ΑΝ ΧΑΛΑΣΕΙ ΤΟ ΑΛΑΤΙ;

Μάρκος 9: 50 

Το αλάτι είναι καλό· αν, όμως, το αλάτι γίνει ανάλατο, με τι θα το αρτύσετε; Να έχετε αλάτι μέσα σας, και να ειρηνεύετε αναμεταξύ σας.

Τι είναι το αλάτι;

Τι κάνει το αλάτι;

Πως χαλάει το αλάτι;

Ο Κύριος Ιησούς, ο Χριστός με πολλά παραδείγματα και παραβολές (!) δίδαξε αιώνιες αλήθειες.

Έδωσε ο Κύριος μια διάσταση του ευλογημένου ανθρώπου από τον Θεό, που είναι η ουσία, η γεύση ενός ανθρώπου πιστού.

Μια τέτοια ουσία, είναι το αλάτι και η γεύση του!

Είπε ο Κύριος, στην διδαχή:

«Εσείς είστε το αλάτι τής γης».

Και πάλι:

«Το αλάτι είναι καλό· αλλά, αν το αλάτι διαφθαρεί, με τι θα αρτυστεί;»

Ας το δούμε μαζί:

1.       Η γεύση και η χρήση του αλατιού, είναι κοινώς, σε όλους γνωστή και απαραίτητη.

2.       Λίγο αλάτι, κάνει ένα ολόκληρο φαγητό γευστικό.

3.       Καθόλου αλάτι, κάνει όλους τους ανθρώπους να διαμαρτύρονται.

Ο άνθρωπος του Θεού, έχει την ουσία και την γεύση του ανθρώπου του Θεού. Η παρουσία του ανάμεσα στους ανθρώπους γίνεται πάντα αισθητή από την καλοσύνη, την ευγένεια, την αγαθότητα του.

Είναι ο άνθρωπος ο ειρηνικός και ο ειρηνοποιός, ανάμεσα σε έριδες μεταξύ των ανθρώπων.

Εργάζεται αθόρυβα και διακρίνεται για την πιστότητα του και την υπομονή, όπου και αν εργάζεται είτε σε καλό ή σε κακό αφεντικό.

ΠΩΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΥΤΗ Η ΓΕΥΣΗ;

Η γεύση του ανθρώπου του Θεού, έρχεται και διατηρείται όσο ο άνθρωπος είναι ενωμένος με τον Χριστό, δια της πίστεως στον Λόγο και δια δυνάμεως Πνεύματος Αγίου.

Αυτή η ένωση, που μοιάζει με ένα κλήμα ριζωμένο στο μεγάλο Αμπέλι, φέρνει τους χυμούς και την γεύση στον άνθρωπο του Θεού.

Και ο Κύριος, το τόνισε:

«Μείνατε εν εμοί, και εγώ εν υμίν. Καθώς το κλήμα δεν δύναται να φέρη καρπόν αφ' εαυτού, εάν δεν μείνη εν τη αμπέλω, ούτως ουδέ σεις, εάν δεν μείνητε εν εμοί».

Αυτή η καρποφορία είναι το άρωμα, η γεύση του Χριστού.

Και το άρωμα είναι διάχυτο στους ανθρώπους, από την καλή συμπεριφορά, από την σύνεση, από την πραότητα του ανθρώπου του Θεού.

ΠΩΣ ΧΑΛΑΕΙ Η ΓΕΥΣΗ, Η ΤΟ ΑΛΑΤΙ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ;

Η γεύση του πιστού χαλάει, όταν σταματήσει η καρποφορία.

Όταν ο άνθρωπος, για δικούς του λόγους, αποκοπεί από την πηγή της ζωής, τον Ιησού Χριστό.

Διαβάζουμε:   

«Και εκείνος που σπάρθηκε στα αγκάθια, αυτός είναι που ακούει τον λόγο· έπειτα, η μέριμνα αυτού τού αιώνα και η απάτη τού πλούτου συμπνίγει τον λόγο, και γίνεται άκαρπος».

Ο Κύριος Ιησούς, μας αναφέρει 3 λόγους, για τους οποίους σταματά η καρποφορία:

1.       Η μέριμνα, η στενοχώρια για την βιοπάλη και την επιτυχία.

2.       Η αλαζονεία και ο εγωισμός.

3.       Η απάτη του πλούτου και το ψέμα του χρήματος.

ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΕΥΕΙ ΚΑΤΟΠΙΝ;

Μας κάνει εντύπωση, αυτό που ο Κύριος αναφέρει σχετικά με το αλάτι που έχασε την γεύση του!

Διαβάζουμε:

«Δεν είναι πλέον χρήσιμο ούτε για τη γη ούτε για την κοπριά· το ρίχνουν έξω. Όποιος έχει αυτιά για να ακούει, ας ακούει».

Το αλάτι, που χάνει την ουσία του αποβάλλεται και ρίπτεται έξω, είναι άχρηστο!

Το ίδιο όμως, ο Κύριος Ιησούς, αναφέρει και στην παραβολή με το κλήμα, μέσα στο μεγάλο Αμπέλι.

Διαβάζουμε:

«Κάθε κλήμα σε μένα, το οποίο δεν φέρνει καρπό, ο Πατέρας μου το αποκόπτει· και καθένα το οποίο φέρνει καρπό, το καθαρίζει, για να φέρει περισσότερο καρπό. Τώρα, εσείς είστε καθαροί, εξαιτίας του λόγου που σας μίλησα».

Το κλήμα που είναι φυτεμένο μέσα στο μεγάλο αμπέλι, δηλαδή ο πιστός (!) που είναι μέσα σε μια Εκκλησία και απολαμβάνει, ξαφνικά, μπορεί να αποβληθεί (!) χωρίς να το καταλάβει όταν ο Θεός (!) αποφασίσει κάτι τέτοιο.

Και αυτό, είναι χέρι Θεού και όχι ανθρώπων!

Όχι κάποιου συνεδρίου, εκκλησιαστικού!

ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ

Εδώ μπορούμε να αντιληφθούμε τον φόβο και τον τρόμο (!) μην τυχόν και χάσουμε από αμέλεια την σωτηρία μας, τον Ιησού Χριστό τον Σωτήρα μας, από χέρι Θεού.  

Ο απόστολος Παύλος, γράφει προς τους Φιλιππησίους:

«Ώστε, αγαπητοί μου, καθώς πάντοτε υπακούσατε, όχι μονάχα όπως στην παρουσία μου, αλλά πολύ περισσότερο τώρα στην απουσία μου, με φόβο και τρόμο να κατεργάζεστε τη δική σας σωτηρία·»

Και πάλι, ο Παύλος γράφει προς τους Εβραίους:

«Γι' αυτό, εμείς πρέπει να προσέχουμε περισσότερο σε όσα ακούσαμε, για να μη ξεπέσουμε ποτέ. Επειδή, αν ο λόγος που μιλήθηκε διαμέσου αγγέλων έγινε βέβαιος, και κάθε παράβαση και παρακοή έλαβε δίκαιη ανταπόδοση, πώς εμείς θα ξεφύγουμε, αν αμελήσουμε μια τόσο μεγάλη σωτηρία; Η οποία, αφού άρχισε να διακηρύσσεται διαμέσου τού Κυρίου, βεβαιώθηκε σε μας από εκείνους που άκουσαν·»

Και ο απόστολος Πέτρος, γράφει:

«Και αν επικαλείστε Πατέρα, αυτόν που κρίνει χωρίς προσωποληψία, σύμφωνα με το έργο τού καθενός, να διάγετε με φόβο τον καιρό τής παροικίας σας·»

«ξέροντας ότι δεν λυτρωθήκατε από τη μάταιη πατροπαράδοτη διαγωγή σας με φθαρτά, ασήμι ή χρυσάφι, αλλά με το πολύτιμο αίμα τού Χριστού, ως αμνού χωρίς ψεγάδι και χωρίς κηλίδα·»

Αυτός ο φόβος, είναι ο καλός φόβος!

Είναι ο φόβος του Θεού, που φυλάει την ψυχή μας και είναι η αρχή της σοφίας. Αμήν.  

Ρωμαίους 12: 18 Αν είναι δυνατόν, όσον αφορά το δικό σας μέρος, ειρηνεύετε με όλους τούς ανθρώπους.