Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΣΘΕΝΕΙΑ - ΜΕΡΟΣ 11

 

Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο, εδώ:

 

 

Διαβάζουμε αργά και με προσοχή, τα πιο κάτω χωρία της Αγίας Γραφής μας

 

(Παρ. 4:23)

Με κάθε φύλαξη φύλαγε την καρδιά σου· επειδή, απ' αυτή προέρχονται οι εκβάσεις της ζωής.

 

 

(Παρ. 16:1)

Οι προπαρασκευές της καρδιάς είναι του ανθρώπου· από τον Κύριο, όμως, είναι η απόκριση της γλώσσας.

 

 

(Παρ. 16:9)

Η καρδιά τού ανθρώπου σχεδιάζει τον δρόμο του· όμως, ο Κύριος κατευθύνει τα βήματά του.

 

 

(Παρ. 19:21)

Πολλοί λογισμοί υπάρχουν μέσα στην καρδιά τού ανθρώπου· όμως, η βουλή τού Κυρίου, εκείνη θα μένει.

 

 

(Παρ. 20:24)

Τα βήματα του ανθρώπου κατευθύνονται από τον Κύριο· πώς, λοιπόν, ο άνθρωπος θα γνωρίσει τον δικό του δρόμο;

 

 

(Ιερ. 10:23)

Κύριε, γνωρίζω ότι ο δρόμος τού ανθρώπου δεν εξαρτάται απ' αυτόν· του ανθρώπου που περπατάει δεν είναι το να κατευθύνει τα διαβήματά του.

 

 

ΛΙΓΑ ΣΧΟΛΙΑ ΜΑΖΙ

“Η καρδιά σου”, είναι τα συναισθήματα σου.

“Τα βήματα του ανθρώπου”, είναι η ζωή, το περπάτημα του, το αποτύπωμα του.

“Ο δρόμος του ανθρώπου”, είναι το αποτύπωμα της σοφίας και της συνέσεως του.

“Υιέ μου δοσ’ την καρδιά σου στον Χριστό”, είναι να ανοίξεις  τα συναισθήματα σου στον Ιησού σαν φίλο πιστό.   

Η καρδιά σου, είναι ο κυρίαρχος (!) στο τρίπτυχο της προσωπικότητας σου.

Το πνεύμα σου, είναι η βιβλιοθήκη σου και ο σύμβουλος των εμπειριών σου.

Η σάρκα σου, είναι το Εγώ σου.

 

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΖΗΤΑΕΙ ΟΛΑ | ΟΛΑ | ΟΛΑ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΣΟΥ  (!) ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΑΔΩΣΕΙΣ ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ.

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΣΟΥ.

ΕΙΝΑΙ ΔΟΣΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟΝ.

 

 

TI EINAI ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ;

Το συναίσθημα είναι ένας όρος για την ακριβή σημασία του οποίου οι ψυχολόγοι και οι φιλόσοφοι έριζαν για περισσότερο από έναν αιώνα.

Στην πιο κυριολεκτική της έννοια, το Αγγλικό Λεξικό της Οξφόρδης ορίζει το συναίσθημα ως: «οποιαδήποτε αναταραχή, ή αναστάτωση του νου, αίσθημα, πάθος. Οποιαδήποτε σφοδρή ή εξημμένη ψυχική κατάσταση».

Το συναίσθημα αναφέρεται σε ένα αίσθημα και στις συγκεκριμένες σκέψεις που προκαλεί στις ψυχολογικές και βιολογικές καταστάσεις που το συνοδεύουν και στο σύνολο των τάσεων προς δράση.

Υπάρχουν εκατοντάδες συναισθήματα μαζί με τις προσμίξεις τους, τις ποικιλίες, τις μεταλλάξεις και τις αποχρώσεις συναισθημάτων από όσες λέξεις για να το ορίσουν.

 

Οι ερευνητές εξακολουθούν να διαφωνούν ως προς το ποια ακριβώς συναισθήματα πρέπει να θεωρηθούν πρωταρχικά ποια δηλαδή αποτελούν το μπλε, το κόκκινο και το κίτρινο του ουράνιου τόξου των συναισθημάτων από όπου πηγάζουν και όλες οι άλλες αποχρώσεις.

Μερικοί θεωρητικοί προτείνουν κάποιες βασικές οικογένειες συναισθημάτων, παρόλο που δεν συμφωνούν όλοι με αυτές.

Οι κύριες υποψήφιες οικογένειες συναισθημάτων και μερικά από τα μέλη τους είναι τα πιο κάτω:

1.      Θυμός: λύσσα, οργή, πικρία, αγανάκτηση, απόγνωση, αναβρασμός, ενόχληση, εκνευρισμός, εχθρότητα και ίσως παθολογικό μίσος και βία.

2.      Θλίψη: λύπη, πίκρα, ακεφιά, κατήφεια, μελαγχολία, αυτολύπηση, μοναξιά, καημός, απελπισία και ίσως σοβαρή κατάθλιψη.

3.      Φόβος: άγχος, αναστάτωση, νευρικότητα, έγνοια, κατάπληξη, τρόμος, ανησυχία, δέος, φρίκη, σκιάξιμο, τρομάρα και ίσως φοβία και πανικός.

4.      Απόλαυση: ευτυχία, χαρά, ανακούφιση, ικανοποίηση, ευεξία, ευαρέσκεια, διασκέδαση, καμάρι, αισθητική απόλαυση, ενθουσιασμός, τέρψη, ηδονή, ευφορία, κέφι, έκσταση, και ίσως μανία.

5.      Αγάπη: αποδοχή, φιλικότητα, εμπιστοσύνη, τρυφερότητα, ευγένεια, ταίριασμα, αφοσίωση, λατρεία, ξεμυάλισμα.

6.      Έκπληξη: σοκ, κατάπληξη, θαυμασμός, απορία.

7.      Αποστροφή: περιφρόνηση, δυσφορία, απέχθεια, σιχασιά, φρίκη, βδελυγμία, αηδία.

8.      Ντροπή: ενοχή, αμηχανία, απογοήτευση, τύψεις, ταπείνωση, εξευτελισμός, καταισχύνη, συστολή και μετάνοια.

 

Οι πιο πάνω βασικές οικογένειες ανάγονται σε υποδείγματα των άπειρων αποχρώσεων της συναισθηματικής μας ζωής.

Κάθε μια από τις οικογένειες έχει ένα βασικό συναισθηματικό πυρήνα απ΄ όπου προέρχονται τα συγγενικά της συναισθήματα, στις άπειρες παραλλαγές τους.

Στις εξωτερικές πτυχές υπάρχουν οι διαθέσεις οι οποίες τεχνικά μιλώντας είναι πολύ πιο μεταλλαγμένες και πολύ πιο διαρκείς από το συναίσθημα.

Πέρα από τις διαθέσεις υπάρχει η ψυχοσύνθεση η έμφυτη ροπή προς μια συγκεκριμένη διάθεση που κάνει τους ανθρώπους μελαγχολικούς, ντροπαλούς, ή και πρόσχαρους.

Τέλος, πέρα από αυτές τις συναισθηματικές προδιαθέσεις, υπάρχουν οι αναμφισβήτητες διαταραχές του συναισθήματος με τις ανάλογες κλινικές τους εκδηλώσεις, όπως η κατάθλιψη, ή το παθολογικό άγχος στις οποίες ο άνθρωπος νιώθει αιωνίως παγιδευμένος σε μια τοξική κατάσταση.

Πηγή: Η ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ – DANIEL GOLEMAN (1995).

Συνεχίζεται …