Από τον λόγο του Θεού, διαβάζουμε με προσοχή:

(Παροιμίες 19: 18)

Να διαπαιδαγωγείς τον γιο σου όσο υπάρχει ελπίδα·

Αλλά ποτέ, μη λειτουργήσεις με έπαρση στην ψυχή σου, ώστε να τον θανατώσεις.

 

 

(Παροιμίες 22: 6)

Δίδαξε το παιδί στην αρχή τού δρόμου του·

και δεν θα απομακρυνθεί απ' αυτόν ούτε όταν γεράσει.

 

Ελπίδα υπάρχει, μέχρι την προσχολική ηλικία!

Όχι με έπαρση, ή με την αλαζονεία του μεγάλου!

Αρχή του δρόμου του παιδιού,  οι πρώτες έξη τάξεις του δημοτικού σχολείου!

ΕΝΔΥΝΑΜΩΣΤΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ, ΠΡΟΣΦΕΡΟΝΤΑΣ ΤΟΥ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΣΕΒΟΜΕΝΟΙ ΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΤΟΥ.

Εμείς οι μεγάλοι συχνά ξεχνάμε πόσο αδύναμο μπορεί να αισθάνεται ένα παιδί.

Αν όμως κοιτάξουμε τον κόσμο μέσα από τα δικά του μάτια, θα διαπιστώσουμε ότι η κοινωνία μας δίνει μεγάλη έμφαση στη συμμόρφωση και στη συνεργασία των παιδιών με τους ενήλικους.

Τα περισσότερα μικρά παιδιά δεν έχουν σχεδόν κανένα έλεγχο στη καθημερινή τους ζωή.

Μισοκοιμισμένα βρέφη σηκώνονται άρον άρον από τις κούνιες τους για να μεταφερθούν στον παιδικό σταθμό.

Τα μεγαλύτερα παιδιά τρέχουν αλαφιασμένα ακούγοντας τον ήχο του κουδουνιού στο σχολείο για να παραταχθούν στη γραμμή.

Οι γονείς βάζουν κανόνες:

«Δεν θα φας γλυκό αν πρώτα δεν καθαρίσεις όλο σου το πιάτο».

«Δεν θα βγεις από το σπίτι με αυτά τα ρούχα».

«Όχι, δεν μπορείς να παίξεις με τις μπογιές σου. Άλλωστε δεν έχεις χρόνο».

«Μόλις καθαρίσαμε το σπίτι».

«Γιατί έτσι θέλω».

Μπορείτε να φανταστείτε να μιλάτε με αυτόν τον τρόπο στον/στη σύζυγό σας ή σε έναν φίλο σας;

 

Και βέβαια δεν είναι κακό να ζητάμε από τα παιδιά να υπακούν και να συνεργάζονται.

Τόσο για τη δική τους ασφάλεια και υγεία όσο και για τη δική μας ψυχική ηρεμία δεν πρέπει να επιτρέπουμε στα παιδιά να «κατακυριεύουν» το σπίτι.

Όμως, συχνά δραματοποιούμε την αδυναμία των παιδιών μας αγνοώντας ασήμαντες προτιμήσεις και επιθυμίες τους.

Αυτί συνήθως δεν γίνεται από μικροψυχία ή από κακία. Είναι άλλον αποτέλεσμα του άγχους (στρες) και της μόνιμης βιασύνης μας.   

 

Δυστυχώς για πολλά παιδιά η υπερβολική έμφαση στη συνεργασία σημαίνει ότι συνήθως αγνοούνται οι προτιμήσεις και οι επιθυμίες τους. Μερικά παιδιά δεν έχουν την παραμικρή ευκαιρία να επιλέξουν (τι θα φορέσουν, τι θα φάνε, πώς θα διαθέσουν τον χρόνο τους) με αποτέλεσμα να μεγαλώνουν χωρίς κάποια ισχυρή ένδειξη του τι τους αρέσει και τι όχι. Ορισμένα παιδιά δεν μαθαίνουν ποτέ να κάνουν επιλογές. Όλα αυτά περιορίζουν την ικανότητα τους να ενεργούν υπεύθυνα.

 

Οι γονείς θα πρέπει να καταλάβουν ότι όσο νωρίτερα μάθουν τα παιδιά να εκφράζουν τις προτιμήσεις και να κάνουν σωστές επιλογές, τόσο το καλύτερο.

Στην εφηβεία, που είναι μια περίοδος κατά την οποία τα άτομα διαθέτουν αυξημένη ελευθερία αλλά διατρέχουν και περισσότερους κινδύνους, η λήψη ανεύθυνων αποφάσεων μπορεί να αποδειχτεί επικίνδυνη.

Εκτός από την αίσθηση υπευθυνότητας, δίνοντας στα παιδιά τη δυνατότητα επιλογής τα βοηθάμε να οικοδομήσουν την αυτοεκτίμηση τους.

Αν ένα παιδί βλέπει διαρκώς τους γονείς του να περιορίζουν τις επιλογές του παίρνει το μήνυμα: «Δεν είσαι μόνο μικρός, αλλά και οι επιθυμίες σου δεν μετρούν ιδιαίτερα».

Αν αυτό επαναλαμβάνεται, μεγαλώνοντας το παιδί θα μάθει να είναι υπάκουο και συνεργάσιμο (!) θα έχει όμως πολύ μικρή αίσθηση του εαυτού του.

 

Ένας ερευνητής διαπίστωσε ότι τα παιδιά προσχολικής ηλικίας εκφράζουν κατά μέσο όρο τρία αιτήματα το λεπτό.

Παρότι όμως τίθεται θέμα ανταπόκρισης σε όλα αυτά τα αιτήματα, κάποια έχουν μικρό κόστος για τους γονείς.      

Όσο περίεργο κι αν φαίνεται ακούγοντας και ικανοποιώντας αιτήματα και επιθυμίες επιτυγχάνετε σημαντικά μακροπρόθεσμα αποτελέσματα, γιατί οι προτιμήσεις των παιδιών τα βοηθούν να διαμορφώσουν την ταυτότητα τους.

Την επόμενη φορά που το παιδί σας θα υποβάλει ένα μικρό αίτημα άσχετα από το πόσο ανόητο ή ασήμαντο μπορεί να σας φανεί τη στιγμή εκείνη μην το εκλάβετε ως ένα αγώνα επικράτησης διαφορετικών επιθυμιών και θελήσεων.   

Αντίθετα, σκεφτείτε αν είναι ένα τόσο σοβαρό αίτημα (!) ώστε να μην το ικανοποιήσετε.

Τα αποτελέσματα μπορεί να είναι ευεργετικά για το παιδί σας που χρησιμοποιεί αυτές τις αλληλοεπιδράσεις για να αναπτύξει την αυτογνωσία του.

 

Στο επόμενο:

ΣΥΜΜΕΡΙΣΤΕΙΤΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΤΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΑΣ.