ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ Ο ΕΝ ΤΟΙΣ ΟΥΡΑΝΟΙΣ ...

Ματθ. 6: 9 – 13 Ούτω λοιπόν προσεύχεσθε σείς· Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς·

Ψαλ. 145:1 Θέλω σε υψόνει, Θεέ μου, βασιλεύ· και θέλω ευλογεί το όνομά σου εις τον αιώνα και εις τον αιώνα. Καθ' εκάστην ημέραν θέλω σε ευλογεί· και θέλω αινεί το όνομά σου εις τον αιώνα και εις τον αιώνα.

Δύο παρόμοιες προσευχές. 

Ομοιάζουν διότι φανερώνουν προαίρεση της καρδιάς, την δίψα για απόδοση προς τον Θεό της δοξολογίας, της υμνωδίας και της ταπείνωσης.  

Ο Δαβίδ λέγει «Θεέ μου», εμείς λέμε «Πάτερ μου». Ο Δαβίδ δεν γνωρίζει ακριβώς το όνομα του Θεού, εμείς έχουμε την αποκάλυψη εκ του Ιησού Χριστού να λέμε «Πατέρα». Εμείς σήμερα, πιστεύουμε εξ αποκαλύψεως και προσδοκούμε την βασιλεία του Θεού και μάλιστα παρακαλούμε «ελθέτω η βασιλεία σου».   

Ευχόμαστε να γίνει το θέλημα του Θεού στην ζωή μας εδώ στην γη, όπως γίνεται και στον ουρανό, ακόμη και αν αυτό μας δυσκολέψει και μας πονέσει προσωρινά.

Ζητάμε τον άρτο τον καθημερινό, γιατί αυτό έχουμε απόλυτη ανάγκη, όπως και όλοι οι άνθρωποι στο πρόσωπο της γης.

Ζητάμε την συγχώρηση των πολλών αμαρτιών μας που γνωρίζουμε ότι σφάλαμε ενώπιον του Θεού. Όμως, δεν ξεχνάμε να συγχωρήσουμε τους  ανθρώπους που σφάλλουν σε μας, γνωρίζοντας ότι ο Θεός δεσμεύεται να μας συγχωρήσει μόνον όταν, εμείς είμαστε έτοιμοι να συγχωρήσουμε άλλους.    

Παρακαλούμε να μη μας φέρει ο Θεός σε πειρασμό του Διαβόλου, ει δυνατόν, γνωρίζοντας ότι ο Διάβολος είναι πολύ πονηρός και ικανός να μας παρασύρει σε ανυπακοή, επιθυμία των οφθαλμών και αλαζονεία. Ακόμη, όταν είμαστε πειραζόμενοι από τον Σατανά μόνον αυτός μπορεί να μας ελευθερώσει όπως ελευθέρωσε τον Ιωσήφ, τον Δανιήλ και άλλους δούλους του.

Τέλος, δεν ξεχνάμε να δώσουμε την δόξα σε αυτόν που του ανήκει διότι είναι ο πλάστης ημών και δημιουργός του ουρανού, της γης, των θαλασσών, της αβύσσου, των αστέρων, των δένδρων και των κτηνών, των πτηνών και των ερπετών της γης. Αμήν.