ΜΑΚΑΡΙΣΜΟΙ ΚΑΚΟΠΑΘΕΙΑΣ!

Ματθαίος 5: 11 Μακάριοι είσθε, όταν σας ονειδίσωσι και διώξωσι και είπωσιν εναντίον σας πάντα κακόν λόγον ψευδόμενοι ένεκεν εμού. Χαίρετε και αγαλλιάσθε, διότι ο μισθός σας είναι πολύς εν τοις ουρανοίς· επειδή ούτως εδίωξαν τους προφήτας τους προ υμών.

Ευλογημένος ο διωγμένος χάριν του Χριστού;

Θέατρο για τον Χριστό;

Σκύβαλο, σκουπίδι, πάντων;

Ο Κύριος Ιησούς στην επί του όρους ομιλία Του, έδωσε μια διάσταση που αφορούσε τους ονειδισμούς και τους διωγμούς των πιστών.

Είπε, ο Κύριος σύμφωνα με το Ευαγγέλιο του Ματθαίου: «Μακάριοι είστε, όταν σας ονειδίσουν, και σας θέσουν υπό διωγμό, και πουν εναντίον σας κάθε κακό λόγο, λέγοντας ψέματα, εξαιτίας μου. Χαίρεστε και αγάλλεστε, επειδή ο μισθός σας είναι πολύς στους ουρανούς· έτσι, εξάλλου, έθεσαν υπό διωγμό τούς προφήτες πριν από σας».

Επίσης, ο Ευαγγελιστής Λουκάς καταγράφει: «Μακάριοι είστε όταν σας μισήσουν οι άνθρωποι, και όταν σας αφορίσουν, και σας ονειδίσουν, και βγάλουν το όνομά σας σαν κακό, εξαιτίας τού Υιού τού ανθρώπου. Χαρείτε κατά την ημέρα εκείνη και σκιρτήστε· επειδή, δέστε, ο μισθός σας είναι μεγάλος στον ουρανό· εξάλλου, έτσι έκαναν οι πατέρες τους στους προφήτες».

Αυτή η διδαχή του Κυρίου μας, φανερώνει μια μεγάλη αλήθεια (!) που κάθε πιστός στον Χριστό, άνθρωπος ζει.   

Ο Μακαρισμός του Κυρίου αφορά την δήλωση, την υπόσχεση του Κυρίου για την ευλογία του ανθρώπου που θα ζήσει αν (!) μπει σε αυτή την διαδικασία των ύβρεων, των διωγμών, των παθών χάριν του Χριστού.

Έλεγε ο Κύριος Ιησούς: «Μη νομίσετε ότι ήρθα να βάλω ειρήνη επάνω στη γη· δεν ήρθα να βάλω ειρήνη, αλλά μάχαιρα. Επειδή, ήρθα να διαχωρίσω άνθρωπο ενάντια στον πατέρα του, και θυγατέρα ενάντια στη μητέρα της, και νύφη ενάντια στην πεθερά της. Και εχθροί τού ανθρώπου θα είναι οι άνθρωποι του σπιτιού του».

Και ο Κύριος συνέχισε: «Όποιος αγαπάει πατέρα ή μητέρα περισσότερο από μένα, δεν είναι άξιος για μένα· και όποιος αγαπάει γιο ή θυγατέρα περισσότερο από μένα, δεν είναι άξιος για μένα. Και όποιος δεν παίρνει τον σταυρό του, και ακολουθεί πίσω από μένα, δεν είναι άξιος για μένα. Όποιος βρει τη ζωή του, θα τη χάσει· και όποιος χάσει τη ζωή του για μένα, θα τη βρει».

Οι επιστολές των Απόστολων, που ακολούθησαν είχαν το ίδιο περιεχόμενο και τόνιζαν επίσης, τον μακαρισμό του ανθρώπου, που πάσχει για τον Χριστό.

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΕΤΡΟΣ

Γράφει ο απόστολος Πέτρος, στις δύο επιστολές του:

«Αλλ' εάν και πάσχητε διά την δικαιοσύνην, είσθε μακάριοι· τον δε φόβον αυτών μη φοβηθήτε μηδέ ταραχθήτε».

«Διότι καλήτερον να πάσχητε, εάν ήναι ούτω το θέλημα του Θεού, αγαθοποιούντες παρά κακοποιούντες».

«Εάν ονειδίζησθε διά το όνομα του Χριστού, είσθε μακάριοι, διότι το Πνεύμα της δόξης και το του Θεού αναπαύεται εφ' υμάς· κατά μεν αυτούς βλασφημείται, κατά δε υμάς δοξάζεται».

Ο άνθρωπος του Θεού, ο γνήσιος υπηρέτης του θελήματος του Θεού, πάσχει αγαθοποιώντας και όχι κακοποιώντας.

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ

Γράφει ο απόστολος Πέτρος, στις επιστολές του:

«Φέρτε, λοιπόν, ξανά στη μνήμη σας τις προηγούμενες ημέρες, κατά τις οποίες, αφού φωτιστήκατε, υπομείνατε μεγάλον αγώνα παθημάτων· άλλοτε μεν, καθώς γινόσασταν θέατρο με ονειδισμούς και θλίψεις· άλλοτε πάλι, καθώς γινόσασταν κοινωνοί αυτών που έπαθαν τέτοιου είδους παθήματα».

«Επειδή, δείξατε συμπάθεια στα δεσμά μου, και δεχθήκατε με χαρά την αρπαγή των υπαρχόντων σας, ξέροντας ότι έχετε για τον εαυτό σας περιουσία στους ουρανούς καλύτερη και η οποία μένει».

«Μη αποβάλετε, λοιπόν, την παρρησία σας, που έχει μεγάλη μισθαποδοσία».

Πιο κάτω, διαβάζουμε στην επιστολή προς Φιλιππησίους, την προσωπική μαρτυρία του Παύλου, καθώς και τις επιλογές του:

«Πλην εκείνα, τα οποία ήσαν εις εμέ κέρδη, ταύτα ενόμισα ζημίαν διά τον Χριστόν· μάλιστα δε και νομίζω τα πάντα ότι είναι ζημία διά το έξοχον της γνώσεως του Ιησού Χριστού του Κυρίου μου, διά τον οποίον εζημιώθην τα πάντα, και λογίζομαι ότι είναι σκύβαλα διά να κερδήσω τον Χριστόν και να ευρεθώ εν αυτώ μη έχων ιδικήν μου δικαιοσύνην την εκ του νόμου, αλλά την διά πίστεως του Χριστού, την δικαιοσύνην την εκ Θεού διά της πίστεως»

«διά να γνωρίσω αυτόν και την δύναμιν της αναστάσεως αυτού και την κοινωνίαν των παθημάτων αυτού, συμμορφούμενος με τον θάνατον αυτού, ίσως καταντήσω εις την εξανάστασιν των νεκρών».

Εδώ ακριβώς μας κάνει εντύπωση (!) η μοναδική και ιδιαίτερη αφιέρωση του Αποστόλου Παύλου. 

Γράφει σε άλλη επιστολή:

«Διότι νομίζω ότι ο Θεός απέδειξεν ημάς τους αποστόλους εσχάτους ως καταδεδικασμένους εις θάνατον· διότι εγείναμεν θέατρον (!) εις τον κόσμον, και εις αγγέλους και εις ανθρώπους. Ημείς μωροί (!) διά τον Χριστόν, σεις δε φρόνιμοι εν Χριστώ· ημείς ασθενείς, σεις δε ισχυροί· σεις ένδοξοι, ημείς δε άτιμοι».

«Έως της παρούσης ώρας και πεινώμεν (!) και διψώμεν (!) και γυμνητεύομεν (!) και ραπιζόμεθα (!) και περιπλανώμεθα (!) και κοπιώμεν, εργαζόμενοι με τας ιδίας ημών χείρας (!) λοιδορούμενοι ευλογούμεν, διωκόμενοι υποφέρομεν, βλασφημούμενοι παρακαλούμεν· ως περικαθάρματα του κόσμου (!) εγείναμεν, σκύβαλον πάντων έως της σήμερον».

 

Ποιος σήμερα (!) μπορεί να μιμηθεί τον Παύλο ή με τις ιδέες του;

Ήταν ένας πολύ ιδιότροπος άνθρωπος!

Δείτε πώς (;) αυτό φαίνεται από την επιστολή του, προς τους Κορίνθιους:

«Και μ' αυτή την πεποίθηση ήθελα νάρθω σε σας πρωτύτερα, για να έχετε μια δεύτερη χάρη. Και περνώντας από σας να διαβώ στη Μακεδονία· και πάλι από τη Μακεδονία νάρθω σε σας, και να συνοδευτώ από σας στην Ιουδαία».

«Καθώς, λοιπόν, το σκεφτόμουν αυτό, μήπως τάχα μεταχειρίστηκα ελαφρότητα; Ή, όσα σκέφτομαι, τα σκέφτομαι με σαρκικό τρόπο, για να είναι σε μένα το Ναι, ναι, και το Όχι, όχι;»

«Αλλ' όμως, είναι πιστός ο Θεός, ότι ο λόγος μας, που μίλησα σε σας, δεν έγινε Ναι και Όχι».

Και σε άλλο σημείο ο Παύλος, αμυνόμενος, γράφει με εξουσία:

«και σας παρακαλώ, όταν έρθω, να μη πάρω θάρρος μ' εκείνη την πεποίθηση, με την οποία στοχάζομαι να τολμήσω ενάντια σε μερικούς, που μας θεωρούν ότι περπατάμε κατά σάρκα»·

«επειδή, αν και περπατάμε με σάρκα, όμως δεν πολεμάμε κατά σάρκα»·

«επειδή, τα όπλα τού πολέμου μας δεν είναι σαρκικά, αλλά δυνατά με τον Θεό για καθαίρεση οχυρωμάτων»·

1^η επιστολή Πέτρου 3: 14 Αλλ' εάν και πάσχητε διά την δικαιοσύνην, είσθε μακάριοι· τον δε φόβον αυτών μη φοβηθήτε μηδέ ταραχθήτε,