ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ!

Ιωάννης 7: 37 Κατά δε την τελευταίαν ημέραν την μεγάλην της εορτής ίστατο ο Ιησούς και έκραξε λέγων· Εάν τις διψά, ας έρχηται προς εμέ και ας πίνη. Όστις πιστεύει εις εμέ, καθώς είπεν η γραφή, ποταμοί ύδατος ζώντος θέλουσι ρεύσει εκ της κοιλίας αυτού.

Πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να απαντήσουν με ακρίβεια και σαφήνεια, στο ερώτημα: «Ποιος είναι ο Ιησούς;»

Συνήθως, με αμφιβολία, λέγουν ότι «ήταν»:

·         Ένας διδάσκαλος;

·         Ένας προφήτης;

·         Ένας σοφός από την Ανατολή;

Όμως, ο Κύριος τόνισε λέγοντας: «Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι' εμού».

Επίσης, σε άλλο σημείο ο Κύριος Ιησούς λέγει: «Πιστεύετέ μοι ότι εγώ είμαι εν τω Πατρί και ο Πατήρ είναι εν εμοί· ει δε μη, διά τα έργα αυτά πιστεύετέ μοι».

Ο δε ευαγγελιστής Μάρκος καταγράφει τα τελευταία λόγια του Ιησού: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς· και ιδού, εγώ είμαι μεθ' υμών πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος».

Τι παρατηρούμε στα λόγια αυτά του Ιησού;

Την συνέχεια της διακονίας του Κυρίου Ιησού από την σταυρική θυσία μέχρι την συντέλεια του αιώνος, το τέλος αυτού του πλανήτη γη, που γνωρίζουμε σήμερα.  

Πολλοί από εμάς χάσαμε πρόσωπα από ανάμεσα μας, ανήκουν πλέον στο παρελθόν και ελπίζουμε να τα συναντήσουμε στην αιωνιότητα, στην βασιλεία των ουρανών. Όμως, ο Κύριος Ιησούς δεν είναι το ίδιο!

Ο Κύριος Ιησούς, ανήκει στο αιώνιο χρονικό παρόν, μαζί με τον Πατέρα Θεό, στον θρόνο της δόξης Του! Λέγει: «Αληθώς, αληθώς σας λέγω· Πριν γείνη ο Αβραάμ, εγώ είμαι». Ο δε απόστολος Παύλος γράφει στους Εβραίους: «Ο Ιησούς Χριστός είναι ο αυτός χθές και σήμερον και εις τους αιώνας»

 Τι σημαίνει αυτό, για μας;

Ο Κύριος είναι παρών αυτή την στιγμή δίπλα σου, ακόμη και αν δεν το έχεις καταλάβει!

Μοναδική προϋπόθεση, είναι η στάση σου.  

Τι σημαίνει «η στάση μου»;

Η στάση ενός ανθρώπου, ορίζεται, τουλάχιστον από:

1. το ταπεινό πνεύμα.

Το πνεύμα του ταπεινού ανθρώπου είναι η στάση του ανθρώπου που ακούει, δοκιμάζει, αποφασίζει. Είναι το θετικό πνεύμα που συνθέτει όλα όσα ακούει και απορρίπτει κάθε άδικο, πονηρό, ή βρώμικο.

2. την συντετριμμένη καρδιά.

Μια καρδιά γεμάτη συναισθήματα αγάπης, πένθους, ελεημοσύνης, καθαρότητας, ειρήνης. Είναι η συντριβή της καρδιάς που κάνει τον Θεό και Πατέρα να σπλαχνιστεί και τον Κύριο Ιησού Χριστό να δει και να επέμβει σε βοήθεια, πάραυτα.  

3. τον φόβο του Θεού.

Ο φόβος και ο τρόμος της ακροάσεως των λόγων του Θεού. Αυτό φανερώνει την απόλυτη πίστη στην δικαιοσύνη του Θεού και την αναγνώριση του Κυρίου σαν την μοναδική πηγή αλήθειας και δικαιοσύνης.

Στην εποχή του Χριστού πολλοί μαθητές, παρεξήγησαν τα λόγια του Ιησού: «Πολλοί λοιπόν εκ των μαθητών αυτού ακούσαντες, είπον· Σκληρός είναι ούτος ο λόγος· τις δύναται να ακούη αυτόν;» Και μαθαίνουμε κατόπιν: «Έκτοτε πολλοί των μαθητών αυτού εστράφησαν εις τα οπίσω και δεν περιεπάτουν πλέον μετ' αυτού».

Αυτό φανερώνει τον εγωισμό και την άρνηση στην θεότητα του Κυρίου Ιησού, ως Μεσσίας, δηλαδή χρισμένος βασιλιάς από τον Θεό. Όμως, διαβάζουμε την απάντηση των δώδεκα στην πρόκληση του Κυρίου Ιησού ότι είναι ελεύθεροι και αυτοί (!) να φύγουν: «Απεκρίθη λοιπόν προς αυτόν ο Σίμων Πέτρος· Κύριε, προς τίνα θέλομεν υπάγει; λόγους ζωής αιωνίου έχεις· και ημείς επιστεύσαμεν και εγνωρίσαμεν ότι συ είσαι ο Χριστός ο Υιός του Θεού του ζώντος». Αμήν. 

Ιωάννης 13: 3 εξεύρων ο Ιησούς ότι πάντα έδωκεν εις αυτόν ο Πατήρ εις τας χείρας, και ότι από του Θεού εξήλθε και προς τον Θεόν υπάγει, εγείρεται εκ του δείπνου και εκδύεται τα ιμάτια αυτού, και λαβών προσόψιον διεζώσθη· έπειτα βάλλει ύδωρ εις τον νιπτήρα, και ήρχισε να νίπτη τους πόδας των μαθητών και να σπογγίζη με το προσόψιον, με το οποίον ήτο διεζωσμένος.