ΕΞΑΓΟΡΑΖΟΜΕΝΟΙ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ!

1^η επιστολή Πέτρου 4: 17 επειδή, έφτασε ο καιρός το να αρχίσει η κρίση από τον οίκο τού Θεού· και αν αρχίζει πρώτα από μας, τι θα είναι το τέλος εκείνων που απειθούν στο ευαγγέλιο του Θεού;

Η ζωή του ανθρώπου του Θεού, χαρακτηρίζεται από μια ακρίβεια στην εφαρμογή του θελήματος του Θεού!

Επίσης, από αγαθά έργα δικαιοσύνης.

Διαβάζουμε την μαρτυρία του Ιώβ, σχετικά: «επειδή, ελευθέρωνα τον φτωχό που βοούσε, τον ορφανό που δεν είχε βοηθό. Η ευλογία τού χαμένου ερχόταν επάνω μου· και εύφραινα την καρδιά της χήρας. Φορούσα δικαιοσύνη, και ντυνόμουν την ευθύτητά μου σαν επανωφόρι και διάδημα. Ήμουν μάτι στον τυφλό, και πόδι στον χωλό, εγώ. Ήμουν πατέρας στους φτωχούς, και τη δίκη που δεν γνώριζα την εξιχνίαζα. Και έσπαζα τους κυνόδοντες του άδικου, και αποσπούσα το θήραμα από τα δόντια του».

Όλα αυτά χρειάζονται χρόνο, κόπο και θυσία!

Αυτή είναι και η εξήγηση του λόγου του αποστόλου Παύλου: «εξαγοραζόμενοι τον καιρόν». Δηλαδή, πετυχαίνοντας κάτι μέσα στο έργο του Θεού, με κόπο και θυσία.

Τι είναι αυτό, που είναι στην απόλυτη εξουσία μας και το διαχειριζόμαστε;

Όπως φαίνεται από τον λόγο του Θεού, αυτό είναι ο λόγος, η γλώσσα μας.

Ο απόστολος Παύλος, γράφει: «Ο λόγος σας ας είναι πάντοτε με χάρη, αρτυμένος με αλάτι, για να ξέρετε πώς πρέπει να αποκρίνεστε προς κάθε έναν ξεχωριστά».

Και ο αδελφόθεος Ιάκωβος κάμει πιο σαφές το θέμα, γράφοντας: «Αν, όμως, κάποιος από σας είναι ελλειπής σε σοφία, ας ζητάει από τον Θεό, που δίνει σε όλους πλούσια, και χωρίς να ονειδίζει· και θα του δοθεί».

Και ο Ιάκωβος συνεχίζει: «Αν κάποιος δεν φταίει σε λόγο, αυτός είναι τέλειος άνδρας, είναι δυνατός να χαλιναγωγήσει και ολόκληρο το σώμα».

Και  εξηγεί, ο Ιάκωβος: «τη γλώσσα, όμως, κανένας από τους ανθρώπους δεν μπορεί να δαμάσει· είναι ασυγκράτητο κακό, γεμάτη από θανατηφόρο φάρμακο. Διαμέσου αυτής ευλογούμε τον Θεό και Πατέρα, και διαμέσου αυτής καταριόμαστε τους ανθρώπους, που πλάστηκαν καθ' ομοίωση του Θεού. Από το ίδιο στόμα βγαίνει ευλογία και κατάρα. Δεν πρέπει, αδελφοί μου, έτσι να γίνονται αυτά».

Ο απόστολος Παύλος δίνει μια καλή συμβουλή σε κάθε πιστό, που κινδυνεύει να χάσει την διαχείριση του λόγου του, από κραιπάλη: «Και μη μεθάτε με κρασί, στο οποίο υπάρχει ασωτία· αλλά, γίνεστε πλήρεις με το Πνεύμα, μιλώντας μεταξύ σας με ψαλμούς και ύμνους και πνευματικές ωδές, τραγουδώντας και ψάλλοντας με την καρδιά σας στον Κύριο· ευχαριστώντας πάντοτε για όλα τον Θεό και Πατέρα στο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού».

Ο προφήτης Ωσηέ γράφει δια Πνεύματος Αγίου: «Πορνεία, και κρασί, και μέθη αφαιρούν την καρδιά».

Ο βασιλιάς Σολομώντας, γράφει σχετικά: «Το κρασί γεννάει χλευασμό, και τα σίκερα (τα οινοπνευματώδη) είναι στασιαστικά· και όποιος δελεάζεται απ' αυτά, δεν έχει φρόνηση».

Ένα αρνητικό παράδειγμα «μη εξαγοράς του καιρού» έχουμε τον πλούσιο νέο, που έτρεξε (!) και γονάτισε (!) μπροστά  στον Κύριο Ιησού, ρωτώντας: «Δάσκαλε αγαθέ, τι να κάνω για να κληρονομήσω αιώνια ζωή;»

Ο Κύριος είχε όλη την διάθεση να μιλήσει μαζί του και του είπε: «Γιατί με λες αγαθό; Κανένας δεν είναι αγαθός, παρά μονάχα ένας, ο Θεός».

Και ο Κύριος συνέχισε: «Ξέρεις τις εντολές: «Μη μοιχεύσεις· Μη φονεύσεις· Μη κλέψεις· Μη ψευδομαρτυρήσεις· Μη αποστερήσεις· Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα».

Ο νέος, χωρίς να σκεφτεί πολύ, απάντησε: «Δάσκαλε, όλα αυτά τα τήρησα από τη νιότη μου».

Και ο Ιησούς, αφού τον κοίταξε καλά, τον αγάπησε, και του είπε: «Ένα σού λείπει· πήγαινε, πούλησε όσα έχεις, και δώσε στους φτωχούς· και θα έχεις θησαυρό στον ουρανό· και έλα, ακολούθα με, αφού σηκώσεις τον σταυρό».

Και ο νέος, γινόμενος σκυθρωπός εξαιτίας αυτού τού λόγου, αναχώρησε γεμάτος λύπη επειδή, είχε πολλά κτήματα. Δεν εξαγόρασε σωστά τον καιρό που είχε με τον Ιησού.

Τι φαίνεται στο περιστατικό αυτό;

Ο νέος αυτός, ήθελε να πετύχει, να αποκτήσει κάτι χωρίς κόπο, ή θυσία! Χωρίς να σηκώσει κανένα σταυρό θλίψεως και ονειδισμού!

Προφανώς και δεν είχε γνωρίσει ακόμη τον Ιησού Χριστό και την διδασκαλία της βασιλείας των ουρανών. Είθε (;) να είχε μια δεύτερη ευκαιρία αργότερα, ώστε να το πράξει στις αποστολικές ημέρες, μετανοώντας ειλικρινά.

   

Σήμερα, ζούμε σε καιρούς κακούς! Η αμαρτία, η παράβαση, η αποστασία αυξάνουν όπως προείπε το Πνεύμα το Άγιο: «Επειδή, θάρθει καιρός, όταν δεν θα υποφέρουν την υγιαίνουσα διδασκαλία· αλλά, θα συγκεντρώσουν στον εαυτό τους έναν σωρό δασκάλους, σύμφωνα με τις δικές τους επιθυμίες, για να γαργαλίζονται στην ακοή».

 Όταν γαργαλίζεται «η ακοή» δεν έχει αποτέλεσμα ο λόγος του Θεού. Ο απόστολος Παύλος γράφει προς τους Κορινθίους: «Και ο λόγος μου και το κήρυγμά μου δεν γίνονταν με καταπειστικά λόγια ανθρώπινης σοφίας, αλλά με απόδειξη Πνεύματος και δύναμης· ώστε η πίστη σας να είναι όχι διαμέσου της σοφίας των ανθρώπων, αλλά διαμέσου της δύναμης του Θεού». Αμήν.

Αποκάλυψη 1: 3 Μακάριος αυτός που διαβάζει, κι αυτοί που ακούν τα λόγια της προφητείας, και τηρούν τα γραμμένα μέσα σ' αυτή· επειδή, ο καιρός είναι κοντά.