ΠΡΑΟΣ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΟΣ!

2^ο βιβλίο των Χρονικών 16: 9 τα μάτια τού Κυρίου περιτρέχουν διαμέσου ολόκληρης της γης, για να φανεί δυνατός σε όσους έχουν την καρδιά τους τέλεια προς αυτόν·

Πράος στο πνεύμα.

Ταπεινός στην καρδιά.

Τέλειος στην αγάπη προς τον Θεό.

Τα κύρια χαρακτηριστικά του Κυρίου Ιησού Χριστού, ως δούλου, ως Αμνού του Θεού.

Ακόμη, σπάνια χαρακτηριστικά στους υπηρέτες, που αναζητά ο Θεός, ώστε να τους καταστήσει εργάτες στον θερισμό Του.

Ο αδελφόθεος Ιάκωβος απευθύνεται προς τον πιστό λαό των χριστιανών από το Ισραήλ, που έχει διασπαρθεί μετά από τους διωγμούς, από τον λιθοβολισμό του Στεφάνου.

Όπως φαίνεται, αυτή διασπορά έκαμε τους πιστούς να ζουν δίχως φραγμούς, ανάμεσα στα έθνη, στον σύγχρονο τότε κόσμο.

Η επιστολή που απευθύνει ο Ιάκωβος, είναι αυστηρή!

Διαβάζουμε:

«Μοιχοί και μοιχαλίδες, δεν εξεύρετε ότι η φιλία του κόσμου είναι έχθρα του Θεού; όστις λοιπόν θελήση να ήναι φίλος του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται».

Φίλος του κόσμου!

Γιατί;

Τι έχει να κερδίσει ο άνθρωπος από την φιλία του κόσμου;

Αντίθετα, μόνον εχθρός ή αποστάτης του Θεού γίνεται!

Και ο Ιάκωβος, γράφει κάτι δυσνόητο:

«Η νομίζετε ότι ματαίως η γραφή λέγει, Προς φθόνον επιποθεί το πνεύμα, το οποίον κατώκησεν εν ημίν;

Περιγράφει ο Ιάκωβος, τον άνθρωπο τον φυσικό.

Ο άνθρωπος, ο μη αναγεννημένος, έχει φθόνο και αντιζηλία στο πνεύμα του.

Φθονεί! Ζηλεύει τον πλησίον του. Γίνεται υιός του πονηρού, που μισεί και φθονεί.

Και ο Ιάκωβος συνεχίζει:

«Αλλά μεγαλητέραν χάριν δίδει ο Θεός·

Εδώ, είναι η χάρη που βρίσκει ο άνθρωπος μπροστά στον Θεό, όταν μετανοεί.

Και ο Ιάκωβος τελειώνει:

«όθεν λέγει· Ο Θεός εις τους υπερηφάνους αντιτάσσεται, εις δε τους ταπεινούς δίδει χάριν».

Ξεκάθαρα, η υπερηφάνεια της καρδιάς και η έπαρση δημιουργεί για τον Θεόν, ένα χώρισμα απέναντι στον άνθρωπο. Ο Θεός τότε απομακρύνεται.

Όμως, η ταπείνωση της καρδιάς και η αναγνώριση των πολλών αμαρτιών, ενώπιον του Θεού, ανοίγουν την χάρη και το έλεος και τα σπλάχνα του Θεού, σαν ουράνιου Πατέρα.

Ο Κύριος Ιησούς, δίδασκε:

 «Σηκώστε επάνω σας τον ζυγό μου, και μάθετε από μένα·

«επειδή, είμαι πράος (το πνεύμα) και ταπεινός στην καρδιά·

«και θα βρείτε ανάπαυση μέσα στις ψυχές σας».

Ας δούμε μαζί, τα λόγια του Ιησού:

1.       Αν θα με ακολουθήσεις, σήκωσε το ζυγό μου

2.       Θυμήσου! το μισό φορτίο, από τον ζυγό.

3.       Αυτό είναι ο σταυρός σου, όχι για την λύτρωση!

4.       Ο σταυρός σου, είναι διότι γίνεσαι στόχος του εχθρού.

5.       Και μάθε από τον χαρακτήρα μου.

6.       Από την πραότητα μου.

7.       Από την ταπείνωση μου.

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

Ο μαθητής της αγάπης, ο Ιωάννης στην Αποκάλυψη του Ιησού Χριστού, φανερώνει ένα συναίσθημα μίσους (!) που είχε ο Κύριος Ιησούς, απέναντι στην διδαχή των Νικολαιτών.  

Διαβάζουμε:

«Έχεις, όμως, τούτο, ότι μισείς τα έργα των Νικολαϊτών, τα οποία μισώ και εγώ».

Και πάλι:

«Έτσι κι εσύ, έχεις μερικούς που κρατούν τη διδαχή των Νικολαϊτών· το οποίο μισώ».

Ο Θεός μισεί τα έργα τα άνομα, που προέρχονται από τον σατανά. Ο άνθρωπος του Θεού, οφείλει να διακρίνει την αμαρτία και την απείθεια, μέσα στην οποία ζει ο κόσμος και να μην προσκολλάται  με κανένα συναίσθημα σε ανθρώπους.  

Ο Ιωάννης στην επιστολή του, γράφει:

«Μη αγαπάτε τον κόσμο, ούτε αυτά που υπάρχουν μέσα στον κόσμο».

«Αν κάποιος αγαπάει τον κόσμο, η αγάπη τού Πατέρα δεν υπάρχει μέσα σ' αυτόν· επειδή, κάθε τι που υπάρχει στον κόσμο: Η επιθυμία τής σάρκας και η επιθυμία των ματιών και η αλαζονεία τού βίου, δεν είναι από τον Πατέρα, αλλά είναι από τον κόσμο».

«Και ο κόσμος παρέρχεται και η επιθυμία του· εκείνος, όμως, που πράττει το θέλημα του Θεού, μένει στον αιώνα».

Ας δούμε μαζί, τι υπάρχει στον κόσμο:

1.       Η επιθυμία της σάρκας (του Εγώ).

2.       Η επιθυμία των ματιών (πονηρός δούλος).

3.       Η αλαζονεία του βίου (η ματαιότητα).

Η ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ (Η ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ) ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Υπάρχει ένα μέτρο,  για τον άνθρωπο που γνώρισε τον Χριστό σαν τον Σωτήρα του.

Αυτό είναι το μέτρο της αγάπης, που βαθμολογείται με τον ζήλο (!) που έχει ο άνθρωπος για τον Θεό και Πατέρα.

Η ακεραιότητα της αγάπης (!) δηλώνει πόσο μοιρασμένη είναι η καρδιά του ανθρώπου, απέναντι στα αγαθά και τα δώρα του Θεού.

Αυτό (!) ονομάζεται τελειότητα της αγάπης.

Παραδείγματα:

1.       Η Μαριάμ, η μητέρα του Κυρίου.

2.       Ο Ιωσήφ, ο άνδρας της Μαριάμ.

3.       Η Μαρία, η Μαγδαληνή.

4.       Ο Ιωσήφ, από την Αριμαθαία.

5.       Η γυναίκα, από Τύρο και Σιδώνα (Ελληνίδα).   

6.       Άλλοι, πολλοί.

Ο Κύριος Ιησούς, δίδαξε:

«Να είστε, λοιπόν, εσείς τέλειοι, όπως ο Πατέρας σας, που είναι στους ουρανούς, είναι τέλειος».

Και ο απόστολος Πέτρος, έγραψε:

«η τέλεια αγάπη βγάζει έξω τον φόβο· επειδή, ο φόβος έχει κόλαση· και εκείνος που φοβάται δεν έχει φτάσει σε τέλειο βαθμό μέσα στην αγάπη».

Αμήν.

Παροιμίες 3: 34 Βέβαια, αυτός αντιτάσσεται στους υπερήφανους· στους ταπεινούς, όμως, δίνει χάρη.