ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ!

Ιούδας 1: 21 φυλάξτε τον εαυτό σας στην αγάπη τού Θεού, προσμένοντας το έλεος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού σε αιώνια ζωή. Και άλλους μεν ελεείτε, κάνοντας διάκριση· άλλους, δε, σώζετε με φόβο, αρπάζοντάς τους από τη φωτιά, μισώντας και τον μολυσμένο από τη σάρκα χιτώνα.

Τα πάντα κοινά;

Συνεισφορά υπέρ των αγίων;

Συνεισφορά υπέρ των πτωχών;

Ελεημοσύνες;

Ένα θέμα που το θυμόμαστε σπάνια, αραιά!

Γιατί υπάρχουν πτωχοί και μάλιστα άγιοι άνθρωποι του Θεού;

Ας δούμε την απάντηση από τον σοφό Σολομώντα, γιο του Δαβίδ και Βασιλέα του Ισραήλ, στο βιβλίο του Εκκλησιαστή.

Διαβάζουμε:

«Όλα, επίσης, συμβαίνουν σε όλους· ένα συνάντημα είναι στον δίκαιο και στον ασεβή, στον αγαθό και στον καθαρό και στον ακάθαρτο, και σ' εκείνον που θυσιάζει και σ' εκείνον που δεν θυσιάζει· όπως ο αγαθός, έτσι είναι και ο αμαρτωλός· εκείνος που ορκίζεται, όπως εκείνος που φοβάται τον όρκο».

Η μεγάλη αλήθεια:

«Όλα, επίσης, συμβαίνουν σε όλους»!

Δηλαδή, αν σήμερα είσαι μια χαρά (!) αύριο, μπορεί να είσαι και εσύ πτωχός και ενδεής.

Διαβάζουμε, ακόμη:

«Τούτο είναι το κακό ανάμεσα σε όλα όσα γίνονται κάτω από τον ήλιο, ότι ένα συνάντημα είναι σε όλους· και, μάλιστα, η καρδιά των γιων των ανθρώπων είναι γεμάτη από κακία, και μέσα στην καρδιά τους είναι αφροσύνη ενόσω ζουν, και ύστερα απ' αυτά πηγαίνουν προς τους νεκρούς».

Το ξαναγράφω: «το κακό ανάμεσα σε όλα όσα γίνονται κάτω από τον ήλιο, ότι ένα συνάντημα είναι σε όλους»!

Η ΔΙΔΑΧΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Στην επί του όρους ομιλία του Κυρίου Ιησού Χριστού, που διαβάζουμε στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου, αυτά που λέγει ο Ιησούς:

«Προσέχετε να μη κάνετε την ελεημοσύνη σας μπροστά στους ανθρώπους, για να σας βλέπουν αυτοί· ειδάλλως, δεν έχετε μισθό από τον Πατέρα σας που είναι στους ουρανούς».

«Όταν, όμως, εσύ κάνεις ελεημοσύνη, ας μη γνωρίσει το αριστερό σου χέρι τι κάνει το δεξί· για να είναι η ελεημοσύνη σου στα κρυφά· και ο Πατέρας σου, που βλέπει στα κρυφά, αυτός θα σου ανταποδώσει στα φανερά».

Η ελεημοσύνη, είναι η έκφραση της ψυχής του ανθρώπου που συμπονά και συμμερίζεται τον πλησίον του, που παρατηρεί την φτώχεια, την ένδεια, την πλήρη αδυναμία.

Ο δε Σολομώντας, πάλι γράφει στις Παροιμίες:

«Ο ελεών πτωχόν δανείζει εις τον Κύριον· και θέλει γείνει εις αυτόν η ανταπόδοσις αυτού».

Η ΠΡΩΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

Το ζήτημα των πτωχών αγίων, λύθηκε με άμεσο τρόπο στις αποστολικές ημέρες.

Διαβάζουμε, από τις Πράξεις:

«Και πάντες οι πιστεύοντες ήσαν ομού και είχον τα πάντα κοινά, και τα κτήματα και τα υπάρχοντα αυτών επώλουν και διεμοίραζον αυτά εις πάντας, καθ' ην έκαστος είχε χρείαν».

«Του δε πλήθους των πιστευσάντων η καρδία και η ψυχή ήτο μία, και ουδέ εις έλεγεν ότι είναι εαυτού τι εκ των υπαρχόντων αυτού αλλ' είχον τα πάντα κοινά».

Αυτή η θαυμαστή διαδικασία αναδιανομής του πλούτου δεν κράτησε πολύ!

Ο λόγος ήταν ο διασκορπισμός των πιστών από την Ιερουσαλήμ, μετά από την καταδίκη και τον λιθοβολισμό του Στεφάνου.

Διαβάζουμε:

«Ο δε Σαύλος ήτο σύμφωνος εις τον φόνον αυτού. Και έγεινεν εν εκείνη τη ημέρα διωγμός μέγας κατά της εκκλησίας της εν Ιεροσολύμοις και πάντες διεσπάρησαν εις τους τόπους της Ιουδαίας και Σαμαρείας, πλην των αποστόλων».

Όταν πλέον οι άγιοι, οι πιστοί είχαν διασπαρεί σε όλους τους τόπους της επικράτειας των Ρωμαίων, δεν είχαν την δύναμη για κάτι παρόμοιο.

Επικρατούσε παντού (!) η φτώχεια και η αδυναμία των αγίων, να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες.

Όταν επί Καίσαρος Κλαύδιου, έγινε πείνα μεγάλη σε όλη την Ρωμαϊκή επικράτεια, οι πρώτοι που θα είχαν μεγάλη ανάγκη ήταν οι αδελφοί στην Ιουδαία.

Και ο Θεός (!) προέβλεψε και μάλιστα δια του προφήτη Άγαβου, έδωσε την φανέρωση ότι έμελλε να γίνει πείνα μεγάλη σε όλη την επικράτεια.   

Διαβάζουμε κατόπιν:

«Γι' αυτό, οι μαθητές αποφάσισαν κάθε ένας απ' αυτούς, κατά τη δική του κατάσταση, να στείλουν βοήθεια στους αδελφούς που κατοικούσαν στην Ιουδαία· πράγμα που έκαναν, στέλνοντάς την προς τους πρεσβύτερους, διαμέσου τού Βαρνάβα και του Σαύλου».

ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΠΟΥ ΙΔΡΥΣΕ Ο ΠΑΥΛΟΣ

Ο Παύλος δεν ξέχασε ποτέ την συμβουλή των Αποστόλων, όπως αναφέρει στην επιστολή του, προς τους Γαλάτες: «μας παρήγγειλαν μονάχα να θυμόμαστε τους φτωχούς· το οποίο και επιμελήθηκα με ζήλο, τούτο το πράγμα να το κάνω».

Πράγματι, καθώς ο Θεός μέσα από την διακονία του Παύλου ίδρυσε πολλές εκκλησίες στην Ελλάδα και στα έθνη, ο Παύλος δημιούργησε ένα κανόνα.

 

Διαβάζουμε:

«Σε σχέση δε με τη συνεισφορά, για τις ανάγκες των αγίων, όπως διέταξα στις εκκλησίες τής Γαλατίας, έτσι να κάνετε κι εσείς. Κατά την πρώτη ημέρα τής εβδομάδας, κάθε ένας από σας, ας εναποθέτει κατά μέρος, θησαυρίζοντας ό,τι αν ευπορεί· ώστε, όταν έρθω, να μη συγκεντρώνονται τότε συνεισφορές».

Ο Παύλος, είχε ήδη διατάξει, με εξουσία από τον Χριστό, ώστε οι εκκλησίες να κάνουν συνεισφορά κάθε Κυριακή (!) με σκοπό να αποθέτουν κατά μέρος ότι έχουν οικονομήσει από τους πόρους των.

Αυτό ήθελε ο Παύλος, να το προστάξει και στην εκκλησία της Κορίνθου!

ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ

Ένα πολύ σημαντικό ζήτημα (!) αφορά τον σκοπό γα τον οποίο γίνονται οι συνεισφορές.

Ας δούμε σήμερα, τις ανάγκες των αγίων:

1.       Το κόστος των ενοικίων.

2.       Το κόστος της κανονικής λειτουργίας και συντήρησης.

3.       Το κόστος και η δαπάνη για τους φτωχούς.

4.       Το κόστος για προμήθεια Γραφών, προς διανομή δωρεάν.

5.       Το απόθεμα για έκτακτες βλάβες ή ζημιές.

6.       Το απόθεμα για την βοήθεια άλλων εκκλησιών.

7.       Άλλο.

 

Η διαχείριση του πιο πάνω Εξοδολογίου, είναι στην ευθύνη του Ποιμένα και των συνεργατών του, δια πίστεως και προσευχής στον Θεό.

ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΓΚΗ

Ποια είναι η πρώτη ανάγκη;

Προφανώς (!) η πρώτη ανάγκη είναι η δαπάνη για τους φτωχούς.

Ο ποιμένας, θα πρέπει να γνωρίζει τις μηνιαίες ανάγκες και με ουσιαστικό τρόπο (!) να εξασφαλίζει την ομαλή βοήθεια προς τους φτωχούς.

Πώς μπορεί;

Δείτε τι λέγει σχετικά, ο απόστολος Παύλος:

«δεν θέλω να ήναι εις άλλους άνεσις, εις εσάς δε στενοχωρία αλλά να γείνη εν ισότητι, ώστε εν τω παρόντι καιρώ το περίσσευμά σας να αναπληρώση την στέρησιν εκείνων, διά να χρησιμεύση και το περίσσευμα εκείνων εις την στέρησίν σας, ώστε να γείνη ισότης, καθώς είναι γεγραμμένον· Όστις είχε συνάξει πολύ δεν ελάμβανε πλειότερον, και όστις ολίγον δεν ελάμβανεν ολιγώτερον».

Το ξαναγράφω: «αλλά να γείνη εν ισότητι, ώστε εν τω παρόντι καιρώ το περίσσευμά σας να αναπληρώση την στέρησιν εκείνων»!

    

Η εκκλησία φιλοτιμείται από τις προτροπές του Ποιμένα, ώστε να μεταγγίζει το περίσσευμα του πλούτου προς το ταμείο της εκκλησίας, τότε και μόνον, όταν υπάρχει χρηστή διαχείριση και σοφοί διαχειριστές, των αναγκών των αγίων. Αμήν. 

Γαλάτες 2: 10 μας παρήγγειλαν μονάχα να θυμόμαστε τους φτωχούς· το οποίο και επιμελήθηκα με ζήλο, τούτο το πράγμα να το κάνω.