Ο ΘΥΜΟΣ ΚΑΙ Η ΟΡΓΗ

 

Η ΔΙΔΑΧΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

ΣΤΑ ΙΣΙΑ!

 

Το προηγούμενο άρθρο, διαβάστε εδώ:

 

 

Αγαπητέ μου | Αγαπητή μου,

Σε αυτή τη σειρά των αναρτήσεων, κάθε Κυριακή, καθώς ίσως έχεις τον ήρεμο χρόνο (!) είναι ευκαιρία να συζητήσεις με τον εαυτό σου, ειλικρινά, αν θέλεις να αλλάξεις τον χαρακτήρα σου και την συμπεριφορά σου, σύμφωνα με το πρότυπο του χαρακτήρα του Κυρίου Ιησού που είναι και το νόημα της επίγειας ζωής σου.

 

Χαρακτήρας, εννοούμε το αποτύπωμα σου (!) στην κοινωνία που ζεις | εργάζεσαι | περιφέρεσαι.

 

Συμπεριφορά, εννοούμε τα στοιχεία (!) που συνοδεύουν τις σχέσεις σου με τους ανθρώπους πλησίον σου.

 

 

 

 

 

 

ΤΟ ΘΕΜΑ: Ο ΘΥΜΟΣ ΚΑΙ Η ΟΡΓΗ

 

 

Σήμερα, θα ήθελα να κάνουμε ένα διαχωρισμό μεταξύ των δύο:

Ο θυμός (!) κρύβει μίσος κατά του πλησίον, αντί για αγάπη και σπλάχνα ελέους.

Ο θυμώδης (!) είναι ο άνθρωπος που δεν έχει υπομονή με τον πλησίον.

Ο οξύθυμος άνθρωπος (!) φανερώνει συστηματικά, την αφροσύνη του ανθρώπου.

Η οργή (!) είναι το ξέσπασμα του θυμού και η ένταση της φωνής του αδικουμένου όταν αισθάνεται ότι δεν γίνεται κατανοητός στον άλλον.

 

Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΘΥΜΟΥ

Αρχίζει πρώτα, με το να αντιληφθούμε ποιος είναι ο τρόπος με τον οποίο ξεσπάμε: άραγε (!) με εξύβριση, με λεκτική βία (καυγά), με το κλάμα, ή βίαια (κακία); 

Και κατόπιν, μπορούμε:

1.     Να αξιολογήσουμε την κατάσταση.

Όταν έρχεται ένα εκνευριστικό γεγονός, ή στρεσογόνα κατάσταση, συνήθως, έχουμε λίγα δευτερόλεπτα ώστε να αντιληφθούμε αυτό που γίνεται και πρόκειται να μας φέρει σε θυμό. Σε αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα συγκρατούμε τον εαυτό μας γνωρίζοντας τι πρόκειται να κάνουμε όταν ξεσπάσουμε. Σκεπτόμαστε αν αξίζει τον κόπο να καυγαδίσουμε, ή να πιαστούμε στα χέρια με έναν κλέφτη, ή να λογομαχήσουμε σε ένα περιστατικό.

 

2.     Να συλλογιστούμε τις συνέπειες.

Το να συλλογιζόμαστε τις συνέπειες λειτουργεί σαν εγκεφαλικός καταλύτης. Αντισταθμίζει ουσιαστικά το συναίσθημα του θυμού, με την λογική. Κάθε μας απόφαση είναι χρήσιμο να εμπλέκει κατά 50% την λογική και κατά 50% το συναίσθημα. Υπάρχουν, εδώ, δύο επιλογές: (α) να λάβουμε εκτόνωση ξεσπώντας με θυμό (!) με ότι αυτό συνεπάγεται και (β) να αποφύγουμε αυτή τη στιγμιαία εκτόνωση, εστιάζοντας στις πιθανές συνέπειες της, στο εγγύς μέλλον. 

 

 

3.     Να αποφύγουμε καταστάσεις.

Όταν συνειδητοποιούμε ότι κάποιες καταστάσεις θα μας φέρουν και πάλι σε ξεσπάσματα θυμού ή οργής. Παράδειγμα, το να σου αλλάζει κάποιος συνέχεια τη θέση των αντικειμένων στο γραφείο σου. Σε αυτές τις περιπτώσεις εστιάζουμε στο να εξαλείψουμε την πηγή του θυμού (!) ώστε να έχουμε ένα μόνιμο αποτέλεσμα.   

 

4.     Να απομακρυνθούμε.

Η αποστασιοποίηση είναι μια καλή στάση (!) έναντι μιας κατάστασης που πάει να παρεκτραπεί. Αλλάζουμε περιβάλλον, για λίγα λεπτά, ώστε να φύγει εντελώς από την σκέψη και το μυαλό μας κάθε ένταση που προέρχεται από ένα πρόσωπο ή μια κατάσταση. 

 

 

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Όταν ανατρέξουμε στον λόγο του Θεού, θα δούμε πώς ο Θεός κάνει τη διάγνωση του θυμού

Διαβάζουμε από το βιβλίο των Παροιμιών:

 

Η επιθυμία των δικαίων είναι μόνον το καλό· η προσδοκία, όμως, των ασεβών η οργή.

 

 

Ο άφρονας φανερώνει αμέσως την οργή του· ενώ ο φρόνιμος σκεπάζει το όνειδός του.

 

 

Η γλυκιά απόκριση καταπραϋνει θυμό· αλλ' ο λυπηρός λόγος διεγείρει οργή.

 

 

Ένα κρυφό δώρο καταπραϋνει θυμό· και ένα χάρισμα, όταν το βάλεις στον κόρφο, μια δυνατή οργή.

 

 

Βαριά είναι η πέτρα, και δυσβάσταχτη η άμμος· η οργή, όμως, του άφρονα είναι βαρύτερη κι από τα δύο.

 

 

Οι χλευαστές άνθρωποι κατακαίνε την πόλη με φωτιά· οι σοφοί, όμως, αποστρέφουν την οργή.

 

 

 

Και από το Ευαγγέλιο:

Τώρα, όμως, απορρίψτε κι εσείς από το στόμα σας όλα αυτά: Οργή, θυμό, κακία, βλασφημία, αισχρολογία.

Μη λέτε ψέματα ο ένας στον άλλον, αφού ξεντυθήκατε τον παλιό άνθρωπο, μαζί με τις πράξεις του·

 

 

 

Κάθε πικρία και θυμός και οργή και κραυγή και βλασφημία, ας αφαιρεθεί από σας με κάθε κακία·

γίνεστε δε, ο ένας στον άλλον, χρήσιμοι, εύσπλαχνοι, συγχωρώντας ο ένας τον άλλον, όπως και ο Θεός συγχώρησε εσάς διαμέσου τού Χριστού.

 

 

 

 

Γι' αυτό, αφού απορρίψετε το ψέμα, «μιλάτε αλήθεια κάθε ένας με τον πλησίον του»· επειδή, είμαστε μέλη ο ένας τού άλλου.

 

«Οργίζεστε και μη αμαρτάνετε»· ο ήλιος ας μη δύει ενώ είστε ακόμα στον παροργισμό σας·

μη δίνετε τόπο στον διάβολο.

 

 

 

 

Με λίγα λόγια:

Ο άνθρωπος του Θεού αν και ατελής, και μη επαρκής σε όλα τα πνευματικά θέματα, ναι, μπορεί να διαχειριστεί τον θυμό του (!) μέσα από την μαθητεία του στο Ευαγγέλιο και στη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, αφού ζει την ζωή του Πνεύματος του Θεού.   

 

ΖΩΗ ΜΑΘΗΤΕΙΑΣ

Η ζωή του χριστιανού, εκείνου δηλαδή που ακολουθεί τον Ιησού, όχι από συνήθεια ή από έθιμο της καταγωγής του (!) είναι μια ζωή μαθητείας και προσαρμογής, αφού:

1.     Διδάσκεται συστηματικά στην Εκκλησία, το θέλημα του Θεού.

2.     Δίνει εξετάσεις τακτικά (δοκιμασίες).

3.     Παρατηρεί άλλους, πώς εκείνοι αντιδρούν σε στρεσογόνες καταστάσεις.

4.     Προσεύχεται ώστε ο Θεός να καλύψει το χάσμα μεταξύ του χαρακτήρα του και του χαρακτήρα του Ιησού Χριστού.

5.     Βλέπει τις απαντήσεις του Θεού, ζωντανές μπροστά του.

 

 

ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ

Το άρθρο, σήμερα, θα ευχόμουν περισσότερη γύμναση στην διαχείριση του θυμού και της οργής (!) αφού κάθε προσπάθεια αποφέρει καρπό δικαιοσύνης και ανταμείβεται από τον δημιουργό Θεόν και Κύριο Ιησού Χριστόν, δια Πνεύματος Αγίου του δοθέντος εις ημάς.  

 

 

ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ:

v  Η ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ

v  Η ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ

v  Η ΜΕΘΗ

v  ΤΑ ΒΙΟΤΙΚΑ ΚΑΙ Η ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΑ