Ο ΙΔΑΝΙΚΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ!

Ιωάννης 17: 6 Εφανέρωσα το όνομά σου εις τους ανθρώπους, τους οποίους μοι έδωκας εκ του κόσμου. Ιδικοί σου ήσαν και εις εμέ έδωκας αυτούς, και τον λόγον σου εφύλαξαν.

Όλοι  οι χριστιανοί, γνωρίζουμε την παραβολή του ασώτου υιού.

Τον τίτλο αυτό της παραβολής θα ήταν καλύτερο να τον πούμε: «Η παραβολή του ιδανικού πατέρα»! Ο Κύριος Ιησούς στο ευαγγέλιο του Λουκά, αναφέρεται σε ένα πατέρα που έχει δύο γιους, με δύο διαφορετικούς χαρακτήρες. Ο μεγαλύτερος, είναι ένας σώφρων και λογικός νέος, εργατικός και υπάκουος πάντα δίπλα στον κόπο του πατέρα από μικρό παιδί, που  έμαθε να εργάζεται τα χωράφια και να είναι το καμάρι του πατέρα του. Ο νεώτερος γιός, ένας νέος επιπόλαιος, από μικρό παιδί αδιάφορο για τα κτήματα του πατέρα, χωρίς επιδόσεις και κλήση σε μια τέχνη, πάντα ανήσυχος και απρόβλεπτος για την οικογένεια. Και ξαφνικά, σκάει το νέο! Ζητά από τον πατέρα του με όλη την σοβαρότητα της ηλικίας του πλέον, αφού είναι ενήλικας, το ανήκον μερίδιο της περιουσίας.  

Σύμφωνα με τον νόμο του Μωυσή, ο πρωτότοκος έπαιρνε το διπλάσιο μερίδιο. Έτσι, ο νεώτερος διεκδίκησε το ένα τρίτο της περιουσίας για να φύγει σε μακρινή χώρα, μακριά από τον πατέρα και την οικογένεια. Ο πατέρας του, χωρίς άλλη καθυστέρηση ή στενοχώρια, αποφάσισε να εκτελέσει την επιθυμία του νεώτερου γιού του. Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα κατάφερε ο πατέρας να ξεχωρίσει το ένα τρίτο της περιουσίας και να το δώσει στον γιο του.

Ο νέος έφυγε σε μακρινή χώρα χωρίς να αφήσει ίχνη, ή πληροφορία, για το που θα εγκατασταθεί. Με την περιουσία που διέθετε, σίγουρα θα χρειάστηκε και μια άμαξα ή ένα καραβάνι, ώστε να διέρχεται τις πόλεις μέχρι να εγκατασταθεί στην καλύτερη, μακρινή, χώρα από πλευράς διασκέδασης, ή λάμψης στα μάτια του. Στο μυαλό του δεν είχε να βρει και να αγοράσει κτήματα για καλλιέργεια, αφού δεν γνώριζε τίποτα από αυτά. Στην πορεία του βρέθηκαν αρκετοί «φίλοι» που τον οδήγησαν στα καλύτερα κέντρα για διασκέδαση, απόλαυση και μέθη. Αυτό συνέχισε για αρκετό χρονικό διάστημα, μπορεί και τρία χρόνια, μέχρι η περιουσία να σπαταληθεί και καταναλωθεί μέσα σε μια άσωτη ζωή! 

Κάπου εκεί, στην χώρα γίνεται ξαφνικά και μια πείνα από τις συνήθεις εκείνη την εποχή, διότι η οικονομία ήταν κλειστή και μια παρατεταμένη ανομβρία επηρέαζε άμεσα μια χώρα σε πείνα ή και λοιμό. Εκεί ο νέος έχασε κάθε στήριγμα, αφού οι «φίλοι» εξαφανίστηκαν και κανείς, δεν άνοιγε το σπίτι του ώστε να ελεήσει ένα φτωχό και άγνωστο νέο που ζητά τροφή. Βρήκε τότε την λύση και δεν υπήρχε άλλη. Να προσκολληθεί σε κάποιον πολίτη της χώρας εκείνης, που του επέτρεψε να βόσκει τους χοίρους του και να μοιράζεται από τα ξυλοκέρατα που έτρωγαν οι χοίροι. Πράγματι, ξεκίνησε την πρώτη του δουλειά (!) και πολύ σύντομα κατάλαβε ότι τα ξυλοκέρατα δεν ήταν τροφή για ανθρώπους! Μέσα σε λίγο χρόνο τον κυρίευσε η πείνα και η στέρηση. Ξαφνικά, σκέπτεται: «Πόσοι μισθωτοί του πατρός μου περισσεύουσιν άρτον, και εγώ χάνομαι υπό της πείνης. Σηκωθείς θέλω υπάγει προς τον πατέρα μου και θέλω ειπεί προς αυτόν· Πάτερ, ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν σου· και δεν είμαι πλέον άξιος να ονομασθώ υιός σου· κάμε με ως ένα των μισθωτών σου». 

Και σηκώθηκε αμέσως, αφήνοντας τους χοίρους και τα ξυλοκέρατα και παίρνει τον δρόμο του γυρισμού στο σπίτι του.

Ο πατέρας, διέκρινε από μακριά τον γιο του, να επιστρέφει με ρούχα κουρέλια και βρώμικα και αμέσως τον σπλαχνίστηκε. Έτρεξε, έπεσε στην αγκαλιά του, τον έσφιξε και τον φίλησε παντού. Ο γιος είπε κλαίγοντας: Πατέρα αμάρτησα και μπροστά σου και μπροστά στον Θεό και δεν είμαι άξιος να λέγομαι γιος σου.    

Ο πατέρας, τον διέκοψε λέγοντας προς τους δούλους του: «Φέρετε έξω την στολήν την πρώτην και ενδύσατε αυτόν, και δότε δακτυλίδιον εις την χείρα αυτού και υποδήματα εις τους πόδας, και φέροντες τον μόσχον τον σιτευτόν σφάξατε, και φαγόντες ας ευφρανθώμεν, διότι ούτος ο υιός μου νεκρός ήτο και ανέζησε, και απολωλώς ήτο και ευρέθη». Και άρχισε αμέσως ένα πανηγύρι χαράς, συμφωνίας και χορού! 

Αυτός είναι ο ιδανικός Πατέρας, ο ουράνιος!

Ο Κύριος Ιησούς στην τελευταία προσευχή προς τον Πατέρα, έλεγε περί των μαθητών του: «Τώρα εγνώρισαν ότι πάντα όσα μοι έδωκας παρά σου είναι· διότι τους λόγους, τους οποίους μοι έδωκας, έδωκα εις αυτούς, και αυτοί εδέχθησαν και εγνώρισαν αληθώς ότι παρά σου εξήλθον, και επίστευσαν ότι συ με απέστειλας».

Πράγματι έρχεται η ώρα, ώστε ο άνθρωπος να γνωρίσει βαθειά τον Θεό σαν πατέρα και όχι σαν ένα «άγνωστο και σκληρό Θεό». Αυτό γίνεται μέσα από την χάρη και την υπομονή του Θεού ως Πατέρα ουράνιου. Πιο κάτω, συνεχίζει ο Κύριος στην προσευχή του: «Πάτερ δίκαιε, και ο κόσμος δεν σε εγνώρισεν, εγώ δε σε εγνώρισα, και ούτοι εγνώρισαν ότι συ με απέστειλας. Και εφανέρωσα εις αυτούς το όνομά σου και θέλω φανερώσει, διά να ήναι η αγάπη, με την οποίαν με ηγάπησας, εν αυτοίς, και εγώ εν αυτοίς».

Γράφει ο απόστολος Πέτρος, στην επιστολή του: «και νομίζετε σωτηρίαν την μακροθυμίαν του Κυρίου ημών, καθώς και ο αγαπητός ημών αδελφός Παύλος έγραψε προς εσάς κατά την δοθείσαν εις αυτόν σοφίαν». Αμήν.  

Ιεζεκιήλ 33: 11 Ζω εγώ, λέγει Κύριος ο Θεός, δεν θέλω τον θάνατον του αμαρτωλού, αλλά να επιστρέψη ο ασεβής από της οδού αυτού και να ζή.