ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΣΟΛΟΜΩΝΤΑΣ: Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ!

1^ο βιβλίο των Χρονικών 22: 8  δες, θα γεννηθεί σε σένα γιος, που θα είναι άνδρας ανάπαυσης· και θα τον αναπαύσω από όλους τους εχθρούς του, ολόγυρα· επειδή, το όνομά του θα είναι Σολομώντας, και στις ημέρες του θα δώσω ειρήνη και ησυχία στον Ισραήλ·

Η ιστορία του βασιλιά Σολομώντα, στον λαό Ισραήλ, αφορά μια περίοδο 40 ετών, που έληξε με τον θάνατο του, το 931 προ Χριστού.

Ήταν, ένας από τους 19 (δέκα εννέα) γιους του βασιλιά Δαβίδ, γιος της Βηθ-Σαβεέ!

Όταν φανέρωσε ο Θεός στον Δαβίδ, τον Σολομώντα σαν διάδοχο, ήταν ακόμη πολύ νεαρός.

Διαβάζουμε από το βιβλίο των Χρονικών: «Και ο Δαβίδ είπε στον Σολομώντα: Γιε μου, εγώ μεν επιθύμησα στην καρδιά μου να οικοδομήσω οίκο στο όνομα τού Κυρίου τού Θεού μου· όμως, έγινε λόγος του Κυρίου σε μένα, λέγοντας: Έχυσες πολύ αίμα, και έκανες μεγάλους πολέμους· δεν θα οικοδομήσεις οίκο στο όνομά μου, επειδή, έχυσες επάνω στη γη πολλά αίματα μπροστά μου· δες, θα γεννηθεί σε σένα γιος, που θα είναι άνδρας ανάπαυσης· και θα τον αναπαύσω από όλους τους εχθρούς του, ολόγυρα· επειδή, το όνομά του θα είναι Σολομώντας, και στις ημέρες του θα δώσω ειρήνη και ησυχία στον Ισραήλ· αυτός θα οικοδομήσει οίκο στο όνομά μου· κι αυτός θα είναι σε μένα γιος, κι εγώ θα είμαι σ' αυτόν πατέρας· και θα στερεώσω τον θρόνο τής βασιλείας του επάνω στον Ισραήλ μέχρι τον αιώνα».

Πράγματι, λίγο πριν πεθάνει ο Δαβίδ, πρόλαβε να ανακηρύξει τον Σολομώντα ως βασιλιά.

Στη συνέχεια, διαβάζουμε για τον νεαρό βασιλιά: «Και ο Σολομώντας αγάπησε τον Κύριο, περπατώντας στα προστάγματα του Δαβίδ τού πατέρα του· μόνον που θυσίαζε και θυμίαζε στους ψηλούς τόπους. Και ο βασιλιάς πήγε στη Γαβαών, για να θυσιάσει εκεί· επειδή, εκείνος ήταν ο μεγάλος ψηλός τόπος· ο Σολομώντας πρόσφερε 1.000 ολοκαυτώματα επάνω σ' εκείνο το θυσιαστήριο».

Και ήρθε η ώρα του Θεού!

Διαβάζουμε: «Και ο Κύριος φάνηκε στον Σολομώντα στη Γαβαών την ώρα τού ύπνου, κατά τη διάρκεια της νύχτας· και είπε ο Θεός: Ζήτησέ μου τι να σου δώσω».

Και ο νεαρός βασιλιάς απάντησε προς τον Θεόν, αμέσως: «Εσύ έκανες μεγάλο έλεος στον δούλο σου τον Δαβίδ τον πατέρα μου, επειδή περπάτησε μπροστά σου με αλήθεια, και με δικαιοσύνη, και με ευθύτητα καρδιάς μαζί σου· και του διαφύλαξες αυτό το μεγάλο έλεος, και του έδωσες γιο να κάθεται επάνω στον θρόνο του, όπως αυτή την ημέρα· και τώρα, Κύριε Θεέ μου, εσύ έκανες τον δούλο σου βασιλιά αντί του Δαβίδ τού πατέρα μου· κι εγώ είμαι μικρό παιδί· δεν ξέρω πώς να μπαίνω μέσα και να βγαίνω έξω· και ο δούλος σου είναι ανάμεσα στον λαό σου, που έκλεξες, έναν μεγάλο λαό, που από το πλήθος δεν μπορεί να απαριθμηθεί ούτε να λογαριαστεί· δώσε, λοιπόν, στον δούλο σου νοήμονα καρδιά, στο να κρίνει τον λαό σου, για να διακρίνω ανάμεσα στο καλό και στο κακό· επειδή, ποιος μπορεί να κρίνει αυτόν τον μεγάλο λαό σου;».

Και ήρθε η απάντηση του Θεού: «Επειδή ζήτησες αυτό το πράγμα, και δεν ζήτησες για τον εαυτό σου πολυζωία, και δεν ζήτησες για τον εαυτό σου πλούτη, και δεν ζήτησες τη ζωή των εχθρών σου, αλλά ζήτησες για τον εαυτό σου σύνεση για να εννοείς κρίση, δες, έκανα σύμφωνα με τα λόγια σου· να, σου έδωσα μια σοφή και συνετή καρδιά, ώστε δεν στάθηκε όμοιός σου πριν από σένα ούτε ύστερα από σένα θα εγερθεί όμοιός σου· σου έδωσα μάλιστα ακόμα και ό,τι δεν ζήτησες, και πλούτο και δόξα, ώστε ανάμεσα στους βασιλιάδες δεν θα υπάρχει κανένας όμοιος με σένα σε όλες τις ημέρες σου· και, αν περπατάς στους δρόμους μου, φυλάττοντας τα διατάγματά μου και τις εντολές μου, καθώς περπάτησε ο Δαβίδ ο πατέρας σου, τότε θα μακρύνω τις ημέρες σου».

Πράγματι για την ευημερία του λαού Ισραήλ, διαβάζουμε στη συνέχεια: «Ο Ιούδας και ο Ισραήλ ήσαν πολυάριθμοι, σαν την άμμο που είναι κοντά στη θάλασσα κατά το πλήθος, έτρωγαν, και έπιναν, και ευθυμούσαν. Και ο Σολομώντας εξουσίαζε σε όλα τα βασίλεια, από τον ποταμό μέχρι τη γη των Φιλισταίων, και μέχρι τα όρια της Αιγύπτου· και έφερναν δώρα, και ήσαν δούλοι στον Σολομώντα καθ' όλες τις ημέρες τής ζωής του».

Μετά από τέσσερα χρόνια, διαβάζουμε: «ΚΑΙ στον 480ό χρόνο από την έξοδο των γιων Ισραήλ από την Αίγυπτο, τον τέταρτο χρόνο τής βασιλείας τού Σολομώντα επάνω στον Ισραήλ, τον μήνα Ζιφ, που είναι ο δεύτερος μήνας, άρχισε να κτίζει τον οίκο τού Κυρίου».

Και κατόπιν, διαβάζουμε: «ΚΑΙ η βασίλισσα της Σεβά, καθώς άκουσε τη φήμη τού Σολομώντα για το όνομα του Κυρίου, ήρθε για να τον δοκιμάσει με αινίγματα».

Και ο λόγος του Θεού στο βιβλίο των Βασιλέων, περιγράφει: «Και ο βασιλιάς Σολομώντας μεγαλύνθηκε περισσότερο από όλους τους βασιλιάδες της γης σε πλούτο και σε σοφία. Και ολόκληρη η γη ζητούσε το πρόσωπο του Σολομώντα, για να ακούσουν τη σοφία του, που ο Θεός είχε δώσει στην καρδιά του. Και κάθε ένας απ' αυτούς έφερναν το δώρο του, σκεύη ασημένια, και σκεύη χρυσαφένια, και στολές, και πανοπλίες, και αρώματα, άλογα, και μουλάρια, κάθε χρόνο».

  

Μέσα από την σοφία, την ικανότητα και την ειρηνική κατάληψη των εδαφών των εχθρών, διαβάζουμε: «Και ο βασιλιάς Σολομώντας, εκτός από τη θυγατέρα τού Φαραώ, αγάπησε πολλές ξένες γυναίκες: Μωαβίτισσες, Αμμωνίτισσες, Ιδουμαίες, Σιδώνιες, Χετταίες και από τα έθνη, για τα οποία ο Κύριος είχε πει προς τους γιους Ισραήλ: Δεν θα μπείτε μέσα σ' αυτά ούτε αυτά θα μπουν μέσα σε σας, μήπως και ξεκλίνουν τις καρδιές σας πίσω από τους θεούς τους· σ' αυτά ο Σολομώντας προσκολλήθηκε με έρωτα».

Τέλος, διαβάζουμε: «Και είχε 700 γυναίκες βασίλισσες και 300 παλλακές· και οι γυναίκες του ξέκλιναν την καρδιά του».

Και ο Θεός διαμαρτυρήθηκε: «Και ο Κύριος οργίστηκε ενάντια στον Σολομώντα, επειδή η καρδιά του παρεξέκλινε από τον Κύριο τον Θεό του Ισραήλ, που του είχε φανερωθεί δύο φορές (!) και τον είχε προστάξει γι' αυτό το πράγμα, να μη πάει πίσω από άλλους θεούς· όμως, δεν φύλαξε εκείνο, που τον είχε προστάξει ο Κύριος».

Και ο Θεός επενέβει προς τον Σολομώντα, λέγοντας: «Επειδή, αυτό το πράγμα βρέθηκε σε σένα, και δεν φύλαξες τη διαθήκη μου και τα διατάγματά μου, που είχα προστάξει σε σένα, θα διασπάσω τη βασιλεία σου, οπωσδήποτε, και θα τη δώσω στον δούλο σου».

Αφού συμπληρώθηκαν 40 χρόνια βασιλείας και πέθανε, στη συνέχεια μαθαίνουμε για την συμπεριφορά του Σολομώντα απέναντι στον λαό του.

Βασιλεύοντας ο διάδοχος του θρόνου ο Ροβοάμ, συνάντησε απέναντι του τον Ιεροβοάμ, εκπρόσωπο των δέκα φυλών του Ισραήλ και διαβάζουμε: «Τότε, ο Ιεροβοάμ ήρθε και ολόκληρη η συναγωγή τού Ισραήλ, και μίλησαν στον Ροβοάμ, λέγοντας: Ο πατέρας σου σκλήρυνε τον ζυγό μας· τώρα, λοιπόν, τη σκληρή δουλεία τού πατέρα σου, και τον βαρύ ζυγό του, που επέβαλε επάνω μας, ελάφρυνέ τον εσύ, και θα σε δουλεύουμε».

Εδώ, φανερώνεται ο τρόπος διακυβέρνησης του βασιλιά Σολομώντα επάνω στον λαό Ισραήλ. 

Φαίνεται καθαρά, μέσα από την αγανάκτηση των εκπροσώπων του λαού και του Ιεροβοάμ ότι η διακυβέρνηση του Σολομώντα ήταν σκληρή και επέβαλε ένα βαρύ ζυγό!

Δυστυχώς, η σοφία και η σύνεση, δηλαδή η βαθιά γνώση που απέκτησε ο Σολομώντας τον έκαναν αλαζόνα!

Μετά από αυτό το αίτημα των δέκα φυλών του Ισραήλ, ο βασιλιάς Ροβοάμ ζήτησε την γνώμη των γερόντων πρεσβυτέρων του λαού.

Αυτοί με πλήρη επίγνωση, του είπαν: «Αν γίνεις σήμερα δούλος σε τούτο τον λαό, και τους δουλέψεις, και τους απαντήσεις, και τους μιλήσεις λόγια αγαθά, τότε θα είναι για πάντα δούλοι σου».

Ο Ροβοάμ, δεν δέχτηκε αυτή την συμβουλή!

Αποφάσισε να μιλήσει σκληρά στους εκπροσώπου του λαού!

Τι συνέβη κατόπιν;

  

Διαβάζουμε: «Και βλέποντας ολόκληρος ο λαός ότι ο βασιλιάς δεν τους εισάκουσε, ο λαός απάντησε στον βασιλιά, λέγοντας: Ποιο μέρος έχουμε εμείς με τον Δαβίδ; Καμιά κληρονομιά δεν έχουμε με τον γιο τού Ιεσσαί· στις σκηνές σου, Ισραήλ· τώρα, Δαβίδ, πρόβλεψε για τον οίκο σου. Και ο Ισραήλ αναχώρησε στις σκηνές του».

Με αυτό τον τρόπο ο λαός Ισραήλ διαχωρίστηκε για πολλά χρόνια στο Βόρειο βασίλειο, με πρωτεύουσα την Σαμάρεια και το Νότιο βασίλειο, με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ.  

Σήμερα, στον χριστιανικό κόσμο, αντίστοιχα πολλοί ποιμένες του λαού του Θεού φέρονται με σκληρότητα σαν του Σολομώντα!

Πολλές εκκλησίες του Χριστού υποφέρουν από την σκληρότητα των ποιμένων, που αποφασίζουν για … όλα!

Ξεχνούν την πορεία των, μέσα από την ταπείνωση της πρώτης αγάπης των και καταπιέζουν τον λαό του Θεού!

Όμως, ο λαός του Θεού, γράφει ο απόστολος Παύλος, δεν τους ανήκει: «Προσέχετε, λοιπόν, στον εαυτό σας, και σε ολόκληρο το ποίμνιο, στο οποίο το Πνεύμα το Άγιο σάς έβαλε επισκόπους, για να ποιμαίνετε την εκκλησία τού Θεού, που απέκτησε με το ίδιο του το αίμα».

Το ξαναγράφω: «το Πνεύμα το Άγιο σάς έβαλε επισκόπους, για να ποιμαίνετε την εκκλησία τού Θεού, που απέκτησε με το ίδιο του το αίμα»!

Και ο Παύλος, συνεχίζει: «και από σας τους ίδιους θα σηκωθούν άνθρωποι, που θα μιλούν διεστραμμένα, για να αποσπούν τούς μαθητές πίσω από τον εαυτό τους.

Και καταλήγει, λέγοντας: «Γι' αυτό, αγρυπνείτε, φέρνοντας στη μνήμη σας ότι τρία χρόνια, νύχτα και ημέρα, δεν έπαυσα να νουθετώ με δάκρυα κάθε έναν ξεχωριστά».

Τι άραγε συμβαίνει;

Ποια είναι η ρίζα του κακού;

Το φανερώνει ο Παύλος στην επιστολή προς Εβραίους: «Γι' αυτό, εμείς πρέπει να προσέχουμε περισσότερο σε όσα ακούσαμε, για να μη ξεπέσουμε ποτέ».

Υπάρχει σωτηρία για τους ποιμένες αυτούς;

Ναι (!) και φαίνεται από τα λόγια του Κυρίου Ιησού Χριστού στην Αποκάλυψη: «Όμως, έχω κάτι εναντίον σου, επειδή άφησες την πρώτη σου αγάπη. Θυμήσου, λοιπόν, από πού ξέπεσες, και μετανόησε, και κάνε τα πρώτα έργα· ειδάλλως, έρχομαι σε σένα γρήγορα, και θα κινήσω τη λυχνία σου από τον τόπο της, αν δεν μετανοήσεις».

 Το ξαναγράφω: «από πού ξέπεσες, και μετανόησε, και κάνε τα πρώτα έργα»!

Ο βασιλιάς Σολομώντας δεν έκανε τα πρώτα έργα αν και ειδοποιήθηκε από τον Θεό, όπως διαβάσαμε πιο πάνω!

Ο κάθε σημερινός ποιμένας, οφείλει να θυμάται από πού τον πήρε ο Θεός και τον έκανε ποιμένα στην εκκλησία του, είτε μικρή ή μεγάλη!

Αμήν.

1^ο βιβλίο των Βασιλέων 3: 5 Και ο Κύριος φάνηκε στον Σολομώντα στη Γαβαών την ώρα τού ύπνου, κατά τη διάρκεια της νύχτας· και είπε ο Θεός: Ζήτησέ μου τι να σου δώσω.