Ο ΦΟΒΟΥΜΕΝΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟ!

Εκκλησιαστής 8: 12 Αν και ο αμαρτωλός πράττει κακό εκατό φορές, και μακροημερεύει, εγώ όμως γνωρίζω σίγουρα ότι θα είναι καλό σ' εκείνους που φοβούνται τον Θεό, εκείνοι που φοβούνται από το πρόσωπό του· στον ασεβή δεν θα υπάρχει καλό, και οι ημέρες του, οι οποίες παρέρχονται σαν σκιά, δεν θα μακρύνουν· επειδή, δεν φοβάται μπροστά από τον Θεό.

Φόβος, είναι ο σεβασμός και η τιμή προς τον ανώτερο.

Τρόμος, είναι ο υπερβολικός και αιφνίδιος φόβος.

Ο φόβος, διδάσκεται στον άνθρωπο από μικρό παιδί!

Ο τρόμος, είναι εμπειρία!

Οι γονείς τοποθετούν τον φόβο στα παιδιά, ώστε να μπορέσουν να τα καθοδηγήσουν κατά την κρίση των και να τα μεγαλώσουν μαζί με όλες τις αδυναμίες του χαρακτήρα των. Πολλοί γονείς βρίσκονται σε αδιέξοδο ως προς τον σκληρό χαρακτήρα του παιδιού.

Και τι κάνουν;

Γίνονται οι ίδιοι, πιο σκληροί και δημιουργούν φόβο στην καρδιά των παιδιών με την αυστηρότητα και την αγριάδα.

Αυτό κάνει τα παιδιά πιο άγρια και πιο ανυπάκουα, διότι συνηθίζουν στην μεταχείριση αυτή.

Οι γονείς νομίζουν ότι ο φόβος είναι η λύση!

Άλλοι γονείς, έχοντας την εμπειρία των από σκληρούς γονείς, αφήνουν τα παιδιά των αχαλίνωτα, χωρίς λέξη για σεβασμό ή φόβο των ανωτέρων.

Αυτός ο τρόπος πάλι, αναπτύσσει παιδιά με κακούς χαρακτήρες, γεμάτους εγωισμό και αλαζονεία.

Τι είναι το σωστό;

Ας δούμε τι λέγει ο λόγος του Θεού, δια του προφήτη Δαβίδ: «Ο φόβος τού Κυρίου είναι διδασκαλία σοφίας· και η ταπείνωση προπορεύεται της δόξας».

Ο δε σοφός βασιλιάς Σολομώντας έγραψε: «Ας ακούσουμε το τέλος τής όλης υπόθεσης: (α) Να φοβάσαι τον Θεό, και (β) να τηρείς τις εντολές του, δεδομένου ότι αυτό είναι το παν τού ανθρώπου».

Και ο δόκιμος Ιώβ, έγραψε: «Πρόσεξε, (α) ο φόβος τού Κυρίου, αυτός είναι η σοφία, και (β) η αποχή από το κακό, σύνεση».

Ποιο είναι το συμπέρασμα;

ü  Ο φόβος του Θεού, είναι διδασκαλία σοφίας.

ü  Η μάθηση και η αγάπη προς τον Θεό, είναι η απόλυτη γνώση.

ü  Η γνώση είναι χάρισμα Θεού, που οδηγεί στην σύνεση.

ü  Η σύνεση είναι ικανότητα αυτοάμυνας απέναντι στο κακό.

Η καλή διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας, που ο Θεός μας έχει χαρίσει προσωρινά (!) μέχρι ενηλικίωσης, είναι στο χέρι μας είτε να πετύχουμε ή να αποτύχουμε.

Πώς πετυχαίνουμε;

Όταν από μικρά παιδιά δώσουμε στα παιδιά μας εκτός από τροφή, το γάλα, την ιατρική περίθαλψη και το χάδι, τον λόγο του Θεού, με ιστορίες, εικόνες και παραβολές από τις Γραφές.   

Από μικρά παιδιά όλοι μαθαίνουμε τον σεβασμό και την τιμή προς τον Θεό, που δίνει τα πάντα σε μας, ώστε να ζήσουμε και να χαρούμε. Ο Θεός, μας τα δίνει αφού προσευχηθούμε με την προσευχή που μας δίδαξε ο Ιησούς Χριστός και αφού τον ευχαριστήσουμε για όλα που ήδη μας χάρισε και απολαμβάνουμε.

Πώς αποτυχαίνουμε;

Όταν μάθουμε στα παιδιά μας να απαιτούν, χωρίς να παρακαλούν και ακόμη χωρίς να λένε ευχαριστώ.

Βέβαια η διδασκαλία των μικρών παιδιών γίνεται όχι από την έδρα (!) αλλά από την καθημερινή παρατήρηση των γονέων, πώς μεταξύ των εκείνοι συμπεριφέρονται.

ü  Υπάρχει ευγένεια και σεβασμός μεταξύ του άνδρα και της γυναίκας;

ü  Υπάρχει η αγάπη για μελέτη των Γραφών;

ü  Υπάρχει το ταπεινό πνεύμα ή αλαζονεία του Εγώ;

ü  Υπάρχει η επιθυμία για συμμετοχή στην Εκκλησία;

Στις Πράξεις των Αποστόλων αναφέρεται ένα σπουδαίο περιστατικό.

Αναφέρεται στην περίπτωση του Ρωμαίου εκατόνταρχου.

Διαβάζουμε: «Υπήρχε δε κάποιος άνθρωπος στην Καισάρεια, με το όνομα Κορνήλιος, εκατόνταρχος, από το τάγμα που λεγόταν Ιταλικό, ευσεβής και φοβούμενος τον Θεό μαζί με ολόκληρη την οικογένειά του, ο οποίος έκανε πολλές ελεημοσύνες στον λαό, και δεόταν διαρκώς στον Θεό».

Η περιγραφή της Γραφής, λέγει: «(α) ευσεβής και (β) φοβούμενος τον Θεό μαζί με ολόκληρη την οικογένειά του, (γ) ο οποίος έκανε πολλές ελεημοσύνες στον λαό, και (δ) δεόταν διαρκώς στον Θεό»!

Μα ήταν δυνατόν να είναι ένας διοικητής, ένας λοχαγός του Ρωμαϊκού στρατού, ένας τέτοιος άνθρωπος;

Τι μπορεί να του συμβεί στην καριέρα του;

Ας δούμε τι λέγει η Γραφή, στους Ψαλμούς: «Μακάριος καθένας που φοβάται τον Κύριο, που περπατάει στους δρόμους του. Επειδή, θα τρως από τον κόπο των χεριών σου· μακάριος θα είσαι, και ευτυχία σε σένα. Η γυναίκα σου θα είναι σαν εύκαρπη άμπελος, στα πλάγια του σπιτιού σου· οι γιοι σου σαν νεόφυτα ελιόδεντρων, ολόγυρα στο τραπέζι σου. Δέστε, έτσι θα ευλογηθεί ο άνθρωπος που φοβάται τον Κύριο».

Φαίνεται ότι ο Θεός επιφυλάσσει μια ευλογία στον άνθρωπο που φοβάται τον Θεόν.

Τι συνέβη στο περιστατικό του Κορνήλιου, που πίστευσε στον Ιησού Χριστό;

Το μάθημα, που πήρε ο απόστολος Πέτρος!

Διαβάζουμε: «Τότε, καθώς ο Πέτρος άνοιξε το στόμα, είπε Γνωρίζω στ' αλήθεια ότι, ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης· αλλά, σε κάθε έθνος όποιος τον φοβάται, και εργάζεται δικαιοσύνη, είναι σ' αυτόν δεκτός».

Το ξαναγράφω: «σε κάθε έθνος όποιος τον φοβάται, και εργάζεται δικαιοσύνη, είναι σ' αυτόν δεκτός»!

Ο φόβος του Θεού είναι η σοφία! Αμήν!

Εκκλησιαστής 5:7 Επειδή, μέσα στην πληθώρα των ονείρων, και στην πληθώρα των λόγων, υπάρχουν ματαιότητες· εσύ, όμως, να φοβάσαι τον Θεό.