Η ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΣΗ - ΜΕΡΟΣ 10

 

Δείτε το προηγούμενο άρθρο, εδώ:

 

Διαβάζουμε αργά και προσεκτικά, τα πιο κάτω χωρία από τον Λόγο του Θεού. - Ψαλμός 73):

 

Εμένα, όμως, τα πόδια μου σχεδόν κλονίστηκαν· παρολίγο τα βήματά μου γλίστρησαν. Επειδή, ζήλεψα τους μωρούς, βλέποντας την ευτυχία των ασεβών.

 

Για τον λόγο ότι, δεν υπάρχουν λύπες στον θάνατό τους, αλλά η δύναμή τους είναι στερεή. Δεν είναι με κόπους, όπως οι άλλοι άνθρωποι· ούτε μαστιγώνονται μαζί με τους υπόλοιπους ανθρώπους.

 

Γι' αυτό, η υπερηφάνεια τους περικυκλώνει σαν περιδέραιο· η αδικία τούς σκεπάζει σαν ιμάτιο. Τα μάτια τους εξέχουν από το πάχος· ξεπέρασαν τις επιθυμίες τής καρδιάς τους.

 

Εμπαίζουν, και με πονηριά μιλούν καταδυναστεία· μιλούν υπερήφανα. Βάζουν το στόμα τους στον ουρανό, και η γλώσσα τους διατρέχει τη γη.

 

 

 

ΛΙΓΑ ΣΧΟΛΙΑ

Ο σύγχρονος πολιτισμός, ονομάζεται και κόσμος (!) είτε δυτικός, ή ανατολικός.

Παντού κυριαρχούν οι ισχυροί παράγοντες που κρατούν τα ηνία της εξουσίας, του χρήματος και της παγκόσμιας ισορροπίας.

Και ο λαός που αποτελεί το 80% του πληθυσμού υποφέρει από τις συνέπειες των αποφάσεων των ισχυρών ομάδων (Group), είτε των οκτώ βιομηχανικών κρατών (!) είτε των είκοσι μεγάλων οικονομιών του κόσμου.

Στον πιο πάνω Ψαλμό, φαίνεται η οδύνη που προκαλεί σε έναν απλό άνθρωπο η στάση των ισχυρών, όταν όλα τους πάνε κατά τις επιθυμίες των και κατά τις ορέξεις των.

Αποτέλεσμα είναι η καταστροφή.

Καταστροφή όχι μόνον στο περιβάλλον, αλλά καταστροφή στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, αφού δημιουργούν πόλους διχασμού της κοινωνίας για ανόητα πράγματα.

Και το μυστικό τους είναι: ΔΙΑΙΡΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕ ΜΟΝΟΣ.   

Για να το πιάσει ο άνθρωπος αυτό, θα πρέπει να μπει στο ταμείο της προσευχής και των δεήσεων, ώστε να του αποκαλύψει ο Θεός, δια Πνεύματος Αγίου, το τέλος όλων αυτών.

Έτσι ώστε να μην φοβάται, ούτε να ταράσσεται από τις ειδήσεις | τις κατασκευασμένες ειδήσεις.

Ναι!

Οι ειδήσεις είναι ψεύτικες | κατασκευασμένες | πονηρές.

Διότι ζούμε σε ένα πονηρό αιώνα, όπου το ψέμα είναι μεταδοτικό σαν τον πιο επικίνδυνο ιό!

Το ψέμα, ας προσέχουμε, όπως τον ιό να μην τον αναπαραγάγουμε (!) ούτε να τον μεταδίδουμε με αφέλεια.   

 

 

ΣΥΣΧΕΤΙΣΕΙΣ

Μια μεγάλη συσχέτιση που αφορά την κλιματική πολιτική ή στρατηγική, είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι σε κάθε τομέα να καταστρώσουν δικά τους σχέδια για το πώς θα απαλλαγούν γρήγορα από τις εκπομπές άνθρακα.

Όσο ασφαλέστεροι νιώθουν οι άνθρωποι γνωρίζοντας ότι η οικογένεια τους δεν θα βιώσει στέρηση τροφής, φαρμάκων και στέγης (!) τόσο λιγότερο ευάλωτοι θα είναι απέναντι στις δυνάμεις της δημαγωγίας που τρέφονται με φόβους εξ αιτίας μεγάλων αλλαγών.

Αυτό είναι η «κρίση της ενσυναίσθησης» (!) σε ένα κόσμο που υπερθερμαίνεται.

Σημ. «ενσυναίσθηση» είναι η ευσπλαχνία, που σπανίζει.

 

Η ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Η απόφαση για αποκατάσταση απαιτεί τη δημιουργία καλοπληρωμένων εργασιών για την «αποκατάσταση και προστασία των απειλούμενων, εξαφανιζόμενων και εύθραυστων οικοσυστημάτων» καθώς και τον «καθαρισμό υπαρχόντων επικίνδυνων χώρων αποβλήτων και εγκαταλειμμένων περιοχών εξασφαλίζοντας την οικονομική ανάπτυξη και τη βιωσιμότητα σε αυτές τις περιοχές».    

Στραγγίζονται οι εργαζόμενοι κι έπειτα εγκαταλείπονται στον εθισμό και στην απόγνωση.

Αυτός είναι ο χαρακτήρας του καθεστώτος στέρησης της ελευθερίας στο σύνολό του: να να φυλακίζονται μεγάλες ομάδες πληθυσμού που είναι πιο πολύτιμες οικονομικά σαν «δεσμώτες εργαζόμενοι» και νούμερα στο λογιστικό φύλλο μιας ιδιωτικής φυλακής (!) παρά ως ελεύθεροι εργαζόμενοι.

Υπάρχει ένα καθήκον εδώ.

Το καθήκον της αποκατάστασης.

Της αποκατάστασης της σχέσης μας με τη γη και του ενός με τον άλλον.

Αν αληθεύει η κλιματική αλλαγή (!)  ότι είναι μια κρίση που οφείλεται στην υπερβολική ποσότητα αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα, επί πλέον (!) είναι υπό μια βαθύτερη έννοια μια κρίση που οφείλεται σε μια εξορυκτική νοοτροπία, σε έναν  τρόπο θεώρησης του φυσικού κόσμου καθώς και της πλειονότητας των κατοίκων του, ως πόρων προς εξάντληση και πέταμα κατόπιν.

 

Να θυμόμαστε ότι η εποχή των ορυκτών καύσιμων άρχισε με "βίαιη  κλεπτοκρατία" με αυτές τις δύο θεμελιώδεις κλοπές των ανθρώπων και της γης που εγκαινίασαν μια νέα εποχή φαινομενικά ατέρμονης επέκτασης.

Ο δρόμος για την ανανέωση (?) περνά μέσα από την αναγνώριση και την αποκατάσταση, δηλαδή:

1.      Την αναγνώριση του παρελθόντος μας.

2.      Την αποκατάσταση των σχέσεων με τους ανθρώπους, που πλήρωσαν το υψηλότερο τίμημα της 1^ης βιομηχανικής εγκατάστασης.

 

Μόνον όταν αναγνωρίσουμε τις αποτυχίες μας, θα απελευθερωθούν οι κοινωνίες μας ώστε να βρουν τον συλλογικό μας σκοπό.

Η δημιουργία αυτής της αίσθησης κοινού σκοπού είναι ίσως η μεγαλύτερη υπόσχεση του EU Green Deal.

Επειδή δεν είναι μόνο τα συστήματα υποστήριξης της ζωής του πλανήτη που καταρρέουν μπροστά στα μάτια μας. Το ίδιο συμβαίνει και με τον κοινωνικό μας ιστό, σε πολλά μέτωπα συγχρόνως.

 Τα σημάδια της διάσπασης είναι πανταχού παρόντα – από την άνοδο της διασποράς των ψευδών ειδήσεων έως την δυσκαμψία της κρατικής μηχανής.

Το EU Green Deal ακριβώς εξαιτίας της σαρωτικής του κλίμακας, και επιτακτικότητας θα μπορούσε να είναι ο συλλογικός σκοπός που θα βοηθήσει τελικά να γεφυρωθούν πολλά από αυτά τα χαλάσματα.

 

Πηγή: «ΣΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ» – NAOMI KLEIN.

Συνεχίζεται …