ΕΝΔΥΜΑ ΓΑΜΟΥ!

Εβραίους 11: 6 Χωρίς, μάλιστα, πίστη είναι αδύνατον κάποιος να τον ευαρεστήσει· επειδή, αυτός που προσέρχεται στον Θεό, πρέπει να πιστέψει, ότι είναι, και γίνεται μισθαποδότης σ' αυτούς που τον εκζητούν.

Το ένδυμα Γάμου είναι το καλύτερο ένδυμα που διαθέτω, ώστε να τιμήσω τα πρόσωπα που με καλούν.

Το ένδυμα θα πρέπει να είναι καθαρό ιδιαίτερα, σιδερωμένο, χωρίς κηλίδες.

Το ένδυμα Γάμου, δεν είναι κατ’ ανάγκη πολυτελές, όσο καθαρό και απέριττο, δηλαδή λιτό.

Αυτό το ένδυμα γάμου, ο λόγος του Θεού το αποδίδει στην πίστη του ανθρώπου.

Στην παλαιά Διαθήκη ο Αβραάμ ήταν ο πατέρας της πίστεως.

Διαβάζουμε από το βιβλίο της Γένεσης όταν ο Θεός έδωσε προσωπικά υποσχέσεις στον Αβραάμ, για το πώς θα ήταν το σπέρμα του, σαν τα άστρα της γης, πώς αντέδρασε ο Αβραάμ: «Και πίστεψε στον Κύριο· και λογαριάστηκε σ' αυτόν για δικαιοσύνη».

Στην Καινή Διαθήκη ο Θεός έδωσε τον Υιό του, σαν το πρόσωπο της επαγγελίας της βασιλείας των ουρανών. Και ο Κύριος Ιησούς, δήλωσε στον Νικόδημο: «Και όπως ο Μωυσής ύψωσε το φίδι μέσα στην έρημο, έτσι πρέπει να υψωθεί ο Υιός τού ανθρώπου· για να μη χαθεί καθένας ο οποίος πιστεύει σ' αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή».

Και αμέσως ο Κύριος, συμπλήρωσε: «Επειδή, με τέτοιον τρόπο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Υιό του τον μονογενή, για να μη χαθεί καθένας ο οποίος πιστεύει σ' αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή. Δεδομένου ότι, ο Θεός δεν απέστειλε τον Υιό του στον κόσμο, για να κρίνει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος διαμέσου αυτού».

Η πίστη είναι το ένδυμα του Γάμου.

Διαβάζουμε αυτό που γράφει ο απόστολος Παύλος στους Εβραίους: «Χωρίς, μάλιστα, πίστη είναι αδύνατον κάποιος να τον ευαρεστήσει· επειδή, αυτός που προσέρχεται στον Θεό, πρέπει να πιστέψει, ότι είναι, και γίνεται μισθαποδότης σ' αυτούς που τον εκζητούν».

Το ξαναγράφω: «Χωρίς, πίστη (!) είναι αδύνατον κάποιος να τον ευαρεστήσει».

Ο Κύριος Ιησούς δίδαξε μια παραβολή προς του Φαρισαίους που ζητούσαν την ευκαιρία να τον πιάσουν, να τον συλλάβουν.

Είπε: «Η βασιλεία των ουρανών ομοιώθηκε με έναν άνθρωπο βασιλιά, που έκανε γάμους στον γιο του· και έστειλε τους δούλους του να καλέσουν τους προσκαλεσμένους στους γάμους· και εκείνοι δεν ήθελαν νάρθουν. Έστειλε ξανά άλλους δούλους, λέγοντας: Πείτε στους προσκαλεσμένους: Δέστε, ετοίμασα το γεύμα μου· οι ταύροι μου και τα θρεφτάρια μου είναι σφαγμένα, και όλα είναι έτοιμα· ελάτε στους γάμους».

Οι προσκεκλημένοι δεν ήθελαν να έρθουν στους Γάμους! Αυτοί ήσαν όλοι οι θρησκευόμενοι, οι Φαρισαίοι, οι Γραμματείς, που αρνήθηκαν την βασιλεία των ουρανών, όπως την εξήγγειλε ο Ιησούς Χριστός.

Κατόπιν, ο βασιλιάς, λέγει στους δούλους του: «Ο γάμος μεν είναι έτοιμος, αλλά οι προσκαλεσμένοι δεν ήσαν άξιοι· Πηγαίνετε, λοιπόν, στις διόδους των δρόμων, και όσους αν βρείτε, καλέστε τους στους γάμους».

Και πράγματι, ο γάμος γέμισε από ανθρώπους κακούς και καλούς, που πήραν πρόσκληση με χαρά.

Και ξαφνικά, όταν ο βασιλιάς μπήκε μέσα για να θεωρήσει τους καθισμένους στο τραπέζι, είδε εκεί έναν άνθρωπο να μη είναι ντυμένος με ένδυμα γάμου· και του λέει: «Φίλε, πώς μπήκες εδώ, μη έχοντας ένδυμα γάμου; Κι εκείνος αποστομώθηκε».

Το ένδυμα του Γάμου, που δεν είχε ο άνθρωπος αυτός ήταν η πίστη και η τιμή στο πρόσωπο του άρχοντα. Με αποτέλεσμα να πάει πρόχειρα, ακάθαρτα, πονηρά!

Και ο άρχοντας, ο βασιλιάς, τι έκαμε;

Διαβάζουμε: « Τότε, ο βασιλιάς είπε στους υπηρέτες: Αφού τον δέσετε χειροπόδαρα, σηκώστε τον, και ρίξτε τον στο εξώτερο σκοτάδι· εκεί θα είναι το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών».

 Ο Κύριος Ιησούς, έδωσε αμέσως και την εξήγηση: «Επειδή, πολλοί είναι οι καλεσμένοι, λίγοι όμως οι εκλεκτοί».

Εκλεκτοί είναι οι άνθρωποι του Θεού με πίστη και εκτίμηση στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, του Υιού του Θεού.

Και ο απόστολος Παύλος, γράφει προς τους Εβραίους σχετικά: «Ας φοβηθούμε, λοιπόν, μήπως και, ενώ μένει σε μας η υπόσχεση να μπούμε μέσα στην κατάπαυσή του, φανεί κάποιος από μας ότι τη στερήθηκε. Επειδή, εμείς έχουμε ευαγγελιστεί όπως και εκείνοι· αλλά, εκείνους, ο λόγος που άκουσαν, δεν τους ωφέλησε, δεδομένου ότι, δεν ήταν σ' αυτούς που άκουσαν ενωμένος με την πίστη».

Το ξαναγράφω: «ο λόγος που άκουσαν, δεν τους ωφέλησε, δεδομένου ότι, δεν ήταν σ' αυτούς που άκουσαν ενωμένος με την πίστη».

Όταν ο άνθρωπος ακούει τον λόγο του Θεού, αυτό δεν τον ωφελεί, εκτός αν:

1. Αποβάλλει την απείθεια.

Πολλοί άνθρωποι του Θεού χάθηκαν δια απείθεια και ανυπακοή!

Γράφει ο απόστολος Παύλος: «Εφόσον, λοιπόν, απομένει μερικοί να μπουν μέσα σ' αυτήν, και εκείνοι που είχαν πρωτύτερα ευαγγελιστεί δεν μπήκαν μέσα εξαιτίας απείθειας».

Και ο Παύλος φανερώνει την οργή του Θεού, γράφοντας: «Σε ποιους, όμως, παροργίστηκε για 40 χρόνια; Όχι σ' αυτούς που αμάρτησαν, των οποίων τα κόκαλα έπεσαν μέσα στην έρημο; Σε ποιους, μάλιστα, ορκίστηκε ότι δεν θα μπουν μέσα στην κατάπαυσή του, παρά σ' εκείνους που απείθησαν; Και βλέπουμε ότι από απιστία δεν μπόρεσαν να μπουν μέσα».

Το ξαναγράφω: «Και βλέπουμε ότι από απιστία (!) δεν μπόρεσαν να μπουν μέσα».

Επίσης ο Παύλος, τονίζει: «Ας φροντίσουμε, λοιπόν, με επιμέλεια να μπούμε μέσα σ' εκείνη την κατάπαυση, για να μη υποπέσει κάποιος στο ίδιο παράδειγμα της απείθειας».

2. Αγκαλιάσει τον λόγο του Θεού, μέσα του.

Να αγαπήσει την φωνή και την πρόσκληση του Θεού, σαν μοναδική πηγή σοφίας και συνέσεως.

Δείτε πώς μίλησε ο Θεός, στον Δαβίδ: «Έβαλα βοήθεια επάνω στον δυνατό· ύψωσα έναν εκλεκτό από τον λαό· βρήκα τον Δαβίδ τον δούλο μου· τον έχρισα με το άγιο λάδι μου· το χέρι μου θα τον στερεώνει· και ο βραχίονάς μου θα τον ενδυναμώνει. Εχθρός δεν θα υπερισχύσει εναντίον του· ούτε γιος ανομίας θα τον ταλαιπωρήσει. Και θα κατακόψω τους εχθρούς του από μπροστά του· κι αυτούς που τον μισούν θα τους κατατροπώσω. Μάλιστα, η αλήθεια μου και το έλεός μου θα είναι μαζί του· και στο όνομά μου θα υψωθεί το κέρας του».

3. Εκτιμήσει το πρόσωπο του Χριστού και την διδασκαλία της ευσέβειας.

Ο απόστολος Παύλος τονίζει στην επιστολή του προς τον Τιμόθεο: «τους δε βέβηλους μύθους και κατάλληλους για γριές, απόφευγέ τους· και γύμναζε τον εαυτό σου στην ευσέβεια».

Επίσης, ο Παύλος γράφει: «Αν κάποιος διδάσκει διαφορετικές διδασκαλίες, και δεν ακολουθεί τα υγιαίνοντα λόγια τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, και τη διδασκαλία, αυτή σύμφωνα με την ευσέβεια, είναι τυφλωμένος από υπερηφάνεια, και δεν ξέρει τίποτε, αλλά νοσεί για συζητήσεις και λογομαχίες· από τις οποίες προέρχεται φθόνος, φιλονικία, βλασφημίες, πονηρές υπόνοιες, μάταιες συζητήσεις ανθρώπων με διεφθαρμένον τον νου, και οι οποίοι έχουν αποστερηθεί την αλήθεια, νομίζουν δε την ευσέβεια ότι είναι μέσον για πλουτισμό».

Και ο Παύλος καταλήγει: «Από τέτοιου είδους ανθρώπους να απομακρύνεσαι. Μεγάλος δε πλουτισμός είναι η ευσέβεια, με αυτάρκεια». Αμήν. 

Ματθαίος 22: 12 και του λέει: Φίλε, πώς μπήκες εδώ, μη έχοντας ένδυμα γάμου; Κι εκείνος αποστομώθηκε.