ΠΕΙΡΑΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ;

Ψαλμοί 95: 8 μη σκληρύνετε την καρδιά σας, όπως τότε στον παροργισμό, όπως την ημέρα τού πειρασμού στην έρημο· όπου οι πατέρες σας με πείραξαν, με δοκίμασαν, και είδαν τα έργα μου.

Ο διάβολος πειράζει τον άνθρωπο. Ναι πάντα!

Ο άνθρωπος πειράζει τον Χριστόν!

Πώς;

Όταν γνωρίσουμε την δύναμη του και την παρουσία του στην ζωή μας και κατόπιν, Τον αμφισβητήσουμε!

Ο Χριστός διαχωρίζει την ζωή μας, (α) σε καιρούς άγνοιας, (β) καιρούς γνώσης,  και (γ) καιρούς επίγνωσης του προσώπου Του.

# Καιροί αγνοίας

Ο απόστολος Παύλος, καθώς απεστάλη από τον Κύριο Ιησού να φθάσει στην Αθήνα και να κηρύξει στους εθνικούς Αθηναίους, είπε: «Αφού, λοιπόν, είμαστε γένος τού Θεού, δεν πρέπει να νομίζουμε τον Θεό ότι είναι όμοιος με χρυσάφι ή ασήμι ή πέτρα, χαραγμένα με τέχνη και επινόηση ανθρώπου. Παραβλέποντας, λοιπόν, ο Θεός τούς καιρούς της άγνοιας, παραγγέλλει τώρα σε όλους τούς ανθρώπους, οπουδήποτε και αν είναι, να μετανοούν· επειδή, προσδιόρισε ημέρα, κατά την οποία πρόκειται να κρίνει την οικουμένη με δικαιοσύνη, διαμέσου ενός άνδρα, που τον διόρισε, και έδωσε γι' αυτό βεβαίωση σε όλους, ανασταίνοντάς τον από τους νεκρούς».

Οι Αθηναίοι σε καιρούς άγνοιας. Αυτούς τους καιρούς, ο Θεός τους παραβλέπει και προσκαλεί τον άνθρωπο να πλησιάσει και να γνωρίσει τον Ιησού Χριστόν, ως Σωτήρα.  

Είναι καιροί πλήρους άγνοιας της αληθείας, που ο άνθρωπος ζει και εργάζεται την ανομία και την παράβαση σαν ένας δούλος της αμαρτίας. Ο Ιησούς Χριστός έρχεται δια του Ευαγγελίου και δίνει την ευκαιρία ή καλύτερα την πρόσκληση, λέγοντας: «θέλεις να με δοκιμάσεις;»

# Καιροί γνώσης

Οι καιροί της γνώσης είναι οι καιροί, που ο άνθρωπος θα αναγεννηθεί, θα λάβει την δωρεά του Θεού, το Άγιο Πνεύμα με το σημείο των ξένων γλωσσών και θα μαθητεύσει την διδασκαλία του Χριστού μέσα στην εκκλησία του Χριστού. Θα αρχίσει να εκτελεί τον λόγο του Θεού ελευθερωμένος από τα δεσμά της αμαρτίας. Θα περάσουν λίγα χρόνια όπου θα μελετά με αγάπη και ζήλο τον λόγο του Θεού. Θα έχει πολλές απορίες που θα λύνονται από εργάτες του Θεού με αγάπη και υπομονή. Θα φέρει τον σταυρό του Χριστού μέσα από ονειδισμούς και θλίψεις χάριν του Χριστού.   

# Καιροί επίγνωσης

Οι καιροί της επίγνωσης αρχίζουν όταν ο άνθρωπος έχει ωριμάσει πνευματικά, γνωρίζει αρκετά και αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να αγιασθεί, ώστε να δει το πρόσωπο του Χριστού. Καταλαβαίνει πλέον τον πόλεμο με τον εχθρό, που έχει λύσσα να καταπιεί τον άνθρωπο μέσα από τις πλάνες, την απογοήτευση, τα σκάνδαλα.  Είναι ενωμένος με την εκκλησία και τους αδελφούς και ζητά από τον Θεό να βρει χάρη και έλεος για τον καιρό της ανάγκης, των πειρασμών.

Πότε πειράζουμε τον Χριστόν;

Ας δούμε την συμπεριφορά του λαού Ισραήλ, τον χωριστό λαό του Θεού, με γνώση των μεγαλείων του Θεού, όταν έφυγαν από την σκλαβιά της Αιγύπτου και πορεύονταν μέσα στην έρημο προς την γη Χαναάν, την Παλαιστίνη: «Και ο λαός μίλησε ενάντια στον Θεό, και ενάντια στον Μωυσή, λέγοντας: Γιατί μας ανέβασες από την Αίγυπτο για να πεθάνουμε στην έρημο; Επειδή, ψωμί δεν υπάρχει, και νερό δεν υπάρχει· και η ψυχή μας αηδίασε τούτο το ελαφρύ ψωμί, το μάννα».

Μετά από την οργή και την κρίση του Θεού επάνω στον λαό ερχόταν το επόμενο περιστατικό. Διαβάζουμε: «Αλλ' αυτοί, εξακολουθούσαν ακόμα να αμαρτάνουν σ' αυτόν, παροξύνοντας τον Ύψιστο σε έναν άνυδρο τόπο· και στην καρδιά τους πείραξαν τον Θεό, ζητώντας φαγητό, σύμφωνα με την όρεξή τους· και μίλησαν ενάντια στον Θεό, λέγοντας: Μήπως μπορεί ο Θεός να ετοιμάσει τραπέζι μέσα στην έρημο;»

«Πείραξαν τον Θεό … και μίλησαν ενάντια στον Θεό!»

Σε άλλο σημείο διαβάζουμε, στο βιβλίο της Εξόδου: «Και αποκάλεσε το όνομα του τόπου Μασσά, και Μεριβά, για την προσβολή των γιων Ισραήλ, και επειδή πείραξαν τον Κύριο, λέγοντας: Είναι ο Κύριος ανάμεσά μας ή όχι;»

Αυτό που πειράζει τον Χριστό σήμερα, είναι η αμφισβήτηση!

Λέμε, μετά από τόσες ευεργεσίες, που λάβαμε: «άραγε, μπορεί να το κάνει αυτό ο Χριστός;»

Καλύτερα να λέμε: «Θα δω τι θα κάνει ο Θεός, τώρα!»

Ένας τέτοιος δούλος του Θεού, ήταν ο Δαβίδ. Διαβάζουμε στους Ψαλμούς: «Θα σε αγαπώ, Κύριε, η δύναμή μου· Ο Κύριος είναι πέτρα μου, και φρούριό μου, και ελευθερωτής μου· Θεός μου, βράχος μου· σ' αυτόν θα ελπίζω· η ασπίδα μου, και το στήριγμα της σωτηρίας μου· ψηλός πύργος μου».

Αυτός είναι ο τρόπος και η στάση της καρδιάς που κάμει τον άνθρωπο ευάρεστο στον ουράνιο Πατέρα και στον Κύριο Ιησού Χριστό, μέσα από το Άγιο Πνεύμα. Αμήν.      

1^η επιστολή προς Κορινθίους 10: 9 Ούτε να προκαλούμε με αμφισβητήσεις το Χριστό, όπως αμφισβήτησαν και μερικοί απ' αυτούς και θανατώθηκαν από τα φίδια.