ΜΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΤΕ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΕΤΕ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΣΑΣ ΛΥΣΕΙΣ (!) ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΑΣ ...

 

Η σοφία του Θεού (!) δια Πνεύματος Αγίου έδωσε τον θεόπνευστο λόγο Του, στον Απόστολο Παύλο, πιο κάτω:

 

(Προς Κολοσσαείς 3:21)

Οι πατέρες, μη ερεθίζετε | παροργίζετε τα παιδιά σας, για να μη μικροψυχούν.

 

1.      Ποιος ακούει;

2.      Ποιος αισθάνεται;

3.      Ποιος δίνει προσοχή;

4.      Ποιος μελετάει την Γραφή του;

5.      Ποιος την εφαρμόζει με ακρίβεια;

6.      Ποιος εννοεί τη μικροψυχία των παιδιών του;

 

Δυστυχώς μετά τα 60 του ο άνθρωπος | ο άντρας, ιδιαίτερα, συμμορφώνεται και ευθυγραμμίζεται με τις Γραφές!

 

ΜΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΤΕ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΕΤΕ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΣΑΣ ΛΥΣΕΙΣ (!) ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΑΣ.

Ένας από τους ασφαλέστερους και ταχύτερους τρόπους για να «βραχυκυκλώσετε» τη συναισθηματική αγωγή, είναι να πείτε στο λυπημένο ή θυμωμένο παιδί σας με ποιόν τρόπο θα λύνατε εσείς το πρόβλημα του.

Για να καταλάβετε, σκεφτείτε πώς εμφανίζεται μια παρόμοια ατυχής δυναμική στο γάμο σας.

Ένα συνηθισμένο σενάριο είναι το ακόλουθο: η σύζυγος επιστρέφει στο σπίτι στενοχωρημένη εξαιτίας μιας διαφωνίας που είχε με έναν συνάδελφο στη δουλειά. Ο σύζυγός της αναλύει το πρόβλημα και μέσα σε δευτερόλεπτα παρουσιάζει ένα σχέδιο επίλυσης του. Η σύζυγος αντί να νιώσει ευγνωμοσύνη για τη συμβουλή αισθάνεται χειρότερα.

Ο λόγος είναι ότι ο άνδρας της δεν έδειξε να κατανοεί πόσο λυπημένη, αναστατωμένη και θυμωμένη είναι. Απέδειξε μόνο πόσο απλά μπορεί να λυθεί ένα πρόβλημα.  Αυτό για την ίδια ίσως να σημαίνει ότι δεν είναι τόσο ευφυής, αφού διαφορετικά θα είχε βρει μια παρόμοια λύση μόνη της.

Φανταστείτε όμως, πόσο καλύτερα θα είχε νιώσει αν αντί για μια άμεση και πρόχειρη συμβουλή ο άνδρας της, είχε χαϊδέψει την πλάτη και ενώ τη χάιδευε την άκουγε να του περιγράφει το πρόβλημα της – και τα αισθήματα της  γι αυτό – λεπτομερώς.

Και αφού έλεγε αυτά που ήθελε να άρχιζε να βρίσκει τις δικές τις λύσεις μόνη.

Στη συνέχεια και επειδή θα εμπιστευόταν πλέον τον άνδρα της (και θα ένιωθε θαυμάσια κοντά του) θα μπορούσε να ζητήσει τη γνώμη του.

Στο τέλος ο σύζυγος θα είχε την ευκαιρία να δώσει τη συμβουλή του και να προτείνει μια λύση που η γυναίκα του θα μπορούσε να την ακούσει.

Έτσι, αντί να νιώθει μειωμένη η γυναίκα θα αισθανόταν ότι ο σύζυγος της την ενισχύει και τη στηρίζει.

 

 

Το ίδιο συμβαίνει με τους γονείς και τα παιδιά.

Οι γονείς μπορεί να ενοχλούνται από την απροθυμία των παιδιών τους να δεχτούν συμβουλές που δεν έχουν ζητήσει  - ειδικά μάλιστα  αν ληφθούν υπόψη τα πλούσια αποθέματα σοφίας και πείρας της ζωής που εκείνοι θέλουν να μοιραστούν με τα παιδιά τους.

Δεν είναι όμως αυτό ο τρόπος (!) με τον οποίο τα παιδιά μαθαίνουν (εκτός λίγων εξαιρέσεων).

Το να προτείνετε λύσεις πριν δείξετε στα παιδιά την ενσυναίσθηση σας, είναι σαν να προσπαθείτε να χτίσετε τους τοίχους ενός σπιτιού προτού να βάλετε τα θεμέλια.

 

Στο επόμενο:

ΕΝΔΥΝΑΜΩΣΤΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ, ΠΡΟΣΦΕΡΟΝΤΑΣ ΤΟΥ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΣΕΒΟΜΕΝΟΙ ΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΤΟΥ.