ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΠΑΡΟΞΥΝΕΤΑΙ;

Ψαλμός 119: 158 Είδα τους παραβάτες, και ταράχτηκα· επειδή, δεν φύλαξαν τον λόγο σου.

Διεγείρεται η σκέψη μου, βλέποντας την παράβαση και την ανομία!

Ο άνθρωπος του Θεού, πολύ συχνά παροξύνεται στο πνεύμα, κατοικώντας μεταξύ των άνομων και βλέποντας γύρω, την απείθεια των ανθρώπων στον λόγο του Θεού.

Ο Ψαλμός του Ασάφ, γράφει: «Θεέ, μη σιωπήσεις, μη σιγήσεις, και μη ησυχάσεις, Θεέ. Επειδή, δες, οι εχθροί σου θορυβούν, κι αυτοί που σε μισούν, σήκωσαν ψηλά το κεφάλι. Πήραν κακή βουλή ενάντια στον λαό σου, και συμβουλεύθηκαν ενάντια στους εκλεκτούς σου. Είπαν: Ελάτε, και ας τους εξολοθρεύσουμε από το να είναι έθνος· και το όνομα του Ισραήλ ας μη αναφέρεται πλέον. Επειδή, με σύμφωνη γνώμη συμβουλεύθηκαν μαζί· συμμάχησαν εναντίον σου».

Οι άνθρωποι του Θεού, στενάζουν και προσεύχονται και ο Θεός βλέπει και διακρίνει. Στο βιβλίο του Ιερεμία διαβάζουμε την εντολή του Θεού προς τον προφήτη: «Πέρασε μέσα από την πόλη, μέσα από την Ιερουσαλήμ, και κάνε ένα σημάδι επάνω στα μέτωπα των ανδρών, αυτών που στενάζουν και βοούν για όλα τα βδελύγματα που γίνονται ανάμεσά της».

Ο Λώτ, ο ανιψιός του Αβραάμ, ήταν άνθρωπος του Θεού και ζούσε στις πόλεις των Σοδόμων και Γομόρρων, με όλη την οικογένεια του. Μια περιοχή γεμάτη από αμαρτία, παράβαση και βδελύγματα ενώπιον του Θεού, από όλους τους κατοίκους. Εκεί ζούσε ο δίκαιος Λώτ και όπως μας αποκαλύπτει ο απόστολος Πέτρος στην επιστολή του: «κατοικώντας ανάμεσά τους, με το βλέμμα και με την ακοή βασάνιζε από ημέρα σε ημέρα τη δίκαιη ψυχή του, εξαιτίας των άνομων έργων τους».

Ο απόστολος Παύλος, φθάνοντας στην Αθήνα κατά το δεύτερο αποστολικό του ταξίδι, έμεινε μόνος ανάμεσα στους Αθηναίους, αναμένοντας τους συνεργάτες του, τον Σίλα και τον Τιμόθεο.

Διαβάζουμε την λεπτομέρεια από τις Πράξεις: «Και ενώ ο Παύλος τούς περίμενε στην Αθήνα, το πνεύμα του παροξυνόταν μέσα του, επειδή έβλεπε την πόλη να είναι γεμάτη από είδωλα».

Σήμερα, τις ημέρες μας, παροξύνεται το πνεύμα μας όλο και πιο πολύ, καθώς περνούν τα χρόνια και οι ημέρες. 

Υπάρχει τόπος, όπου δεν παροξύνεται το πνεύμα μας;

Και βέβαια!

Ο τόπος αυτός είναι η εκκλησία του Χριστού, το καύχημα του Θεού.

Γράφει ο απόστολος Παύλος προς τον Τιμόθεο: «να ξέρεις πώς πρέπει να συμπεριφέρεσαι στον οίκο του Θεού, που είναι η εκκλησία του Ζωντανού Θεού, η οποία αποτελεί το στύλο και τη βάση της αλήθειας».

Το ξαναγράφω: «η εκκλησία του Ζωντανού Θεού (!) η οποία αποτελεί το στύλο και τη βάση της αλήθειας (!)».

Και ο Παύλος, συνεχίζει στην επιστολή: «Το μυστήριο της ευσέβειας είναι μεγάλο· ο Θεός φανερώθηκε με σάρκα, δικαιώθηκε με Πνεύμα, φάνηκε σε αγγέλους, κηρύχθηκε στα έθνη, έγινε αποδεκτός με πίστη στον κόσμο, αναλήφθηκε με δόξα».

Το μυστήριο της ευσέβειας, μέγα!

Τι είναι το μυστήριο;

Ότι  Θεός αποκάλυψε αυτό που είχε προσδιορίσει!

Διαβάζουμε στον δεύτερο ψαλμό, από τον προφήτη Δαβίδ: «Εγώ θα αναγγείλω το πρόσταγμα· ο Κύριος είπε σε μένα: Υιός μου είσαι εσύ· εγώ σήμερα σε γέννησα· ζήτησε από μένα, και θα σου δώσω κληρονομιά σου τα έθνη, και ιδιοκτησία σου τα πέρατα της γης· με σιδερένια ράβδο θα τους ποιμάνεις· σαν σκεύος τού κεραμέα θα τους συντρίψεις».

Αυτή η προφητεία έγινε 1,000 χρόνια προ Χριστού και αφορούσε το πρόσωπο και την διακονία του Ιησού Χριστού.

Ο Θεός χάρισε στον Χριστό την κληρονομία των εθνών και μέσα από εκεί, βγήκε η εκκλησία του Χριστού την οποία ποιμαίνει ο ίδιος ως καλός Ποιμένας. Αλλά επίσης, αφορά και την χιλιετή βασιλεία του Κυρίου επάνω στην γη όπου ο Κύριος Ιησούς θα βασιλεύσει με ισχύ και δόξα επάνω σε όλους τους κατοίκους της γης.  

Που απολαμβάνει σήμερα, ο δίκαιος, ο πιστός άνθρωπος του Θεού;

Μόνον μέσα στην εκκλησία, στο περιβάλλον των αγίων ανθρώπων και πιστών δούλων του Χριστού.

Πώς ο δίκαιος απολαμβάνει;

Δια της εκλογής του Θεού!

Διαβάζουμε από την επιστολή του Παύλου, προς Εφεσίους: «Ευλογητός ο Θεός και Πατέρας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, που μας ευλόγησε, δια του Χριστού, με κάθε ευλογία πνευματική στα επουράνια, καθώς μας διάλεξε γι' αυτόν πριν από τη δημιουργία του κόσμου, για να είμαστε άγιοι και άμεμπτοι ενώπιόν του. Κι από αγάπη προόρισε να μας κάνει παιδιά του υιοθετώντας μας δια του Ιησού Χριστού, σύμφωνα με την εύνοια που θέλησε να μας δείξει».

Και ο Παύλος, συνεχίζει: «για να υμνούμε την ένδοξη χάρη του, με την οποία μας περιέβαλε δια του αγαπημένου του Γιου.  Χάρη σ' αυτόν έχουμε την απολύτρωση δια του αίματός του, τη συγχώρηση δηλαδή των αμαρτιών μας, σύμφωνα με τον πλούτο της χάρης του. Τη χάρη του αυτή απλόχερα μας την πρόσφερε μαζί με κάθε σοφία και φρόνηση».

Και ο Παύλος, καταλήγει: «Κι έτσι, σύμφωνα με την εύνοιά του για μας, μας έκανε να γνωρίσουμε το θέλημά του, το οποίο έμενε αφανέρωτο σε σχέση με τη χάρη την οποία έβαλε σαν σκοπό του να πραγματοποιήσει, όταν θα συμπληρώνονταν οι καιροί, έτσι που τα πάντα να βρουν την ολοκλήρωσή τους στο πρόσωπο του Χριστού, τόσο αυτά που είναι πάνω στον ουρανό όσο κι αυτά που είναι εδώ κάτω στη γη». Αμήν. 

Ψαλμός 119: 139 Ο ζήλος μου με κατέφαγε, επειδή οι εχθροί μου λησμόνησαν τα λόγια σου.