ΠΟΙΟΣ ΣΥΝΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΤΟΥ;

Ψαλμός 51: 2 Πλύνε με περισσότερο και περισσότερο από την ανομία μου, και από την αμαρτία μου καθάρισέ με. Επειδή, τα ανομήματά μου εγώ γνωρίζω, και η αμαρτία μου είναι μπροστά μου συνεχώς.

Η ώρα της ειλικρινούς μετανοίας, που αγαπά ο Θεός!

Η ώρα, που η αμαρτία πιέζει τον άνθρωπο στην ψυχή του και χρειάζεται ουράνια Σωτηρία.

Ο Δαβίδ γνωρίζει δια Πνεύματος Αγίου και μακαρίζει την ώρα (!) και τον άνθρωπο: «Μακάριος εκείνος του οποίου συγχωρήθηκε η παράβαση, του οποίου σκεπάστηκε η αμαρτία. Μακάριος ο άνθρωπος, στον οποίο ο Κύριος δεν λογαριάζει ανομία, και στο πνεύμα τού οποίου δεν υπάρχει δόλος».

Ο απόστολος Παύλος, σχολιάζει επάνω στην ίδιο Ψαλμό: «Όπως λέει και ο Δαβίδ τον μακαρισμό τού ανθρώπου, στον οποίο ο Θεός λογαριάζει δικαιοσύνη χωρίς έργα».

Το συναίσθημα της αμαρτίας, δηλαδή, ότι ο άνθρωπος βρίσκεται σε παράβαση του λόγου του Θεού είναι κάτι όχι συνηθισμένο. Είναι σπάνιο και συναντά δυσκολία στον εγωισμό του ανθρώπου ή την πλάνη του ανθρώπου.

Δείτε, πώς περιγράφει ο Δαβίδ αυτή την ψυχική διεργασία μέσα του: «Όταν αποσιώπησα, τα κόκαλά μου πάλιωσαν από τον ολολυγμό μου όλη την ημέρα· επειδή, ημέρα και νύχτα το χέρι σου έγινε βαρύ επάνω μου· η υγρότητά μου μεταβλήθηκε σε καλοκαιριάτικη ξηρασία. Την αμαρτία μου φανέρωσα σε σένα, και την ανομία μου δεν έκρυψα· είπα: Στον Κύριο θα εξομολογηθώ τις παραβάσεις μου· κι εσύ συγχώρησες την ανομία της αμαρτίας μου».

Η αλήθεια είναι ότι δεν συναντάμε στις ημέρες μας ανθρώπους με έντονα συναισθήματα της αμαρτωλότητας, καθώς δεν ελέγχονται οι άνθρωποι περί αμαρτίας, περί δικαιοσύνης και περί κρίσεως, αφού πλέον δεν ακούν τον λόγο του Θεού, παρά το ότι μεγαλώσαμε σαν ένα χριστιανικό έθνος και ζούμε σε ένα χριστιανικό κράτος.

Όταν ακούμε τον λόγο του Θεού, το Πνεύμα το Άγιο μας ελέγχει, σε τρία πράγματα:

# για αμαρτία

Διότι δεν εμπιστεύεται ο άνθρωπος απόλυτα στον Ιησού Χριστό.

# για δικαιοσύνη

Διότι ο Ιησούς δεν επιβλέπει πλέον ο ίδιος τους μαθητές, καθώς είναι στο θρόνο του.

# για κρίση

Διότι ο διάβολος έχει ήδη κριθεί και καταδικαστεί σε αιώνια απώλεια, μαζί με τους αγγέλους του και πρέπει να είναι γνωστό εις πάντες.

Ο απόστολος Παύλος γράφει προς τους Κορινθίους, σχετικά: «Αδελφοί, μη γίνεστε παιδιά στο μυαλό· αλλά, γίνεστε νήπια μεν στην κακία, τέλειοι όμως στο μυαλό».

Τι φανερώνει αυτή η προτροπή του Παύλου;

Ο άνθρωπος του Θεού, πιστός στον Κύριο Ιησού Χριστό, πρέπει να σκέπτεται με τελειότητα, με ακεραιότητα και με δικαιοσύνη.

Ο απόστολος Παύλος το εξηγεί στους Κορινθίους: «Επειδή, δεν τολμούμε να συναριθμήσουμε και να συγκρίνουμε τον εαυτό μας προς μερικούς, που συνιστούν τον εαυτό τους· αλλ' αυτοί, μετρώντας τον εαυτό τους με τον εαυτό τους, και συγκρίνοντας τον εαυτό τους με τον εαυτό τους, ανοηταίνουν».

Και ακόμη, γράφει ο Παύλος προς τους Γαλάτες, σχετικά: «Ω, ανόητοι, Γαλάτες, ποιος σας βάσκανε, ώστε να μη πείθεστε στην αλήθεια, εσείς, μπροστά στα μάτια των οποίων ο Ιησούς Χριστός σκιαγραφήθηκε ανάμεσά σας σταυρωμένος;»

  

Στην Αποκάλυψη του Ιησού Χριστού στον Ιωάννη, διαβάζουμε την αυστηρή επιστολή προς τον άγγελο της εκκλησίας των Σάρδεων: «Ξέρω τα έργα σου, ότι το όνομα έχεις πως ζεις, και είσαι νεκρός. Γίνε άγρυπνος, και στήριξε τα υπόλοιπα που πρόκειται να πεθάνουν· επειδή, δεν βρήκα τα έργα σου τέλεια μπροστά στον Θεό».

Και η επιστολή συνεχίζει αυστηρά: «Θυμήσου, λοιπόν, πώς παρέλαβες και άκουσες, και φύλαγέ τα, και μετανόησε· αν, λοιπόν, δεν αγρυπνήσεις, θάρθω εναντίον σου σαν κλέφτης, και δεν θα γνωρίσεις ποια ώρα θάρθω εναντίον σου».

Ψαλμός 25: 7 Τις αμαρτίες της νιότης μου, και τις παραβάσεις μου, μη τις θυμηθείς· σύμφωνα με το έλεός σου, εσύ θυμήσου με, Κύριε, ένεκα της αγαθότητάς σου.