ΟΤΑΝ ΔΟΚΙΜΑΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ!

Ματθαίος 25: 15 και σε έναν μεν έδωσε πέντε τάλαντα, σε άλλον δε δύο, και σε άλλον ένα· σε κάθε έναν σύμφωνα με τη δική του ικανότητα· κι αμέσως αποδήμησε.

Οι ικανότητες και οι δεξιότητες, μπορούν να χαρίσουν στον άνθρωπο ζωή αιώνια;

Είναι αλήθεια ότι κάθε άνθρωπος γεννιέται με τις χάρες του και διακρίνεται με τις ικανότητες του.

Οι γονείς με ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον πάντα από κοντά, συνεισφέρουν ώστε το παιδί να αποκτήσει μόρφωση και δεξιότητες.

Βλέπουμε λοιπόν τα παιδιά σήμερα, πόσο φορτωμένα είναι με το πρωινό πρόγραμμα του σχολείου, και το απογευματινό πρόγραμμα των δεξιοτήτων.

Και οι γονείς είτε καμαρώνουν με τα βραβεία, είτε λυπούνται ή και αδιαφορούν για τις αδυναμίες των παιδιών τους.

Και το παιδί γίνεται έφηβος, ο έφηβος γίνεται νέος και μπαίνει στον επαγγελματικό στίβο.

Εκεί, καθώς το επάγγελμα μοιάζει με ένα στάδιο αθλητικών αγώνων, ο νέος βάζει τα δυνατά του, ώστε να επιτύχει.

Ανάλογα με τις ικανότητες και τις δεξιότητες, έρχεται σύντομα η επιτυχία του νέου. Μέχρι την ηλικία των 35 ετών μπορεί να έχει φτάσει σε μεγάλες θέσεις στην καριέρα του.

Και ξαφνικά, δοκιμάζονται οι ικανότητες!

Ένα παράδειγμα από τον λόγο του Θεού έχουμε τον Πιλάτο, επίτροπο, ή κυβερνήτη της Ιουδαίας επί αυτοκράτορα Τιβερίου, από το 26 μ.Χ. έως το 36 μ.Χ.  Η καταγωγή του ήταν από τον Πόντο. Μεγάλωσε και σπούδασε στην Ρώμη, ανήκε στην τάξη ων ιππέων, καθώς σε αυτή ανήκαν όσοι επρόκειτο να διοικήσουν την Ιουδαία.

Ο τρόπος διακυβέρνησης ήταν τραγικός, καθώς αναφέρεται ιστορικά, ότι προσέβαλλε το θρησκευτικό συναίσθημα των Ιουδαίων. Ο ευαγγελιστής Λουκάς, αναφέρει το γεγονός ότι ο Πιλάτος  έβαλε την αστυνομία του να σκοτώσει μερικούς Γαλιλαίους που έκαναν φασαρία με τις εκδηλώσεις των στον ναό και ανέμειξε το αίμα τους με τις θυσίες των.

Και έρχεται η ώρα τη δοκιμασίας των ικανοτήτων του Πιλάτου. Φέρνουν οι αρχιερείς τον Ιησού μπροστά στον Πιλάτο, ώστε να καταδικαστεί σε θάνατο σαν κακοποιός, σύμφωνα με το Ρωμαϊκό δίκαιο και όχι σύμφωνα με τον νόμο του Μωυσή.    

Και ο Πιλάτος είχε μια ανακριτική συζήτηση με τον Ιησού. Διαβάζουμε στον Ιωάννη: «Ο Πιλάτος μπήκε, λοιπόν, πάλι μέσα στο πραιτώριο, και φώναξε τον Ιησού, και του είπε: Εσύ είσαι ο βασιλιάς των Ιουδαίων; Ο Ιησούς αποκρίθηκε σ' αυτόν: Από μόνος σου το λες εσύ αυτό ή άλλοι σού είπαν για μένα; Ο Πιλάτος αποκρίθηκε: Μήπως εγώ είμαι Ιουδαίος; Το δικό σου το έθνος και οι αρχιερείς σε παρέδωσαν σε μένα· τι έκανες; Ο Ιησούς αποκρίθηκε: Η δική μου βασιλεία δεν είναι από τούτο τον κόσμο· αν η δική μου βασιλεία ήταν από τούτο τον κόσμο, οι υπηρέτες μου θα αγωνίζονταν, για να μη παραδοθώ στους Ιουδαίους· τώρα, όμως, η δική μου βασιλεία δεν είναι από εδώ. Και ο Πιλάτος τού είπε: Λοιπόν, βασιλιάς είσαι εσύ; Ο Ιησούς αποκρίθηκε: Εσύ λες, ότι εγώ είμαι βασιλιάς. Εγώ γι' αυτό γεννήθηκα, και γι' αυτό ήρθα στον κόσμο, προκειμένου να δώσω μαρτυρία για την αλήθεια. Καθένας που είναι από την αλήθεια, ακούει τη φωνή μου».

Σύντομα ο Πιλάτος κατάλαβε τον δόλο των Ιουδαίων. Διαβάζουμε: «Έκτοτε, ο Πιλάτος ζητούσε να τον απολύσει· οι Ιουδαίοι, όμως, έκραζαν λέγοντας: Αν αυτόν τον απολύσεις, δεν είσαι φίλος του Καίσαρα· όποιος κάνει τον εαυτό του βασιλιά, αντιτίθεται στον Καίσαρα. Όταν ο Πιλάτος άκουσε αυτό τον λόγο, έφερε έξω τον Ιησού, και κάθησε επάνω στο βήμα, στον τόπο που λεγόταν Λιθόστρωτο, και στην Εβραϊκή Γαββαθά».

Όμως, το τραγικό είναι ότι δεν μπόρεσε να κρίνει δίκαια, αληθινά! Οι ικανότητες του δεν είχαν μέσα την αλήθεια και την δικαιοσύνη.

Τέλος, διαβάζουμε: «Τότε, λοιπόν, τον παρέδωσε σ' αυτούς, για να σταυρωθεί. Και παρέλαβαν τον Ιησού, και τον οδήγησαν έξω».

Όταν οι ικανότητες και οι δεξιότητες ενός άπιστου ανθρώπου, δοκιμάζονται είναι η ώρα του Θεού. Στην πραγματικότητα, ο Θεός δίνει την ελευθερία της βούλησης στον άνθρωπο να δράσει. Η ζημιά που θα προκαλέσει δεν έχει σημασία όσο το αιώνιο τέλος, η αιώνια καταδίκη του ανθρώπου. Παρόμοιο, είναι το παράδειγμα του Ιούδα έναν εκ των δώδεκα μαθητών. Ήταν ελεύθερος μέχρι τέλους να υλοποιήσει την απόφαση του, ώστε να παραδώσει τον Χριστό για τριάντα αργύρια, στους αρχιερείς που προσπαθούσαν από καιρό να συλλάβουν τον Ιησού. Και το έκαμε με πλήρη ελευθερία, όμως το πλήρωσε πολύ ακριβά. Αυτοκτόνησε! Το ίδιο τέλος, είχε και ο Πιλάτος, σύμφωνα με την ιστορία. Αυτοκτόνησε!

Διαφορετικά είναι όταν δοκιμάζονται οι πιστοί. Είναι η ώρα του σκότους, του σατανά.

Ο πιστός άνθρωπος του Θεού, πάντα έχει πληροφορία για την δοκιμασία που έρχεται από τον σατανά.  Αυτή η δοκιμασία επιφέρει θλίψη στην ψυχή του πιστού, όμως όχι απελπισία! Διαβάζουμε τι λέγει ο Κύριος προς τον ποιμένα της εκκλησίας των Σμυρναίων: «Μη φοβάσαι τίποτε από όσα πρόκειται να πάθεις· πρόσεξε, ο διάβολος πρόκειται να βάλει μερικούς από σας σε φυλακή, για να δοκιμαστείτε· και θα έχετε θλίψη δέκα ημερών. Γίνε πιστός μέχρι θανάτου, και θα σου δώσω το στεφάνι της ζωής».

Ο  απόστολος Παύλος γράφει στους Κορινθίους: «Έχουμε, μάλιστα, τούτο τον θησαυρό μέσα σε χωμάτινα σκεύη, ώστε η υπερβολή της δύναμης να είναι τού Θεού, και όχι από μας· αν και σε όλα θλιβόμαστε, όμως δεν στενοχωρούμαστε· αν και βρισκόμαστε σε απορία, όμως δεν απελπιζόμαστε».

Ένας πιστός βάζει πάντα την πίστη και την αλήθεια, πάνω από ικανότητες ή δεξιότητες. Αυτό είναι το πνεύμα του ταπεινού ανθρώπου. Δεν ενδιαφέρουν τον πιστό άνθρωπο η φήμη, η αναγνώριση, ο πλούτος. Μόνον ο Χριστός! Μόνον ο Χριστός σώζει τον άνθρωπο. Οι ικανότητες, δεν σώζουν! Οι δεξιότητες, δεν σώζουν! Τα πτυχία, δεν δίνουν ζωή! Ο Χριστός είναι η ζωή.     

Φιλιππησίους  3: 7 Όμως αυτά που ήταν για μένα κέρδη, αυτά ακριβώς τα θεώρησα ζημία σε σύγκριση με το Χριστό. Και μάλιστα εξακολουθώ να θεωρώ πως στην πραγματικότητα όλα είναι ζημία μπροστά στην υπεροχή της γνώσης του Ιησού Χριστού του Κυρίου μου, για τον οποίο τα απαρνήθηκα όλα. Και πραγματικά τα θεωρώ ότι είναι σκουπίδια για πέταμα, προκειμένου να κερδίσω το Χριστό.