεός εμπιστεύεται, ώστε να τους δώσει τέκνα.

Κάθε παιδί, από βρέφος αναζητά την αγάπη, την ζεστασιά και την ειρήνη μέσα στο σπίτι από τους γονείς του, που είναι πλέον ώριμοι, πιστοί και σώφρονες.

Αυτά τα στοιχεία του πνευματικού κλίματος, τα δίδει ο Θεός σε αναγεννημένα παιδιά του, ώστε το έργο τους, που είναι η τεκνογονία να έχει αποτελέσματα αγαθά. 

ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ

Ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο πέντε αισθήσεις, για να επικοινωνεί με το περιβάλλον.

1.       Όραση

2.       Ακοή

3.       Αφή

4.       Γεύση

5.       Όσφρηση

Το παιδί - βρέφος από τις πέντε αισθήσεις, έχει αναπτυγμένες τις 3 αισθήσεις.

1.       Την όραση. Μπορεί να εστιάσει σε απόσταση 25-26 εκατοστά περίπου. 

2.       Την ακοή. Πριν ακόμη από την γέννηση του. Του αρέσει να σας ακούει.

3.       Την αφή. Το δέρμα του μωρού αντιλαμβάνεται την παραμικρή αλλαγή στην θερμοκρασία και το πιο ελαφρύ άγγιγμα.

Εδώ ας θυμηθούμε τα λόγια του αποστόλου Παύλου, προς τους Θεσσαλονικείς:

«αλλά, σταθήκαμε γλυκείς ανάμεσά σας· όπως η τροφός περιθάλπει τα δικά της παιδιά·»

Αυτό φανερώνει μια ιστορική αλήθεια.

Στο παρελθόν, η τροφός ήταν επάγγελμα.

Ήσαν γυναίκες, νεαρές μητέρες που μόλις είχαν γεννήσει και είχαν γάλα, δηλαδή γαλακτοφορούσαν.  

Πήγαιναν, λοιπόν, σε πλούσια σπίτια και έτρεφαν εκεί τα ξένα βρέφη για μια τριετία περίπου και κατόπιν ξαναγύριζαν στα σπίτια των και τεκνοποιούσαν εκ νέου, ώστε να ξαναφύγουν.

Η παρατήρηση του Παύλου, αφορά την ιδιαίτερη μεταχείριση των ίδιων των τέκνων των τροφών αυτών, δηλαδή την ιδιαίτερη ευαισθησία και γλυκύτητα που έδειχναν αφού είναι τα παιδιά των.

Διαβάζουμε από τις Παροιμίες:

«Δίδαξε το παιδί στην αρχή τού δρόμου του· και δεν θα απομακρυνθεί απ' αυτόν ούτε όταν γεράσει».

Και από την επιστολή προς τον Τιμόθεο:

«Αλλά, εσύ να μένεις σ' εκείνα που έμαθες και πιστώθηκες, ξέροντας από ποιον τα έμαθες·

«και ότι, από βρέφος γνωρίζεις τα ιερά γράμματα, που μπορούν να σε σοφίσουν σε σωτηρία διαμέσου τής πίστης εν Χριστώ Ιησού».

ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΒΡΕΦΟΥΣ 

Η μητέρα περισσότερο από τον πατέρα όπως είναι φυσικό, διαθέτει τον περισσότερο χρόνο με το βρέφος.

Μπορούμε μέσω του διαδικτύου, ή από τον παιδίατρο να μάθουμε για το βρέφος μας από ενός μηνός έως και δώδεκα μηνών (!) τι πρόκειται να επιτυγχάνει ή ακόμη, τις ιδιαίτερες ανάγκες διατροφής και φροντίδας.

Όμως όλους αυτούς τους βρεφικούς μήνες, το πιο σπουδαίο είναι:

1.       η ζεστή φωνή της μαμάς

2.       το χάδι της μαμάς

3.       τα χρώματα από τα μπαλάκια που κρέμονται

4.       η ιδιαίτερη φωνή του μπαμπά

5.       το χάδι του μπαμπά

6.       Ο λόγος του Θεού που διαβάζει  ο μπαμπάς.

7.       Ο λόγος του Θεού που αφηγείται η μαμά ή η γιαγιά.

ΣΤΗΝ ΕΦΗΒΕΊΑ

Ας δούμε μερικά παραδείγματα εφήβων.

Ο Ιωσήφ, γιος του Ιακώβ και της Ραχήλ.

Ήταν αγαπημένο τέκνο του Ιακώβ, αφού η μητέρα του πέθανε ενωρίς, μόλις γέννησε τον Βενιαμίν.

Η φροντίδα του Ιακώβ (!) και η επιμέλεια προς τον Ιωσήφ, ήταν μεγάλη και ιδιαίτερη πνευματικά, αφού ήταν ορφανός από μητέρα.

Διαβάζουμε:   

«Ο Ιωσήφ, όντας νέος, 17 χρόνων, έβοσκε τα πρόβατα μαζί με τους αδελφούς του, τους γιους τής Βαλλάς, και τους γιους τής Ζελφάς, των γυναικών τού πατέρα του·

«και ο Ιωσήφ ανέφερε στον πατέρα τους την κακή τους φήμη».

«Και ο Ισραήλ αγαπούσε τον Ιωσήφ περισσότερο από όλους τους γιους του, επειδή ήταν ο γιος των γηρατειών του· και του έκανε έναν ποικιλόχρωμο χιτώνα».

Η περίπτωση του Τιμόθεου, υπηρέτη του Παύλου και του Σίλα.

Διαβάζουμε:

«Και (ο Παύλος) έφτασε στη Δέρβη και τη Λύστρα·

«και να! εκεί ήταν κάποιος μαθητής, με το όνομα Τιμόθεος, γιος κάποιας γυναίκας Ιουδαίας πιστής, από πατέρα δε Έλληνα·

«ο οποίος είχε καλή μαρτυρία από τους αδελφούς των Λύστρων και του Ικονίου».

«Αυτόν ο Παύλος θέλησε να βγει μαζί του·

«και αφού τον πήρε, έκανε σ' αυτόν την περιτομή, εξαιτίας των Ιουδαίων, που ήσαν σ' εκείνους τούς τόπους· επειδή, όλοι γνώριζαν τον πατέρα του ότι ήταν Έλληνας».

Ας το δούμε μαζί:

1.       Ο Τιμόθεος ως έφηβος, απέκτησε ήδη καλή μαρτυρία από τους αδελφούς στις πόλεις της Λυκαονίας, Λύστρα και Δέρβη.

2.       Το όνομα της μητέρας του δεν ήταν γνωστό, αργότερα έγινε.

3.       Το όνομα του πατέρα του που ήταν Έλληνας, επίσης δεν ήταν γνωστό.

4.       Η καταγωγή του δεν ήταν ευγενής.

5.       Είχε μέσα του ο Τιμόθεος τον Ιησού Χριστό σαν απόλυτο Κύριο.

6.       Όταν πήρε την πρόσκληση από τον Παύλο δεν δίστασε ούτε στιγμή.  

Αργότερα και μετά από 16 χρόνια περίπου, γράφει ο Παύλος προς τον Τιμόθεο σαν επίσκοπο της Εφέσου, την δεύτερη επιστολή, με μεγάλη συγκίνηση:

«Ευχαριστώ τον Θεό, τον οποίο λατρεύω από προγόνων με καθαρή συνείδηση, ότι αδιάκοπα σε θυμάμαι στις δεήσεις μου νύχτα και ημέρα, επιποθώντας να σε δω, καθώς θυμάμαι τα δάκρυά σου, για να γεμίσω από χαρά· ανακαλώντας στη μνήμη μου την ανυπόκριτη πίστη, που είναι μέσα σου, η οποία πρώτα κατοίκησε στη γιαγιά σου Λωίδα, και στη μητέρα σου Ευνίκη·

«είμαι δε πεπεισμένος ότι και μέσα σε σένα».

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ, ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΠΑΡΟΙΜΙΩΝ

Ο Σολομώντας, ένας σοφός νεαρός βασιλιάς (!) γράφει:  

«Να διαπαιδαγωγείς τον γιο σου όσο υπάρχει ελπίδα· αλλά, μη διεγείρεις δια την ψυχή σου, ώστε να τον θανατώσεις».

«Αυτός που λυπάται τη ράβδο του, μισεί τον γιο του· αλλ' αυτός που τον αγαπάει, τον διαπαιδαγωγεί στην κατάλληλη ώρα».

«Η ράβδος και ο έλεγχος δίνουν σοφία· αλλ' ένα εγκαταλειμμένο παιδί ντροπιάζει τη μητέρα του».

Ας το δούμε μαζί:

1.       Η ελπίδα για την διαπαιδαγώγηση του παιδιού, αρχίζει από βρέφος.

2.       Η ελπίδα για την διαπαιδαγώγηση του παιδιού, τελειώνει στα 7 έτη.

3.       Ένα εγκαταλειμμένο παιδί ντροπιάζει την μητέρα, που το γέννησε.

4.       Η ράβδος είναι οι σωστές τιμωρίες, όχι το ξύλο.

5.       Ο έλεγχος είναι η άμεση αντιμετώπιση μιας παράβασης.

6.       Η αντιμετώπιση και ο έλεγχος γίνεται κατ ιδίαν και όχι μπροστά σε τρίτους.  

Αμήν.

Δείτε εδώ:
https://www.youtube.com/watch?v=1XIx1FqYRBU&list=PLNjBRrl2CXQUlQLnZlt54BCRYkOHYuQRG&index=36&t=330s

Παροιμίες 13: 24 Αυτός που λυπάται τη ράβδο του, μισεί τον γιο του· αλλ' αυτός που τον αγαπάει, τον διαπαιδαγωγεί στην κατάλληλη ώρα.