ΟΙ ΜΑΣΤΙΓΕΣ ΤΟΥ ΑΣΕΒΗ!

Ψαλμός 71: 19 Θεέ, ποιος είναι όμοιος με σένα, ο οποίος μου έδειξες θλίψεις πολλές και ταλαιπωρίες, και πάλι με αναζωογόνησες, και από τις αβύσσους τής γης πάλι με ανέβασες;

Οι μάστιγες του ασεβή ανθρώπου!

Το άγριο κυνηγητό του Θεού!

Ο όλεθρος από τον Παντοδύναμο!

Ο Θεός, ο ουράνιος Πατέρας μας επιβλέπει τις καρδιές όλων των ανθρώπων «ευκαίρως, ακαίρως»!

Είναι μια έκφραση, που χρησιμοποιεί και ο απόστολος Παύλος, προς τον Τιμόθεο προϊστάμενο (επίσκοπο) της εκκλησίας της Εφέσου, καθώς φαίνεται από την επιστολή του Παύλου.

Καθώς ο Θεός επιβλέπει ή καλύτερα, εστιάζει (!) επάνω σε κάποιον άνθρωπο χωρίς αυτός να γνωρίζει και εξετάζει την στάση του ανθρώπου, απέναντι στον δημιουργό του.

Υπάρχουν άνθρωποι που μισούν τον Θεό, τον λόγο Του, τις υποσχέσεις Του. Αυτοί οι άνθρωποι ονομάζονται ασεβείς.

Ο λόγος που οι άνθρωποι αυτοί μισούν τον Θεό είναι σαφής: Ο εγωισμός τους, δημιουργεί ένα μεγάλο εμπόδιο, ένα χάσμα αγεφύρωτο μεταξύ του Άγιου Θεού και του εγωιστή ανθρώπου και ίσως, ικανού σε πολλά πονηρά επιτεύγματα.  

Και ο Θεός προσπαθεί να δώσει ευκαιρίες, για την σωτηρία αυτού του ασεβούς!

Οι ευκαιρίες που δίνει ο Θεός είναι οι μάστιγες!

Ας το δούμε μαζί:

1.       Μια μεγάλη αποτυχία στις σπουδές, είναι μια μάστιγα.

2.       Μια μεγάλη αποτυχία στις επιχειρήσεις, είναι μια μάστιγα.

3.       Μια μεγάλη ασθένεια και μακρόχρονη, είναι μια μάστιγα.

4.       Μια μεγάλη προσβολή στο «εγώ» του ανθρώπου, είναι μια μάστιγα.

5.       Ένα μεγάλο διαζύγιο στο ζευγάρι, είναι μια μάστιγα.

6.       Μία οικονομική καταστροφή, είναι μία μάστιγα.  

Διαβάζουμε από τον προφήτη Δαβίδ, ένα Ψαλμό:

«Οι μάστιγες του ασεβή είναι πολλές·»

Οι μάστιγες του ασεβή ανθρώπου, έχουν το στόχο να τσακίσουν κάθε στήριγμα από τις ικανότητες και τις πονηράδες του.  

Και ο Θεός διαμαρτύρεται δια του προφήτη Ιεζεκιήλ:

«Μήπως εγώ θέλω τωόντι τον θάνατον του ανόμου, λέγει Κύριος ο Θεός, και ουχί το να επιστρέψη από των οδών αυτού και να ζήση;»

Και πάλι:

«Διότι εγώ δεν θέλω τον θάνατον του αποθνήσκοντος, λέγει Κύριος ο Θεός· διά τούτο επιστρέψατε και ζήσατε».

Και πάλι ο λόγος του Κυρίου, προς τον ασεβή:

«Ειπέ προς αυτούς· Ζω εγώ, λέγει Κύριος ο Θεός, δεν θέλω τον θάνατον του αμαρτωλού, αλλά να επιστρέψη ο ασεβής από της οδού αυτού και να ζή· επιστρέψατε, επιστρέψατε από των οδών υμών των πονηρών· διά τι να αποθάνητε, οίκος Ισραήλ;»

Ο Θεός πράγματι, έχει αποτελέσματα και κατορθώνει αυτό που κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να κάμει: Να εξημερώσει έναν ασεβή, ή έναν άνομο!

Και γνωρίζουμε ανθρώπους που έζησαν πολλά χρόνια στην παρανομία, στην πλάνη των ανόμων, ότι είναι άπιαστοι και άτρωτοι, όμως ήρθε η ώρα της βαθιάς ταπείνωσης δια της χάριτος του Χριστού, που μόνον Εκείνος παρέχει δωρεάν και αφθόνως. Η ώρα της σωτηρίας κατά χάριν, όπως λέγει: «όπου περίσσευσε η αμαρτία υπερπερίσσευσε (!) η χάρις του Θεού».

  

Ο ΕΛΠΙΖΩΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ

Ο Θεός, ο ουράνιος Πατέρας μας, διακρίνει και τον άνθρωπο που ελπίζει στον Θεό.

Είναι ο άνθρωπος που δεν έχει καύχημα για τις ικανότητες του, αλλά ίσως και ποτέ (!) δεν είχε καύχημα από μικρός. Πάντα ήταν ένας αδύναμος, ανίκανος, καχεκτικός άνθρωπος, χωρίς συνετούς γονείς, ή χωρίς χρόνο να ασχοληθούν ιδιαιτέρως, με αυτόν.

Και αυτός ο μικρός στα μάτια των ανθρώπων, ελπίζει (!) ζει με την ελπίδα στο έλεος του Θεού.    

Διαβάζουμε μια τέτοια ομολογία, από τον προφήτη Δαβίδ:

«Επειδή συ τον Κύριον, την ελπίδα μου, τον Ύψιστον έκαμες καταφύγιόν σου, δεν θέλει συμβαίνει εις σε κακόν, και μάστιξ δεν θέλει πλησιάζει εις την σκηνήν σου».

Και πάλι:

«Πολλές οι θλίψεις τού δικαίου, αλλά απ' όλες αυτές ο Κύριος θα τον ελευθερώσει».

Και πάλι ο Δαβίδ:

«Επειδή, η δικαιοσύνη σου, Θεέ, είναι υπερυψωμένη· για τον λόγο ότι, έκανες μεγαλεία· Θεέ, ποιος είναι όμοιος με σένα, ο οποίος μου έδειξες θλίψεις πολλές και ταλαιπωρίες, και πάλι με αναζωογόνησες, και από τις αβύσσους τής γης πάλι με ανέβασες; Αύξησες το μεγαλείο μου, και καθώς επέστρεψες, με παρηγόρησες».

Και πάλι, ο προφήτης Ησαΐας, γράφει :

«αλλ' εν δικαιοσύνη θέλει κρίνει τους πτωχούς,

«και εν ευθύτητι θέλει υπερασπίζεσθαι τους ταπεινούς της γής·

«και θέλει πατάξει την γην εν τη ράβδω του στόματος αυτού,

«και διά της πνοής των χειλέων αυτού θέλει θανατόνει τον ασεβή».

ΟΙ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ (!) ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΣΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ο Κύριος στην «επί του όρους» ομιλία του, που κατέγραψε ο Ματθαίος, λέγει κάτι που μας φαίνεται στενάχωρο, ίσως δύσκολο:

«Μπείτε μέσα από τη στενή πύλη·

«επειδή, πλατιά είναι η πύλη, και ευρύχωρος ο δρόμος που φέρνει στην απώλεια, και πολλοί είναι αυτοί που μπαίνουν μέσα απ' αυτή.

«Επειδή, στενή είναι η πύλη, και θλιμμένος ο δρόμος που φέρνει στη ζωή, και λίγοι είναι αυτοί που τη βρίσκουν».

Η σωτηρία του ανθρώπου, είναι ένας δρόμος διαφυγής!

Ένας δρόμος, πολύ στενός, ανηφορικός που οδηγεί από τον τόπο, που ονομάζεται «πονηρή και διεστραμμένη γενιά» προς την ουράνια Βασιλεία του Θεού, την αιώνιο ζωή. Με την άφιξη μας στην ουράνια Βασιλεία, θα γίνει και η «απολύτρωση του σώματος» μας!

Αυτός ο δρόμος, που ο Ιησούς Χριστός είπε: «Εγώ είμαι ο δρόμος, η αλήθεια και η ζωή» είναι δύσβατος (!) και απαιτεί ατομικό, προσωπικό αγώνα πίστεως στο πρόσωπο του Ιησού.   

Κάποιος, διερωτήθηκε για αυτό το ζήτημα της σωτηρίας και πήγε στον Κύριο.

Διαβάζουμε:   

«Και κάποιος είπε σ' αυτόν: Κύριε, άραγε, είναι λίγοι αυτοί που σώζονται; Και εκείνος τούς είπε: Αγωνίζεστε να μπείτε μέσα από τη στενή πύλη· επειδή, σας λέω, πολλοί θα ζητήσουν να μπουν μέσα και δεν θα μπορέσουν».

Ήταν μια καθαρή απάντηση του Κυρίου!

Και ο Κύριος Ιησούς, συνέχισε:

«Όταν ο οικοδεσπότης σηκωθεί και κλείσει τη θύρα, και αρχίσετε να στέκεστε έξω, και να κρούετε τη θύρα, λέγοντας: Κύριε, Κύριε, άνοιξε σε μας· και εκείνος απαντώντας σάς πει: Δεν σας ξέρω από πού είστε·»

Φοβερό σαν εικόνα στο μυαλό μας!

Και ο Κύριος, δίνει τις λεπτομέρειες των αντιδράσεων:

«τότε, θα αρχίσετε να λέτε: Φάγαμε μπροστά σου και ήπιαμε, και δίδαξες στις πλατείες μας. Και θα πει: Σας λέω, δεν σας ξέρω από πού είστε· φύγετε από μένα, όλοι οι εργάτες τής αδικίας».

ΕΝΑ ΦΟΒΕΡΟ ΣΧΕΔΙΟ ΘΕΟΥ

Ποιο είναι αυτό;

Η απόλυτη υπομονή, η μακροθυμία Του για τον αμαρτωλό, ώστε να ανοίξει η πύλη της Βασιλείας των ουρανών (!) και ακόμη, η διάκριση του Θεού για τους πονηρούς και εργάτες της αδικίας τους οποίους ποτέ δεν γνώρισε, ή δεν αναγνώρισε σαν τέκνα του. Αμήν. 

Ματθαίος 18: 32 Τότε, αφού τον προσκάλεσε ο κύριός του, του λέει: Δούλε πονηρέ, όλο εκείνο το χρέος σού το χάρισα, επειδή με παρακάλεσες· δεν έπρεπε κι εσύ να ελεήσεις τον σύνδουλό σου, όπως κι εγώ σε ελέησα;