Δείτε το προηγούμενο άρθρο, εδώ:

 

 

Διαβάζουμε αργά και προσεκτικά, τα πιο κάτω χωρία από τον Λόγο του Θεού, στην Αγία Γραφή μας:

 

(Προς Φιλιππησίους επιστολή του Παύλου α, 1)

Και αυτό προσεύχομαι: η αγάπη σας ακόμα, όλο και περισσότερο να περισσεύει με επίγνωση και με κάθε αντίληψη, ώστε να δοκιμάζετε όσα διαφέρουν, για να είστε ειλικρινείς και χωρίς πρόσκομμα κατά την ημέρα του Χριστού, γεμάτοι καρπό δικαιοσύνης που έρχεται διαμέσου του Ιησού Χριστού προς δόξα και έπαινο Θεού.

 

 

ΛΙΓΑ ΣΧΟΛΙΑ

«Η αγάπη να περισσεύει με επίγνωση και με κάθε αντίληψη», τι είναι;

Απ: Η ενσυναίσθηση, ή τα σπλάχνα (!) έρχονται στον άνθρωπο από τον Θεόν, δια της αγάπης.

Η δε επίγνωση, έρχεται με τον χρόνο, δια του λόγου της σοφίας με το Άγιο Πνεύμα.

Και τέλος, η αντίληψη έρχεται με τον λόγο της γνώσης με το Άγιο Πνεύμα.

 

«Να δοκιμάζετε όσα διαφέρουν», τι είναι;

 Απ: Η αρχή της επιστημονικής παιδείας: ΔΟΚΙΜΗ ΚΑΙ ΣΦΑΛΜΑ. Ο άνθρωπος του Θεού δικαιούται να πειραματίζεται και να διορθώνει από μόνος του τα λάθη του.

 

 

ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΥΠΟΜΟΝΕΤΙΚΟΙ ΚΑΘ’ ΟΛΗ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ.

Προκειμένου να παίξετε αποτελεσματικά τον ρόλο σας ως «συναισθηματικών μεντόρων» θα πρέπει να δίνετε χρόνο στο παιδί σας να εκφράσει τα συναισθήματα του και να μην αδημονείτε.

Αν ο γιός σας είναι λυπημένος, αφήστε τον να κλάψει.

Αν η κόρη σας είναι θυμωμένη, αφήστε την να χτυπήσει τα πόδια της στο πάτωμα.

Ίσως, σας φαίνεται άβολο και δύσκολο να σπαταλάτε τον χρόνο σας σε τέτοιες καταστάσεις.

 

Θυμηθείτε όμως: ο στόχος της συναισθηματικής αγωγής είναι η διερεύνηση και η κατανόηση των συναισθημάτων και όχι η καταπίεση και αναχαίτιση τους.

Βραχυπρόθεσμα είναι πιο εύκολο να αποφύγετε την αρνητική στάση του παιδιού σας αγνοώντας την και ελπίζοντας ότι τα πράγματα θα τακτοποιηθούν από μόνα τους.

Έχετε την απατηλή εντύπωση ότι με την πάροδο του χρόνου και μόνον, η κατάσταση θα βελτιωθεί.

 Αυτή σας η στάση εγγυάται ότι επί του παρόντος θα αντιμετωπίσετε λιγότερα προβλήματα και φασαρίες, μακροπρόθεσμα όμως θα βρείτε μπροστά σας σωρεία προβλημάτων.

Και τα προβλήματα αντιμετωπίζονται δυσκολότερα όταν τα αγνούμε για καιρό και το παιδί έχει απομακρυνθεί συναισθηματικά.

 

Η ανταμοιβή μας, αντίθετα θα προκύψει από την ενασχόληση μας με τα συνασιθληματα του παιδιού.
Είναι αδύνατον  να αποδεχτούμε και να δώσουμε σημασία σε κάποιο συναίσθημα την ίδια στιγμή που ευχόμαστε την εξαφάνιση του.    

Η αποδοχή και η αναγνώριση των συναισθημάτων του παιδιού πηγάζουν από την ενσυναίσθηση μας – από το γεγονός ότι αισθανόμαστε αυτό που αισθάνεται το παιδί μας τη συγκεκριμένη στιγμή.

 

Όταν δείχνετε ενσυναίσθηση ελέγξτε αν μπορείτε να βιώσετε τα συναισθήματα και με το σώμα σας, ελέγξτε δηλαδή αν τα βιώνετε και ως σωματική αίσθηση.

Αυτό είναι κάτι που ομοιάζει με την ακρόαση ενός συναρπαστικού μουσικού κομματιού κατά τη διάρκεια του οποίου τα συναισθήματα μας κορυφώνονται, νιώθουμε ταραχή, λύπη, πάθος, έμπνευση, έξαψη.

 Προσπαθήστε λοιπόν να κινηθείτε στην ίδια κατεύθυνση με τα συναισθήματα του παιδιού σας και αφήστε τα να έχουν απήχηση μέσα σας.

 Αν το κάνετε θα μπορέσετε να πείτε με την καρδιά σας, στο παιδί σας:

«Είναι κρίμα που ο μπαμπάς φεύγει και δεν μπορεί να σε πάρει μαζί του».

«Αν με χτυπούσε ο φίλος μου κι εγώ θα θύμωνα».

«Το καταλαβαίνω ότι δεν σου αρέσει να σε διορθώνω».

 

 Να θυμάστε επίσης, ότι τα λόγια δεν είναι πάντοτε απαραίτητα για την επικοινωνία και την κατανόηση.

Πολύ συχνά η προθυμία σας να καθίσετε σιωπηλά στο παιδί σας, να καθίσετε σιωπηλά δίπλα στο παιδί σας τη στιγμή που παλεύει με τα συναισθήματα του (!) «μιλάει» από μόνη της.

Πρώτα απ’ όλα, δείχνει στο παιδί ότι αντιμετωπίζετε το θέμα σοβαρά.

Υποδηλώνει επίσης, τη συμφωνία σας ως προς το ότι δεν πρόκειται για ένα άνευ σημασίας πρόβλημα αλλά για κάτι που απαιτεί σκέψη και προσοχή.

   

Έτσι όπως κάθεστε μαζί, να θυμάστε ότι ένα αγκάλιασμα ή ένα χάδι στην πλάτη είναι συχνά πιο εύγλωττα από οποιεσδήποτε λέξεις, ιδίως αν το παιδί σας παλεύει με τη λύπη ή τον φόβο.

 

Από τη στιγμή που αποφασίζετε να είστε παρόντες στα συναισθήματα τους παιδιού σας, θα βρείτε ευκαιρίες να συνδεθείτε μαζί του σε καθημερινή βάση με τρόπο που έχει νόημα.

Από μια σειρά φαινομενικά καθημερινών συμβάντων θα δημιουργήσετε έναν σημαντικό και μόνιμο δεσμό.

Θα γίνετε «συλλέκτης στιγμών».

Θα βλέπετε τις αλληλοεπιδράσεις ως πολύτιμες ευκαιρίες και θα δίνετε αξία σε απόψεις που άλλοι αφήνουν να περάσουν απαρατήρητες.

Και όταν θα ανατρέχετε στο παρελθόν (!) θα παρομοιάζετε τη σχέση σας με το παιδί σας με ένα πολύτιμο αγαθό.

 

Πηγή: Η ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ – JOHN GOTTMAN

Συνεχίζεται …