Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΣΤΟΝ ΠΙΣΤΟ ΘΕΡΑΠΕΥΕΤΑΙ! | ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ;

Θρήνοι Ιερεμίου 3: 31 Διότι ο Κύριος δεν απορρίπτει εις τον αιώνα· Αλλ' εάν και θλίψη, θέλει όμως και οικτειρήσει κατά το πλήθος του ελέους αυτού. Διότι δεν θλίβει εκ καρδίας αυτού ουδέ καταθλίβει τους υιούς των ανθρώπων.

Η ζωή του πιστού είναι γεμάτη θλίψεις, κατά τον λόγο του Κυρίου.  

Θλίψη, πόνος και πένθος. Είναι η οδός του δικαίου που ζει σε ένα περιβάλλον αδικίας, ανομίας και αμεριμνησίας. Ο άνθρωπος του Θεού που γνωρίζει τον λόγο Του και ακούει την φωνή Του δια Πνεύματος Αγίου, θλίβει την ψυχή του μεταξύ του λαού που ζει, βλέποντας και ακούγοντας τα άνομα έργα και τους ονειδισμούς των ανθρώπων. Είναι ακριβώς ο σταυρός του Χριστού που ο πιστός σηκώνει κάθε ημέρα. Όμως, επειδή ο Κύριος μας δίδαξε αυτή την αλήθεια και γνωρίζουμε τι θα μας συμβεί έχουμε χαρά. Την χαρά του Πνεύματος του Αγίου. Αυτή η χαρά αντισταθμίζει την λύπη ώστε να μην γίνει υπερβάλλουσα. Η χαρά είναι η δύναμη που στηρίζει το πνεύμα και την ψυχή μας. Δίνει την αναγκαία ισορροπία. Η ισορροπία έρχεται από τον λόγο του Θεού και την γνώση του Ευαγγελίου. Μελετώντας, θυμόμαστε τον λόγο του Θεού ότι πρέπει να εκτελεστούν τα πάντα σύμφωνα με τις Γραφές. Άρα η θλίψη αντιμετωπίζεται!

Η κατάθλιψη του πιστού, πώς αντιμετωπίζεται;

Η κατάθλιψη στον πιστό είναι μια συνέπεια αποστασίας, ή αμαρτίας. Είναι η σωτήρια επέμβαση του Θεού στον άνθρωπο που μόλις έφυγε από κοντά Του. Η πλάνη ενός πιστού μπορεί να τον οδηγήσει σε καταστάσεις δύσκολες. Αυτό μπορεί να συμβεί όταν σε ζητήματα μεγάλα ή μικρά δεν έχουμε την οδηγία του Θεού. Αυτά τα ζητήματα αφορούν τους στόχους της ζωής. 

Ο προφήτης Σοφονίας γράφει δια του λόγου του Κυρίου: «Ζητείτε τον Κύριον, πάντες οι πραείς της γης, οι εκτελέσαντες τας κρίσεις αυτού· ζητείτε δικαιοσύνην, ζητείτε πραότητα, ίσως σκεπασθήτε εν τη ημέρα της οργής του Κυρίου».

Αυτό αναφέρεται σε πιστούς, αγίους ανθρώπους. 

Ο Κύριος Ιησούς δίδαξε: «Αλλά ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή». 

Όταν εμείς δεν καταλαβαίνουμε αυτή την προτεραιότητα στο να ζητούμε, να ζητούμε (ναι) και να εκζητούμε την αλήθεια και την δικαιοσύνη τότε βρισκόμαστε σε δυσμενή θέση αδυναμίας και σε κίνδυνο να πέσουμε σε αμαρτία και παράβαση. Όταν βρεθούμε παγιδευμένοι στην ανομία τότε αρχίζει και η κατάθλιψη. 

Ο δίκαιος Λωτ, βασάνιζε την ψυχή του και κατέθλιβε τον πνεύμα του, κατοικώντας μεταξύ των ανόμων στα Σόδομα και Γόμορρα. Ήταν επιλογή του, επιλογή των οφθαλμών του, χωρίς να ρωτήσει τον Θεό. Το ίδιο συμβαίνει πάντοτε και σήμερα. 

Ο Δαβίδ, έπεσε σε μεγάλη παράβαση όταν βρέθηκε ξένιαστος, χωρίς πολέμους, στο παλάτι του και επιθύμησε δια των οφθαλμών του κάτι ξένο, την γυναίκα του Ουρία του Χετταίου. 

Ο Θεός δεν επενέβει! 

Τον άφησε να ολοκληρώσει την επιθυμία της καρδιάς του που έφτασε σε σημείο ενός φόνου! Ενός φόνου απόλυτα σχεδιασμένου ώστε κανείς να μην υποψιαστεί την αδικία του Δαβίδ! Και ξαφνικά ο Θεός στέλνει τον δούλο Του, τον Νάθαν, τον προφήτη και ανακοινώνει όσα ο Θεός αποφάσισε να εκτελέσει καταστροφικά για την οικογένεια του. Και ο Δαβίδ πέφτει σε κατάθλιψη! Τότε γραφεί τον ψαλμό 51. Η κατάθλιψη συνοδεύεται από πολλά νοσήματα όπως απόλυτη αδυναμία, ασιτία, αϋπνία, ιδέες αναξιότητας, και άλλα. Πένθος για το παιδί που γέννησε με την Βηθ-σαβεέ και αρρώστησε βαριά. Τι συνέβη όμως και ο Δαβίδ επανήλθε στην χάρη του Θεού; Αφού ο Θεός πήρε το παιδί και απέθανε, ο Δαβίδ επανήλθε στην πίστη, σκεπτόμενος ότι έγινε το θέλημα του Θεού, καθώς είναι δίκαιος. Και τότε ο Δαβίδ παρηγόρησε την γυναίκα του και ο Θεός τους χάρισε τον Σολομώντα, τον οποίο ο Κύριος τον αγάπησε και ονόμασε «Ηγαπημένος του Κυρίου».

Η κατάθλιψη του πιστού, αντιμετωπίζεται με περισυλλογή, με πίστη στην δικαιοσύνη του Θεού και επαναφορά στην αρχική θέση.  

Στην Αποκάλυψη λέγει ο Χριστός: «Εγώ όσους αγαπώ, ελέγχω και παιδεύω· γενού λοιπόν ζηλωτής και μετανόησον». 

Ο Κύριος μας θέλει ζηλωτή, θερμό δούλο του, ολόψυχα δοσμένο σε αυτόν. Όταν γίνει αυτό, έρχεται και η θεραπεία. Αμήν.    

Ψαλμοί του Δαβίδ 51: 8 Κάμε με να ακούσω αγαλλίασιν και ευφροσύνην, διά να ευφρανθώσι τα οστά, τα οποία συνέθλασας. Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον.