ΝΕΟΙ ΠΟΙΜΕΝΕΣ!

1^η επιστολή Πέτρου 5: 2 ποιμάνατε το μεταξύ σας ποίμνιον του Θεού, επισκοπούντες μη αναγκαστικώς αλλ' εκουσίως, μηδέ αισχροκερδώς αλλά προθύμως, μηδέ ως κατακυριεύοντες την κληρονομίαν του Θεού, αλλά τύποι γινόμενοι του ποιμνίου.

                        

                   Χαρακτήρας  - Ήθος - Παιδεία

Σύμβουλος ψυχών

Κακοί ποιμένες

Παραίτηση

Ο λαός του Θεού, στην Παλαιά Διαθήκη, ο λαός Ισραήλ είχε Ιερείς κατά τον Μωσαϊκό νόμο. Αυτοί, ήσαν και οι ποιμένες του λαού.

Οι ιερείς ήσαν από την οικογένεια του Ααρών, όπως είχε προστάξει ο Θεός.

Αποστολή των ήταν η μεσιτεία προς τον αληθινό Θεό, δια των θυσιών που προσφέρονταν στο ναό του Σολομώντα.

Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ

Διαβάζουμε την διαφθορά των ιερέων και ποιμένων, που ο Θεός κατήγγειλε μέσω των προφητών:

«Ουαί εις τους ποιμένας τους φθείροντας και διασκορπίζοντας τα πρόβατα της βοσκής μου, λέγει Κύριος».

«και θέλω καταστήσει ποιμένας επ' αυτά και θέλουσι ποιμαίνει αυτά· και δεν θέλουσι φοβηθή πλέον ουδέ τρομάξει ουδέ εκλείψει, λέγει Κύριος».

«Υιέ ανθρώπου, προφήτευσον επί τους ποιμένας του Ισραήλ· προφήτευσον και ειπέ προς αυτούς, Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός προς τους ποιμένας· Ουαί εις τους ποιμένας του Ισραήλ, οίτινες βόσκουσιν εαυτούς· οι ποιμένες δεν βόσκουσι τα ποίμνια;».

ΟΙ ΠΟΙΜΕΝΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός έβαλε με την θυσία Του, επάνω στον σταυρό του Γολγοθά το θεμέλιο για μια νέα εκκλησία αγίων ανθρώπων, τους οποίους Εκείνος αναγέννησε και έβαλε νέο πνεύμα και νέα καρδιά.

Η εκκλησία πλέον (!) είναι ο στύλος και το εδραίωμα της αλήθειας, που δίδαξε ο Χριστός και οι Απόστολοι.

Και ο Κύριος Ιησούς, τοποθέτησε υπηρέτες και δούλους με εντεταλμένη υπηρεσία.

Διαβάζουμε:

«Και άλλους μεν έθεσεν ο Θεός εν τη εκκλησία πρώτον αποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, έπειτα θαύματα, έπειτα χαρίσματα ιαμάτων, βοηθείας, κυβερνήσεις, είδη γλωσσών».

Επίσης, διαβάζουμε:

«Και αυτός έδωκεν άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτας, άλλους δε ευαγγελιστάς, άλλους δε ποιμένας και διδασκάλους, προς την τελειοποίησιν των αγίων, διά το έργον της διακονίας, διά την οικοδομήν του σώματος του Χριστού, εωσού καταντήσωμεν πάντες εις την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του Υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού».

ΟΙ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Οι επιστολές του Παύλου προς τον Τιμόθεο και προς τον Τίτο, ονομάζονται ποιμαντορικές.

Αφορούν προσωπικές εντολές προς τους δύο συνεργάτες του, όμως πλέον, αρκετά ικανούς ώστε να οδηγήσουν το έργο του Θεού στις εκκλησίες των, μετά την αναχώρηση του Παύλου, που είναι πλησίον, περίπου το 68 μετά Χριστόν.

Ας δούμε μερικές από τις προτροπές, προς τον Τιμόθεο:

«Ταύτα συμβουλεύων εις τους αδελφούς, θέλεις είσθαι καλός διάκονος του Ιησού Χριστού, εντρεφόμενος εν τοις λόγοις της πίστεως και της καλής διδασκαλίας, την οποίαν παρηκολούθησας».

«Παράγγελλε ταύτα και δίδασκε. Μηδείς ας μη καταφρονή την νεότητά σου, αλλά γίνου τύπος των πιστών εις λόγον, εις συναναστροφήν, εις αγάπην, εις πνεύμα, εις πίστιν, εις καθαρότητα».

«Πρόσεχε εις σεαυτόν και εις την διδασκαλίαν, επίμενε εις αυτά· διότι τούτο πράττων και σεαυτόν θέλεις σώσει και τους ακούοντάς σε».

«Τους αμαρτάνοντας έλεγχε ενώπιον πάντων, διά να έχωσι φόβον και οι λοιποί».

«Διαμαρτύρομαι ενώπιον του Θεού και του Κυρίου Ιησού Χριστού και των εκλεκτών αγγέλων, να φυλάξης ταύτα, χωρίς προτιμήσεως, μηδέν πράττων κατά χάριν».

«Μη επίθετε χείρας ταχέως εις μηδένα, μηδέ γίνου κοινωνός αλλοτρίων αμαρτιών· φύλαττε σεαυτόν καθαρόν».

«να φυλάξης την εντολήν αμόλυντον, άμεμπτον, μέχρι της επιφανείας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού»

«Εις τους πλουσίους του κόσμου τούτου παράγγελλε να μη υψηλοφρονώσι, μηδέ να ελπίζωσιν επί την αδηλότητα του πλούτου, αλλ' επί τον Θεόν τον ζώντα, όστις δίδει εις ημάς πλουσίως πάντα εις απόλαυσιν»

«Ταύτα υπενθύμιζε, διαμαρτυρόμενος ενώπιον του Κυρίου να μη λογομαχώσι, το οποίον δεν είναι εις ουδέν χρήσιμον, αλλά φέρει καταστροφήν των ακουόντων».

«διδάσκων μετά πραότητος τους αντιφρονούντας, μήποτε δώση εις αυτούς ο Θεός μετάνοιαν, ώστε να γνωρίσωσι την αλήθειαν»

«Αλλά συ μένε εις εκείνα, τα οποία έμαθες και επιστώθης, εξεύρων παρά τίνος έμαθε»

«κήρυξον τον λόγον, επίμενε εγκαίρως ακαίρως, έλεγξον, επίπληξον, πρότρεψον, μετά πάσης μακροθυμίας και διδαχής».

«Συ δε αγρύπνει εις πάντα, κακοπάθησον, εργάσθητι έργον ευαγγελιστού, την διακονίαν σου κάμε πλήρη».

Ας δούμε μερικές από τις προτροπές, προς τον Τίτο:

«Συ όμως λάλει όσα πρέπουσιν εις την υγιαίνουσαν διδασκαλίαν».

«Υπενθύμιζε αυτούς να υποτάσσωνται εις τας αρχάς και εξουσίας, να πειθαρχώσι, να ήναι έτοιμοι εις παν έργον αγαθόν»

ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΠΟΙΜΕΝΑ

Χαρακτήρας  - Ήθος - Παιδεία

Σύμβουλος ψυχών

                        

                        Αφιλάργυρος

Ο νέος ποιμένας σαν διακονία, διαφαίνεται σταδιακά αν και ο Θεός του χορηγεί την εξουσία να οδηγεί μια μεγάλη εκκλησία στο σύνολο της, με την συνεργασία του πρεσβυτερίου.

Η ανάθεση και ο ορισμός του προσώπου, γίνεται από τον παλαιό ποιμένα με την σύμφωνη και ομόφωνη γνώμη του πρεσβυτερίου.

Αυτά που διακρίνουν ένα υποψήφιο ποιμένα, είναι:

1.       Ο απλός και ακέραιος χαρακτήρας

2.       Η σοφία και η δύναμη του Αγίου Πνεύματος

3.       Το ήθος, ο τρόπος και η συμπεριφορά της φρόνησης

4.       Η παιδεία και η κατάρτιση

5.       Η ικανότητα για διδαχή

6.       Τα καθαρά χέρια, χωρίς φιλαργυρία

7.       Η συγκροτημένη οικογένεια

Η ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΜΕΝΑ

Πότε παραιτείται ένας ποιμένας;

Εάν συντρέξουν λόγοι, ώστε να χάσει την παρά των έξωθεν, καλή μαρτυρία.

Ακόμη, όταν η γυναίκα του, ή τα τέκνα του αποστατήσουν από την πίστη στον Ιησού.

Η παραίτηση γίνεται από προσωπική πρωτοβουλία, με γνώμονα την ατομική περισυλλογή σε νηστεία και προσευχή για την αποκατάσταση των ζητημάτων του.

Ο ΚΑΛΟΣ ΠΟΙΜΕΝΑΣ

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός παραμένει στον αιώνα, ο «καλός ποιμένας».

Ο «καλός ποιμένας» έχει απόλυτη έννοια και σημασία.

Δηλώνει ότι μόνον ο Ιησούς είναι ο αληθινός ποιμένας και μόνον Εκείνος είναι ικανός να διεκδικεί τις ψυχές των ανθρώπων αφού (α) Εκείνος έβαλε την ψυχή του επάνω στον σταυρό, ως Αμνός και ακόμη (β) Αυτός γνωρίζει τα πρόβατα του σε βάθος και γνωρίζεται από τα δικά Του.  

Διαβάζουμε:    

«Εγώ είμαι ο ποιμήν ο καλός. Ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού βάλλει υπέρ των προβάτων»·

«Εγώ είμαι ο ποιμήν ο καλός, και γνωρίζω τα εμά και γνωρίζομαι υπό των εμών, καθώς με γνωρίζει ο Πατήρ και εγώ γνωρίζω τον Πατέρα, και την ψυχήν μου βάλλω υπέρ των προβάτων».

ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ, ΟΙ ΨΥΧΕΣ

Τα πρόβατα του Χριστού, οι πιστοί, ακολουθούν τον Ιησού Χριστό με όλη των την ψυχή και την καρδιά και το νου και την δύναμη. Αμήν.

Εβραίους 13: 20 Ο δε Θεός της ειρήνης, όστις ανεβίβασεν εκ των νεκρών τον μέγαν ποιμένα των προβάτων διά του αίματος της αιωνίου διαθήκης, τον Κύριον ημών Ιησούν,