ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΤΩΧΟΥΣ!

Ψαλμοί 10: 17 Εισάκουσες, Κύριε, την επιθυμία των πενήτων· θα στηρίξεις την καρδιά τους, θα κάνεις το αυτί σου προσεκτικό. Για να κρίνεις τον ορφανό και τον ταπεινωμένο, ώστε, ο χωμάτινος άνθρωπος, να μη καταδυναστεύει πλέον.

Φτώχεια είναι μια κατάσταση ή καλύτερα φαινόμενο της κοινωνικής αδικίας.

Οφείλεται στην παράνομη διαχείριση του πλούτου από κατέχοντες την κυριότητα και νομή μεγάλων καλλιεργήσιμων εκτάσεων.   

Αυτή την αδικία, για πρώτη φορά, την εστιάζει ο λόγος του Θεού κατά την επιστροφή του λαού Ισραήλ από την εβδομηκονταετή αιχμαλωσία στην Βαβυλώνα. Διαβάζουμε στο βιβλίο του Νεεμία: «Υπήρχαν, ακόμα, μερικοί που έλεγαν: Εμείς δανειστήκαμε αργύρια για τους φόρους τού βασιλιά, επάνω στα χωράφια μας κι επάνω στους αμπελώνες μας· και, τώρα, η σάρκα μας είναι όπως η σάρκα των αδελφών μας, τα παιδιά μας όπως τα παιδιά τους· και δέστε, εμείς υποβάλλουμε σε δουλεία τούς γιους μας και τις θυγατέρες μας για να είναι δούλοι, και μερικές από τις θυγατέρες μας φέρθηκαν ήδη σε δουλεία· και δεν υπάρχει τίποτε στην εξουσία μας, επειδή, άλλοι έχουν τα χωράφια και τους αμπελώνες μας. Και αγανάκτησα υπερβολικά, όταν άκουσα την κραυγή τους και τα λόγια αυτά. Και σκέφθηκα μόνος μου, και επέπληξα τους πρόκριτους και τους προεστώτες, και τους είπα: Εσείς φορολογείτε κάθε ένας τον αδελφό του. Και συγκάλεσα εναντίον τους μια μεγάλη σύναξη».

Και ο Νεεμίας συνεχίζει: «Και είπα: Δεν είναι καλό το πράγμα, που εσείς κάνετε· δεν πρέπει να περπατάτε στον φόβο τού Θεού μας, ώστε να μη μας κοροϊδεύουν τα έθνη, οι εχθροί μας; Ακόμα κι εγώ, και οι αδελφοί μου και οι δούλοι μου τους δανείσαμε χρήματα και σιτάρι· ας αφήσουμε, παρακαλώ, αυτή την απαίτηση· επιστρέψτε, λοιπόν, σ' αυτούς, αυτή την ημέρα, τα χωράφια τους, τους αμπελώνες τους, τους ελαιώνες τους, και τα σπίτια τους, και το ένα εκατοστό από το ασήμι, και το σιτάρι, το κρασί, και το λάδι, που απαιτείτε απ' αυτούς».

Και τότε οι προεστώτες απάντησαν στον Νεεμία: «Θα τα αποδώσουμε, και δεν θα ζητήσουμε τίποτε απ' αυτούς· θα κάνουμε έτσι, όπως λες εσύ. Τότε, κάλεσα τους ιερείς, και τους όρκισα, ότι θα πράξουν σύμφωνα μ' αυτό τον λόγο».

Αυτή η κατάσταση της φτώχειας, συνεχίζει έως και τις ημέρες μας.

Τα στατιστικά του 2016, δείχνουν την κατάσταση στην Ευρώπη. Το 2015 περίπου 119 εκατομμύρια άνθρωποι ή το 23,7% του πληθυσμού αντιμετώπιζαν τον κίνδυνο φτώχειας. Στην Ελλάδα, με στοιχεία έκδοσης έτους 2017, η ΕΛΣΑΤ αναφέρει ότι το 35,6% του πληθυσμού της χώρας (3.789.300) άτομα, ζουν σε κίνδυνο φτώχειας (2016). Αντιστοίχως η μελέτη φανερώνει την ετήσια μεταβολή από το έτος 2005, όταν το ποσοστό φτώχειας ήταν στο 29,4%, ή το έτος 2009 όταν το ποσοστό φτώχειας ήταν στο 27,6%.

Τι λέγει ο λόγος του Θεού για το φαινόμενο της φτώχειας;

# Ο Μακαρισμός του φτωχού!

Το πρώτο που φαίνεται είναι η παραδοχή της κατάστασης της φτώχειας και όχι η ανατροπή. 

Διαβάζουμε στο Ευαγγέλιο του Λουκά: «Κι αυτός, καθώς σήκωσε τα μάτια του στους μαθητές του, έλεγε: Μακάριοι εσείς οι φτωχοί, επειδή δική σας είναι η βασιλεία τού Θεού».

Ο Κύριος δεν ήρθε να κάμει την επανάσταση των φτωχών, αλλά να διδάξει την βασίλεια των ουρανών ως ένα τόπο άγιο, καθαρό και δίκαιο αφού εκεί βασιλεύει ο Θεός. 

Ο βασιλιάς Δαβίδ, γράφει στον Ψαλμό: «Είδες! Επειδή, εσύ παρατηρείς την αδικία και την ύβρη, για να ανταποδώσεις με το χέρι σου. Σε σένα αφιερώνεται ο φτωχός· στον ορφανό εσύ είσαι ο βοηθός».

Είναι φοβερό, αυτό που ομολογεί ο Δαβίδ: Στον ορφανό Συ είσαι ο βοηθός!

# Η περίπτωση του Ζακχαίου!

Όταν ο Ζακχαίος, αρχιτελώνης το επάγγελμα, συνάντησε τον Ιησού Χριστό και τον υποδέχτηκε στο σπίτι του με μεγάλη χαρά, όλοι οι Ιουδαίοι, γόγγυζαν! Και τότε συνέβη κάτι παράξενο: «Και ο Ζακχαίος, αφού σηκώθηκε όρθιος, είπε στον Κύριο: Δες, τα μισά από τα υπάρχοντά μου, Κύριε, τα δίνω στους φτωχούς· κι αν συκοφάντησα κάποιον σε κάτι, αποδίδω τετραπλάσια».

Όταν, δηλαδή, ο Ζακχαίος γνώρισε τον Ιησού Χριστό και την αιώνια ζωή, τότε έκανε δικαιοσύνη στην ζωή του, για πρώτη φορά αποδίδοντας τα μισά υπάρχοντα του στους φτωχούς.

# Γεγονότα της πρώτης αποστολικής εκκλησίας!

Διαβάζουμε συγκλονιστικά στοιχεία από την ζωή των πρώτων μελών της εκκλησίας του Χριστού: 

«Και όλοι εκείνοι που πίστευαν ήσαν μαζί, και είχαν τα πάντα κοινά· και πουλούσαν τα κτήματα και τα υπάρχοντά τους και τα μοίραζαν σε όλους, σύμφωνα με ό,τι κάθε ένας είχε ανάγκη».

Και λίγο αργότερα, διαβάζουμε: «Και η καρδιά και η ψυχή τού πλήθους, εκείνων που πίστεψαν, ήταν μία· και ούτε ένας δεν έλεγε ότι είναι δικό του κάτι από τα υπάρχοντά του, αλλά είχαν τα πάντα κοινά».

# Τι ζήτησαν οι απόστολοι από τον Παύλο;

Όταν ήρθε η ώρα να αρχίσει ο Παύλος την διακονία του στο αποστολικό έργο, τότε συνάντησε στα Ιεροσόλυμα τους δύο αποστόλους: τον Πέτρο και τον Ιωάννη, καθώς και τον αδελφόθεο Ιάκωβο. 

Και ο Παύλος γράφει προς τους Γαλάτες, αυτό το σχετικό: «μας παρήγγειλαν μονάχα να θυμόμαστε τους φτωχούς· το οποίο και επιμελήθηκα με ζήλο, τούτο το πράγμα να το κάνω».

# Τι διδάσκει ο Παύλος;

Ας δούμε την διδασκαλία του λόγου του Θεού μέσα από τις επιστολές του Παύλου. Γράφει στην πρώτη επιστολή προς Κορινθίους: «Σε σχέση δε με τη συνεισφορά, για τις ανάγκες των αγίων, όπως διέταξα στις εκκλησίες τής Γαλατίας, έτσι να κάνετε κι εσείς».

Στην δεύτερη επιστολή προς Κορινθίους, γράφει ο Παύλος: «Σας γνωστοποιούμε δε, αδελφοί, τη χάρη τού Θεού, που έχει δοθεί στις εκκλησίες της Μακεδονίας· ότι η περίσσεια της χαράς τους, ενώ δοκίμαζαν μεγάλη θλίψη, και η βαθιά τους φτώχεια ανέδειξε με περίσσεια τον πλούτο της γενναιοδωρίας τους. Επειδή, υπήρξαν αυτοπροαίρετοι, σύμφωνα με τη δύναμή τους, και περισσότερο από τη δύναμή τους· (δίνω μαρτυρία γι' αυτό), παρακαλώντας μας, με πολλή παράκληση, να δεχθούμε τη χάρη, και την κοινωνία της διακονίας αυτής στους αγίους».

Και ο Παύλος, συνεχίζει: «Επειδή, δεν θέλω να είναι σε άλλους άνεση, σε σας όμως στενοχώρια. Αλλά, να γίνει με ισότητα, ώστε κατά τον παρόντα καιρό το περίσσευμά σας να αναπληρώσει τη στέρηση εκείνων· για να χρησιμεύσει και το περίσσευμα εκείνων στη δική σας στέρηση, ώστε να γίνει ισότητα».

# Η διακονία εις τους αγίους!

Ο απόστολος Παύλος δίνει μια ονομασία για την βοήθεια στους φτωχούς: «Η διακονία εις τους αγίους».

Δείχνει να είναι μια προτεραιότητα μέσα στις υλικές ανάγκες της εκκλησίας.  

Γράφει ο Παύλος, δια Πνεύματος Αγίου: «Επειδή, για τη διακονία αυτή στους αγίους είναι περιττό σε μένα να σας γράφω».

Και ο Παύλος συνεχίζει: «Επειδή, η διακονία αυτής της υπηρεσίας όχι μονάχα αναπληρώνει ολοκληρωτικά τις στερήσεις των αγίων, αλλά και περισσεύει διαμέσου πολλών ευχαριστιών προς τον Θεό, (για τον λόγο ότι, δοκιμάζοντας αυτή τη διακονία, δοξάζουν τον Θεό για την υποταγή της ομολογίας σας στο ευαγγέλιο του Χριστού, και για τη γενναιοδωρία της μετάδοσης σ' αυτούς και σε όλους), και για τη δέησή τους για σας, οι οποίοι σας επιποθούν για την υπερβολικά μεγάλη χάρη τού Θεού επάνω σας». Αμήν. 

 Λουκάς 6: 20 Κι αυτός, καθώς σήκωσε τα μάτια του στους μαθητές του, έλεγε: Μακάριοι εσείς οι φτωχοί, επειδή δική σας είναι η βασιλεία τού Θεού.