ΦΙΛΟΥΣ ΕΚ ΤΟΥ ΜΑΜΩΝΑ ΤΗΣ ΑΔΙΚΙΑΣ!

Παροιμίες 23: 5 Θα βάλεις τα μάτια σου σ' αυτό που δεν υπάρχει; Επειδή, ο πλούτος, βέβαια, κατασκευάζει για τον εαυτό του φτερά σαν του αετού, και πετάει προς τον ουρανό.

Ο Μαμωνάς της αδικίας!

Αυτό είναι το όνομα του χρήματος, από τα χείλη του Κυρίου Ιησού Χριστού.

Στην οικονομία, ο ορισμός του χρήματος είναι: «Η συνολική διαθέσιμη ποσότητα χαρτονομισμάτων, κερμάτων, και καταθέσεων».

Χωρίς αντίκρισμα αγοράς (αγοραστική αξία) και με την ύφεση της οικονομίας, η αξία του χρήματος μειώνεται, παρά την αύξηση της κυκλοφορίας του. Αυτοί είναι νόμοι της οικονομίας και των παρατηρήσεων της στατιστικής επιστήμης.

Όμως, ο Κύριος Ιησούς λέγει: «Κάντε για τον εαυτό σας φίλους από τον μαμωνά της αδικίας, για να σας δεχθούν στις αιώνιες σκηνές, όταν εκλείψετε».

Το πρώτο, που καταλαβαίνουμε, είναι η σπουδαιότητα της βασιλείας των ουρανών, αυτό που ονομάζει ο Κύριος: «αιώνιες σκηνές».

Το δεύτερο, που εννοούμε, είναι η χρήση του χρήματος ώστε να κάνουμε φίλους για τον Χριστό.

Από τα δύο πιο πάνω, βγαίνει η διαχείριση του χρήματος ενός ανθρώπου του Θεού. Το χρήμα δεν είναι μοχλός προσωπικής προβολής, ούτε αντικείμενο συσσώρευσης για το μέλλον, αλλά προσωρινό αγαθό στα χέρια μας, έτσι ώστε να δοκιμαστούμε στην διαχείριση και να δώσουμε λόγο στον ουράνιο Πατέρα μας.

Επάνω σε αυτό, ο Κύριος έδωσε ακόμη ένα ερώτημα: «Αν, λοιπόν, στον άδικο μαμωνά δεν φανήκατε πιστοί, ποιος θα σας εμπιστευθεί τον αληθινό πλούτο;»

Και συνεχίζει ο Κύριος: «Ο πιστός στο ελάχιστο, και στο πολύ είναι πιστός· και ο άδικος στο ελάχιστο, και στο πολύ είναι άδικος».

Άρα το χρήμα που κρατάμε στα χέρια μας, είναι το ελάχιστο που μπορούμε να διαχειριστούμε ουσιαστικά και να αποδείξουμε ότι:

1. Αγαπάμε πάνω από όλα τον ουράνιο Πατέρα.

2. Αγαπάμε τον διπλανό μας, σαν τον εαυτό μας.

3. Αγαπάμε, να ακούμε και να εφαρμόζουμε τον λόγο του Θεού.

Ακόμη, θα πρέπει να καταλάβουμε ότι το χρήμα, ο άδικος μαμωνάς είναι ξένος. Έχουμε την νομή (φυσική εξουσία) αλλά δεν έχουμε την κυριότητα, διότι κάπου τον χρωστάμε, τον οφείλουμε.

Σαν διαχειριστές θα πρέπει με σύνεση και σοφία, να δώσουμε σε αυτούς που οφείλουμε τα οφειλόμενα και στο τέλος της ημέρας να έχουμε καθαρή συνείδηση ότι υπηρετήσαμε τους ανθρώπους με κρίση και διάκριση.

Ο κίνδυνος του ανθρώπου από το χρήμα είναι η δουλεία! Να γίνει ο άνθρωπος δούλος, υπηρέτης του χρήματος και ο θεός του να είναι το χρήμα.  Να το λατρεύει, να το μαζεύει, να το καμαρώνει και να του μιλάει!

Εδώ ακριβώς ο Κύριος βρήκε την ευκαιρία να πει: «Κανένας δούλος δεν μπορεί να δουλεύει δύο κυρίους· επειδή, ή τον έναν θα μισήσει, και τον άλλον θα αγαπήσει· ή στον έναν θα προσκολληθεί, και τον άλλον θα καταφρονήσει. Δεν μπορείτε να δουλεύετε τον Θεό και τον μαμωνά».

Το χρήμα, είναι μια δοκιμασία πίστεως για τον άνθρωπο. Μέσα από την συμπεριφορά του ανθρώπου προς το χρήμα, ο Θεός διακρίνει την διάθεση του ανθρώπου να επιλέξει ένα κύριο στην ζωή του. Να εκλέξει ή τον Κύριο Ιησού Χριστό και τον λόγο Του, ή το χρήμα και την αξία του.

Στον άνθρωπο που πλησίασε και διέκοψε τον Κύριο, λέγοντας: «Δάσκαλε, πες στον αδελφό μου να μοιραστεί μαζί μου την κληρονομιά», ο Κύριος Ιησούς έδωσε την απάντηση: «Άνθρωπε, ποιος με έβαλε δικαστή ή διανεμητή επάνω σας; Και τους είπε: Προσέχετε και φυλάγεστε από την πλεονεξία· επειδή, αν κάποιος έχει περίσσεια αγαθά, η ζωή του δεν εξαρτάται από τα υπάρχοντά του».

Το χρήμα φέρνει τον πειρασμό της πλεονεξίας και ο άνθρωπος χωρίς να το καταλάβει (!) γίνεται φιλάργυρος, με αποτέλεσμα να πλανηθεί από την αληθινή πίστη του Ιησού και να περάσει την ζωή του με οδύνες, διότι "ρίζα πάντων  των κακών είναι η φιλαργυρία". Αμήν.   

Παροιμίες 19: 4 Ο πλούτος προσθέτει πολλούς φίλους· ενώ ο φτωχός εγκαταλείπεται από τον φίλο του.