ΙΔΟΥ ΣΥ ΟΡΓΙΣΘΕΙΣ, ΔΙΟΤΙ ΗΜΕΙΣ ΑΜΑΡΤΗΣΑΜΕ!

Ησαΐας 64: 8 Αλλά τώρα, Κύριε, συ είσαι ο Πατήρ ημών· ημείς είμεθα ο πηλός και συ ο Πλάστης ημών· και πάντες είμεθα το έργον της χειρός σου.

Ο Θεός οργίζεται; Ναι, σαν δημιουργός!

Ο ουράνιος Πατέρας ζηλοτυπεί; Ναι σαν πραγματικός πατέρας!

Ας δούμε τα πράγματα με την σειρά. Ο Θεός έκαμε τον ουρανό και την γη μέσα σε χρόνο ρεκόρ! Δηλαδή, αν ο άνθρωπος προσπαθούσε να κάμει το ίδιο, τότε (α) θα ήθελε μερικά τρισεκατομμύρια χρόνια και (β) δεν θα τέλειωνε ποτέ, αλλά θα ήταν στα δικαστήρια με τους κατασκευαστές!!!

Σαν Αρχιτέκτων – Κατασκευαστής – Συντηρητής και Κύριος του έργου ο Θεός, έχει όλα τα συναισθήματα του δημιουργού. Σκοπός, προδιαγραφές, Αιωνιότητα. Ας τα δούμε:

# Σκοπός

Τα πάντα είναι σχεδιασμένα γύρω από τον άνθρωπο, τον κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση Θεού πλασμένο εκ της γης, του χώματος. Όλη η δημιουργία ήταν μια σύλληψη της βούλησης του Θεού, ώστε να δημιουργηθεί ένας πλανήτης που θα κατοικείται από τα τέκνα του Θεού σαν βασιλείς και ιερείς. Αυτή η κατοίκηση σχεδιάστηκε με γνώμονα τον «παράδεισο». Ένας αιώνιος τόπος γαλήνης και ευτυχίας. Στον παράδεισο υπήρχε το δένδρο της αιωνιότητας, ώστε σύντομα ο πρώτος άνθρωπος, ο Αδάμ και η Εύα, να μπορέσουν να φύγουν από την φθορά του γήινου σώματος.              

# Προδιαγραφές

Η Ελευθερία της βούλησης και της εκλογής του ανθρώπου. Ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο πρώτα κατ’ εικόνα, αλλά ο άνθρωπος με την πτώση του δεν έγινε καθ’ ομοίωση. Μάλλον έμοιασε με τον σατανά στην σκέψη και τα αισθήματα. Η οργή του Θεού τον έφερε έξω από τον παράδεισο και η κατάρα του Θεού έκανε την ζωή του ανθρώπου γεμάτη από πόνο, σκληρότητα, θάνατο.     

# Αιωνιότητα

Το αποτέλεσμα του έργου του Θεού η αιώνια κατάπαυση. Ο στόχος του Θεού δεν αλλάζει. Για να εκπληρωθεί, απαιτείται η διαδικασία της κρίσης. Είναι η μεγάλη κρίση μπροστά στον θρόνο του Θεού, που βλέπει ο Ιωάννης στην Αποκάλυψη του Ιησού Χριστού.

Ας δούμε τώρα τον Θεό σαν τον ουράνιο πατέρα, όπως μας αποκαλύπτεται στην Καινή, την νέα Διαθήκη. Με τα συναισθήματα του πατέρα, το ιδανικού πατέρα, που δεν κουράζει(!), δεν διαμαρτύρεται(!), δεν αδικεί(!), μόνον αγαπά.

Διαβάζουμε στο ευαγγέλιο του Ιωάννη: «Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον».

Σε άλλο σημείο στο ευαγγέλιο του Λουκά, διαβάζουμε: «Ο δε είπε προς αυτόν· Άνθρωπος τις έκαμε δείπνον μέγα και εκάλεσε πολλούς· και απέστειλε τον δούλον αυτού τη ώρα του δείπνου διά να είπη προς τους κεκλημένους· Έρχεσθε, επειδή πάντα είναι ήδη έτοιμα».

Άρα λοιπόν, ο Θεός σαν ουράνιος πατέρας έκαμε τα πάντα, ώστε να δώσει την άφεση των αμαρτιών μας και ακόμη, να ετοιμάσει τα πάντα για την αιωνιότητα, δηλαδή τον δείπνο του Αρνίου, ή τον γάμο του Χριστού και της εκκλησίας.     

Εδώ αρχίζει η δυσκολία! Η άρνηση του ανθρώπου να δεχτεί τον Ιησού Χριστό σαν τον Σωτήρα και Κύριο στην ζωή του. Και ο Θεός, ο ουράνιος πατέρας οργίζεται δικαίως για την αμαρτία και την ανομία που βλέπει επάνω μας. Μέσα στην οργή του ο Θεός αλλάζει σχέδια! Διαβάζουμε στον Λουκά: «Και ελθών ο δούλος εκείνος, απήγγειλε προς τον κύριον αυτού ταύτα. Τότε οργισθείς ο οικοδεσπότης, είπε προς τον δούλον αυτού· Έξελθε ταχέως εις τας πλατείας και τας οδούς της πόλεως, και εισάγαγε εδώ τους πτωχούς και βεβλαμμένους και χωλούς και τυφλούς».

Η αμαρτία είναι η εξαπάτηση όχι πλέον της Εύας, αλλά ημών από τον σατανά, με αποτέλεσμα να σκληραίνει, να σφίγγει η καρδιά, αντί να αγαπά τον Θεό. Διαβάζουμε στους Εβραίους: «μη σκληρύνητε τας καρδίας σας ως εν τω παραπικρασμώ κατά την ημέραν του πειρασμού εν τη ερήμω, όπου οι πατέρες σας με επείρασαν, με εδοκίμασαν και είδον τα έργα μου τεσσαράκοντα έτη· διά τούτο δυσηρεστήθην εις την γενεάν εκείνην και είπον· Πάντοτε πλανώνται εν τη καρδία αυτών και αυτοί δεν εγνώρισαν τας οδούς μου· ούτως ώμοσα εν τη οργή μου, δεν θέλουσιν εισέλθει εις την κατάπαυσίν μου».

Όταν ο πατέρας μας ο ουράνιος, ο πραγματικός πατέρας (!) βλέπει αυτή την καρδιά οργίζεται και θυμώνει δίκαια! Πώς το αντιμετωπίζουμε;  Ας το δούμε στο Λευιτικό: «Εάν δε ομολογήσωσι την ανομίαν αυτών και την ανομίαν των πατέρων αυτών διά την παράβασιν αυτών, την οποίαν παρέβησαν εναντίον μου, και διότι επορεύθησαν έτι εναντίοι εις εμέ, και εγώ επορεύθην εναντίος εις αυτούς, και έφερα αυτούς εις την γην των εχθρών αυτών· εάν τότε ταπεινωθή η καρδία αυτών η απερίτμητος και δεχθώσι τότε την τιμωρίαν της ανομίας αυτών, τότε θέλω ενθυμηθή την διαθήκην μου».  

Ο προφήτης Δανιήλ μέσα στην αιχμαλωσία του λαού του στην Βαβυλώνα, πώς προσευχήθηκε; «και εδεήθην προς Κύριον τον Θεόν μου και εξωμολογήθην και είπον, Ω Κύριε, ο μέγας και φοβερός Θεός, ο φυλάττων την διαθήκην και το έλεος προς τους αγαπώντας αυτόν και τηρούντας τας εντολάς αυτού· ημαρτήσαμεν και ηνομήσαμεν και ησεβήσαμεν και απεστατήσαμεν και εξεκλίναμεν από των εντολών σου και από των κρίσεών σου. Και δεν υπηκούσαμεν εις τους δούλους σου τους προφήτας, οίτινες ελάλουν εν τω ονόματί σου προς τους βασιλείς ημών, τους άρχοντας ημών και τους πατέρας ημών, και προς πάντα τον λαόν της γης».

Δείτε πώς η συνεργασία του ουράνιου Πατέρα με την αποστολή του μονογενούς Υιού Του, είναι σαφής για την σωτηρία ή την αιώνια καταδίκη του ανθρώπου: «Ο Πατήρ αγαπά τον Υιόν και πάντα έδωκεν εις την χείρα αυτού. Όστις πιστεύει εις τον Υιόν έχει ζωήν αιώνιον· όστις όμως απειθεί εις τον Υιόν δεν θέλει ιδεί ζωήν, αλλ' η οργή του Θεού μένει επάνω αυτού. Αμήν.

Ματθαίος 18: 34 Και οργισθείς ο κύριος αυτού παρέδωκεν αυτόν εις τους βασανιστάς, εωσού αποδώση παν το οφειλόμενον εις αυτόν.