Η ΑΠΛΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ!

1^η επιστολή προς Τιμόθεο 4: 1 Το δε Πνεύμα ρητώς λέγει ότι εν υστέροις καιροίς θέλουσιν αποστατήσει τινές από της πίστεως, προσέχοντες εις πνεύματα πλάνης και εις διδασκαλίας δαιμονίων, διά της υποκρίσεως ψευδολόγων, εχόντων την εαυτών συνείδησιν κεκαυτηριασμένην,  εμποδιζόντων τον γάμον, προσταζόντων αποχήν βρωμάτων, τα οποία ο Θεός έκτισε διά να μεταλαμβάνωσι μετά ευχαριστίας οι πιστοί και οι γνωρίσαντες την αλήθειαν.

Η χριστιανική ζωή ξεκινά με μια αθωότητα και με αγαθή συνείδηση εις τον Θεό.

Μία αθωότητα μικρού παιδιού που πιστεύει τα πάντα, χωρίς διάκριση. Ακόμη μια δίψα για μάθηση του λόγου του Θεού, που φέρνει τον πιστό να έχει απορίες ατελείωτες. Να αναζητά κάποιον παλαιότερο ώστε να λύσει απορίες. Έτσι χτίζεται η πίστη, με την διδαχή και μελέτη του λόγου, με προσευχές, με κοινωνία αδελφών και με την κλάση του άρτου κάθε Κυριακή. Αυτή η ομαλή και καθημερινή πρόοδος του πιστού θα περάσει από δοκιμασίες. Θα περάσει από ανθρώπους που θα τον πλησιάσουν με σκοπό την πλάνη. Θα καταφέρει με την βοήθεια των εργατών και γνήσιων δούλων του Θεού να προχωρήσει στα επόμενα χρόνια και να αποκτήσει εμπειρίες πνευματικές και πείρες από συμβάντα. Το σημαντικό για την διατήρηση της πίστεως που παραλάβαμε είναι η απλότητα της είς τον Χριστό πίστεως. Η απλότητα συνίσταται σε:

Σωτηρία δια της Πίστεως.

Η γεύση της σωτηρίας και η αναγέννηση, ήρθε στην ζωή μας όταν μας επισκέφτηκε ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Από δούλοι της αμαρτίας βρεθήκαμε ελεύθεροι. Από σκλάβοι των παθών βρεθήκαμε ικανοί να οδηγούμε την ζωή μας στον αγιασμό και την καθαρότητα. Από ψεύτες βρεθήκαμε αληθείς. Από μόνοι, αποτυχημένοι και αγανακτισμένοι βρεθήκαμε με αδελφούς, με επαγγελίες από τον ίδιο τον Θεό και αιώνια κληρονομιά στην βασιλεία του. Η σωτηρία μας είναι κυριολεκτική (!), καθώς ο Θεός περιφρουρεί τα πάντα, την υγεία μας, την εργασία μας, την οικογένεια μας, τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας. Η σωτήρια μας έχει επέκταση στην ουράνιο βασιλεία και εγγύηση είναι το πρόσωπο του Χριστού και ο σταυρός, η θυσία Του.  

Ο θρησκευτικός νόμος.

Η εξάρτηση μας από την θρησκεία που γνωρίσαμε, την θρησκεία των πατέρων μας, την θρησκεία των τελετών και των μυστηρίων έπαυσε. Πλέον, δεν μας φοβίζει η θρησκευτική συνείδηση που ήταν άλλοτε έντονη και άλλοτε νεκρή, δηλαδή εποχιακή. Ο νόμος, που απαιτούσε τι θα φάμε, το πότε, πόσες ημέρες «α-νηστεία» και άλλα «σωτηριακά», αλλά νεκρά καθήκοντα, δεν έχει ισχύ πλέον για μας. Λέγει ο λόγος του Θεού: «όστις είναι εν Χριστώ είναι νέον κτίσμα, τα αρχαία παρήλθον τα πάντα έγιναν τώρα νέα». Αυτά τα αρχαία ήσαν οι θρησκευτικές παραδόσεις και η υποταγή στο νόμο της θρησκείας. Χάρις δεν υπήρχε αλλά καταδίκη. Καταδίκη από τον νόμο και την κοινωνία. Η κοινωνία που κολλούσε και τίτλους ή ετικέτες: αμαρτωλός, ναρκομανής, μπεκρής, χασισοπότης, κα.  Όμως, ο νόμος της πίστεως καταργεί κάθε τελετή μυστηριακή (περιτομή, χρίσμα στα βρέφη, και άλλα) και μας δίδει την ελπίδα της δικαίωσης στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού και την σταυρική του θυσία. Γιαυτό και ο σταυρός του Ιησού, ονομάστηκε «το σκάνδαλο του Σταυρού». Διότι κατήργησε το νόμο των ζώων και των τράγων της παλαιάς Διαθήκης και στενοχώρησε πολύ τους Ιουδαίους. 

            

Η χριστιανική βιβλιογραφία.

Η αναζήτηση της γνώσης μέσα από τις Γραφές είναι η απόλυτη γνώση, καθώς με ένα απλό τρόπο συνδέεται η παλαιά με την καινή Διαθήκη. Με τέσσερις πυλώνες: (α) Το νόμο του Μωυσή, (β) τους προφήτες, (γ) τα ευαγγέλια και (δ) τις επιστολές μπορούμε να αποκτήσουμε όλη την γνώση που απαιτείται ώστε να ριζώσουμε στην πίστη και την αλήθεια.  Δεν χρειαζόμαστε να διαβάσουμε βιβλία άλλα, όπως πατερικά κείμενα, βίους αγίων, κείμενα γερόντων, θεολογικά κείμενα και ότι άλλο, σκεφτούν οι εκδότες! Αν είμαστε εργαζόμενοι και έχουμε οικογένεια και θέλουμε η γυναίκα μας να μην εργάζεται τότε δεν έχουμε άλλη επιλογή. Ο χρόνος μας επαρκεί μόνον για το Ευαγγέλιο και τίποτε άλλο. Ποιος θα μας το ερμηνεύσει; Ο μοναδικός συγγραφέας: Το Πνεύμα το Άγιο.  

Το άλλο ευαγγέλιο.

Όμως, υπάρχει και το άλλο «ευαγγέλιο». Αυτό περιγράφεται στην επιστολή του Παύλου προς Γαλάτας. Είναι η προσπάθεια τινών, οι οποίοι τάραζαν και ταράζουν ακόμη και σήμερα τους πιστούς με ένα άλλο ευαγγέλιο. Το άλλο ευαγγέλιο είναι αυτό που ισχυρίζονται τινές: «Δεν εννοεί αυτό που λέει η Γραφή»,  «μην το πάρεις κατά γράμμα», «δεν τα ξέρουμε και όλα», «ας μην είμαστε φανατικοί». Το «άλλο ευαγγέλιο» μόνον σύγχυση και στενοχώρια μπορεί να φέρει. Ο πιστός έχει μάθει να ζει στην χαρά του Κυρίου και όχι σε σύγχυση ή σύγκρουση με την αλήθεια.            

  

Οι παρείσακτοι ψευδάδελφοι.

Μέσα στον λαό του Θεού υπήρχαν και υπάρχουν οι παρείσακτοι. Άνθρωποι δόλιοι, λαθραίως εισερχόμενοι, ασεβείς που μεταστρέφουν την χάρη του Θεού σε ασέλγεια, που αρνούνται την θεότητα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Ο Παύλος στην επιστολή του προς Γαλάτας διερωτάται: «Τις σας εμπόδισε;» «Τις σας βάσκανε;». Πράγματι ο κίνδυνος ενός πιστού είναι να χάσει την αγαθή του συνείδηση αν δώσει προσοχή σε ψευδολόγους, που υποκρίνονται πίστη αλλά διδάσκουν άλλη διδαχή. Στο λόγο του Θεού, ο Παύλος μας αναφέρει: «εμποδιζόντων τον γάμον, προσταζόντων αποχήν βρωμάτων, τα οποία ο Θεός έκτισε διά να μεταλαμβάνωσι μετά ευχαριστίας οι πιστοί και οι γνωρίσαντες την αλήθειαν». Αυτοί οι άνθρωποι, «εργάτες δόλιοι», έχουν την συνείδηση των καυτηριασμένη, δηλαδή άχρηστη και προκαλούν την αποστασία τινών. Έχουν, οι «εργάτες» αυτοί, κατά το λόγο του Θεού, πνεύμα πλάνης και διδασκαλίας δαιμονίων. Μακριά!!!

                                                           

Τα στοιχεία του κόσμου.

 Ο κόσμος, δηλαδή ο σύγχρονος πολιτισμός, μεταφέρει στην κοινωνία συνήθειες που δεν έχουν σχέση με το θέλημα του Θεού. Αρχίζουν με μια ευκολία να ορίζουν ημέρες, γιορτές και πανηγύρεις λατρείας, που δεν μας όρισε ο Χριστός και οι απόστολοι. Όλα αυτά καταλήγουν να επιβαρύνουν και την ζωή των πιστών (α) με την μέριμνα του αιώνος τούτου, (β) την απάτη του πλουτισμού και (γ) τις επιθυμίες των άλλων που δεν του ανήκουν. Όλα αυτά ονομάζονται «στοιχεία του κόσμου» που απαρτίζουν το σύγχρονο πολιτισμό. Όμως δεν ξεχνάμε, ότι ο κόσμος παρέρχεται και η επιθυμία αυτού, όστις όμως πράττει τι θέλημα του Θεού μένει στον αιώνα. Αμήν.   

2^η επιστολή προς Κορινθίους 11: 3 φοβούμαι όμως μήπως, καθώς ο όφις εξηπάτησε την Εύαν διά της πανουργίας αυτού, διαφθαρή ούτως ο νούς σας, εκπεσών από της απλότητος της εις τον Χριστόν.