ΕΥΛΟΓΗΤΟΣ Ο ΘΕΟΣ. ΕΥΛΟΓΕΙ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ!

 Ψαλμοί 104: 35 Ας εκλείψωσιν οι αμαρτωλοί από της γης και οι ασεβείς ας μη υπάρχωσι πλέον. Ευλόγει, η ψυχή μου, τον Κύριον. Αλληλούϊα.

Ο σύγχρονος άνθρωπος πριν γνωρίσει τον Θεό δια του Ιησού Χριστού ζει, βαδίζει, εν φαντασία.

Νομίζει πολλά, φοβάται το κάθε τι, υποφέρει άδικα. Αυτός είναι ο λόγος που έχουμε πολλά ναυάγια στις σχέσεις των ανθρώπων.  Είτε επαγγελματικές είτε οικογενειακές. Τα διαζύγια των ζευγαριών, νέων και ηλικιωμένων είναι ο μεγαλύτερος δείκτης αυτού του ζητήματος. Στον παρανομαστή βρίσκεται η αγνοία και το σκοτάδι γύρω από τον Θεό. Πώς επανορθώνεται;

# Δεν μπορείς μόνος!

Μόνος σου είσαι σε απόγνωση, σε απομόνωση και σε πλήρη αδυναμία αφού αυτή η μάχη γίνεται με τον σατανά που θέλει να σε καταστρέψει. Σύντομα θα είσαι σε κατάθλιψη πνεύματος και θα αισθάνεσαι όλο το σώμα να υποφέρει. Το μόνο που μπορείς είναι να δηλώσεις αδυναμία ενώπιον του Θεού!

# Μόνον ο Χριστός μπορεί!

Ζούμε στην νέα Διαθήκη του Θεού. Διαβάζουμε το θαυμαστό σχέδιο του Θεού: «Τώρα δε χωρίς νόμου η δικαιοσύνη του Θεού εφανερώθη, μαρτυρουμένη υπό του νόμου και των προφητών, δικαιοσύνη δε του Θεού διά πίστεως Ιησού Χριστού εις πάντας και επί πάντας τους πιστεύοντας».

 Άρα, ο Ιησούς Χριστός είναι ο απεσταλμένος από τον Θεού, ώστε Εκείνος να μας βοηθήσει μέσα στην αδυναμία μας και την ταλαιπωρία μας. Και αυτό είναι ο νόμος της νέας Διαθήκης. Ας το δούμε: «Που λοιπόν η καύχησις; Εκλείσθη έξω. Διά ποίου νόμου; των έργων; Ουχί, αλλά διά του νόμου της πίστεως».

Ο νόμος είναι από τον Θεό. Ο Θεός είναι Πνεύμα. Και ο νόμος είναι πνευματικός. Τι διαβάζουμε για τον φυσικό άνθρωπο, που δεν γνώρισε ακόμη τον Θεό; «Ο φυσικός όμως άνθρωπος δεν δέχεται τα του Πνεύματος του Θεού· διότι είναι μωρία εις αυτόν, και δεν δύναται να γνωρίση αυτά, διότι πνευματικώς ανακρίνονται».

# Και τώρα, τι κάνω;

 Φωνάζω Χριστέ μου σώσε με! Πιστεύω ότι συ είσαι ο υιός του Θεού του ζώντος. Σου δίνω την καρδιά μου. Εσύ να με στηρίξεις, να με σώσεις και να με ανορθώσεις από τον λάκκο της ταλαιπωρίας. Πάρε μου το βάρος της αμαρτίας. Μίλησε μου, κάλεσε με, με το όνομα μου. 

# Μετά από κάποιο χρόνο στην νέα μου ζωή;

Δοξάζω και ευλογώ το όνομα Του. Δεν ξεχνώ τι έκαμε για μένα. Θυμάμαι κάθε λεπτομέρεια της ζωής μου όχι εγώ, αλλά το Πνεύμα του Θεού μου θυμίζει τα πάντα όσα έκαμε και με ευεργέτησε. Ο Δαβίδ μιλάει στην ψυχή του, μέσα στην καρδιά του και την καθοδηγεί βήμα - βήμα, προσευχόμενος στο τέλος της ζωή του: «Ευλόγει, η ψυχή μου, τον Κύριον, και μη λησμονής πάσας τας ευεργεσίας αυτού· τον συγχωρούντα πάσας τας ανομίας σου· τον ιατρεύοντα πάσας τας αρρωστίας σου· τον λυτρόνοντα εκ της φθοράς την ζωήν σου· τον στεφανούντά σε με έλεος και οικτιρμούς· τον χορτάζοντα εν αγαθοίς το γήράς σου· η νεότης σου ανανεούται ως του αετού».

  

Τι έκαμε ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ, όταν επέστρεψε στο παλάτι μετά από την επτάχρονη ταλαιπωρία του με σχιζοφρένεια;  «Τώρα εγώ ο Ναβουχοδονόσορ αινώ και υπερυψώ και δοξάζω τον βασιλέα του ουρανού, διότι πάντα τα έργα αυτού είναι αλήθεια και αι οδοί αυτού κρίσις, και τους περιπατούντας εν τη υπερηφανία δύναται να ταπεινώση».

Ο βασιλιάς Δαβίδ, δόξασε τον Θεόν: «Και ευλόγησεν ο Δαβίδ τον Κύριον ενώπιον πάσης της συνάξεως· και είπεν ο Δαβίδ, Ευλογητός συ, Κύριε ο Θεός του Ισραήλ, ο πατήρ ημών, από του αιώνος και έως του αιώνος».

Ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς επίσης, δόξασε τον Θεόν: «Εν εκείνω τω καιρώ αποκριθείς ο Ιησούς είπε· Δοξάζω σε, Πάτερ, κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών και απεκάλυψας αυτά εις νήπια· ναι, ω Πάτερ, διότι ούτως έγεινεν αρεστόν έμπροσθέν σου».

Αμήν.

Ιωάννης 17: 25 Πάτερ δίκαιε, και ο κόσμος δεν σε εγνώρισεν, εγώ δε σε εγνώρισα, και ούτοι εγνώρισαν ότι συ με απέστειλας.