Η ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΣΗ - ΜΕΡΟΣ 2
Επειδή, αυτοί που
μακαρίζουν αυτόν τον λαό, τον πλανούν·
κι αυτοί που μακαρίζονται
απ' αυτούς, αφανίζονται.
Γι' αυτό, ο Κύριος δεν
θα ευφρανθεί στους νεανίσκους τους ούτε θα ελεήσει τους ορφανούς και τις χήρες τους·
επειδή, όλοι είναι υποκριτές και κακοποιοί,
και κάθε στόμα μιλάει με ασέβεια.
Σε όλα αυτά ο θυμός
του δεν αποστράφηκε, αλλά το χέρι του είναι ακόμα απλωμένο.
Επειδή, η ανομία αφανίζει όπως η φωτιά,
που κατατρώει τα τριβόλια και τα αγκάθια, κι αυτό που ανάβει φλόγα στα πυκνότατα
του δάσους·
κι αυτά θα ανέβουν
σε στήλη καπνού που περιτυλίγεται.
Από τον θυμό τού Κυρίου
των δυνάμεων η γη σκοτίστηκε, και ο λαός θα είναι σαν υλικό φωτιάς·
άνθρωπος δεν θα
ελεήσει τον αδελφό του.
Η ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ!
Η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΓΗΣ | Η ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ!
26 Απριλίου
1986 | Ώρα 1:23 π.μ.
Ένας από τους τέσσερις τεράστιους αντιδραστήρες στο εργοστάσιο παραγωγής πυρηνικής ενέργειας «Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν» στο Τσερνόμπιλ (στην Ουκρανία) εξερράγη απελευθερώνοντας στην ατμόσφαιρα 120 εκατ. κιουρί ραδιενέργειας ακτινοβολία πάνω από 100 φορές της ακτινοβολίας στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι (!) μαζί.
Στο πλαίσιο ενός προγραμματισμένου πειράματος, οι τεχνικοί έκλεισαν τα αυτόματα συστήματα ρύθμισης της ισχύος της τέταρτης μονάδας του σταθμού, καθώς και τα συστήματα ασφαλείας, αφήνοντας ωστόσο τον αντιδραστήρα να λειτουργεί με το 7% της ισχύος του.
Στη 1:23 το πρωί, η αλυσιδωτή αντίδραση στον τέταρτο αντιδραστήρα προκάλεσε διαδοχικές εκρήξεις, οι οποίες τίναξαν στον αέρα το ατσάλινο κάλυμμα του αντιδραστήρα, βάρους (!) χιλίων τόνων.
Η ραδιενεργός σκόνη μεταφέρθηκε βορειοδυτικά στη δυτική Ευρώπη και στις σκανδιναβικές χώρες, φθάνοντας μέχρι την Ουαλία και τη Σουηδία και εκθέτοντας κατά υπολογισμούς 5 εκατ. άτομα στις επιπτώσεις της.
Εκτός από τους 30 πυροσβέστες που σκοτώθηκαν επί τόπου κάπου 30.000 άνθρωποι πέθαναν έκτοτε λόγω της έκθεσης στην ακτινοβολία από το Τσερνομπίλ στους οποίους περιλαμβάνονται περισσότερες από 2.000 περιπτώσεις καρκίνου του θυρεοειδούς μεταξύ των κατοίκων της γειτονικής περιοχής.
Το Τσερνομπίλ δεν ήταν η πρώτη περιβαλλοντική καταστροφή στη Σοβιετική Ένωση.
Το 1957 στο Τσελιάμπινσκ-40 μυστικό ερευνητικό κέντρο κοντά στο Εκατερινμπουργκ στα Ουράλια όρη εξερράγη μια δεξαμενή αποθήκευσης πυρηνικών αποβλήτων μολύνοντας σοβαρά μια περιοχή πλάτους 8 χιλιομέτρων και μήκους 100 χιλιομέτρων – 76 εκατ. κυβ. μέτρα πυρηνικών αποβλήτων χύθηκαν στο ποτάμιο σύστημα των Ουραλίων μολύνοντας το για δεκαετίες.
10.000 άνθρωποι απομακρύνθηκαν τελικά από την περιοχή και 23 χωριά ισοπεδώθηκαν.
Ο αντιδραστήρας στο Τσελιάμπινσκ ανήκε στην πρώτη γενιά σοβιετικών πυρηνικών αντιδραστήρων και είχε κατασκευαστεί με «δουλική» εργασία την περίοδο 1948-1951
Στις άλλες προσκληθείσες από τους ανθρώπους περιβαλλοντικές καταστροφές παρόμοιου μεγέθους περιλαμβάνονταν:
1. η μόλυνση της λίμνης Βαϊκάλης,
2. η καταστροφή της λίμνης Αράλης,
3. η βύθιση στον Αρκτικό ωκεανό και στη θάλασσα Μπάρεντς εκατοντάδων χιλιάδων τόνων παροπλισμένων ατομικών σκαφών και του ραδιενεργού περιεχομένου τους,
4. η μόλυνση μιας περιοχής γύρω από το Νορίλσκ στη Σιβηρία, έκτασης ίσης με εκείνη της Ιταλίας, με SO2 από την παραγωγή Νικελίου.
Αυτές και άλλες
οικολογικές καταστροφές ήταν όλες άμεσο αποτέλεσμα αδιαφορίας, κακοδιαχείρισης
και αλόγιστης υπερεκμετάλλευσης των φυσικών πόρων από τους Σοβιετικούς.
Ήταν προϊόν μιας
κουλτούρας μυστικότητας.
Η έκρηξη στο Τσελιάμπινσκ δεν αναγνωρίστηκε επισήμως επί δεκαετίες μολονότι συνέβη σε απόσταση μερικών χιλιομέτρων από μια μεγάλη πόλη στην οποία το 1979 αρκετές εκατοντάδες άνθρωποι πέθαναν λόγω διαρροής άνθρακα από ένα εργοστάσιο παραγωγής βιολογικών όπλων στο κέντρο της πόλης.
Από το 1982 ήταν γνωστά οι σοβαρές ανεπάρκειες στους αντιδραστήρες 3 και 4 στο Τσερνόμπιλ (το 1986 εξερράγη ο αντιδραστήρας 4).
Η πρώτη ενστικτώδης αντίδραση της κομματικής ηγεσίας στην έκρηξη της 26 Απριλίου ήταν να τηρήσει σιγή.
Στο κάτω-κάτω (!) 14 εργοστάσια τύπου Τσερνόμπιλ λειτουργούσαν τότε στη χώρα.
Η Μόσχα αναγνώρισε για πρώτη φορά ότι συνέβη κάτι το δυσάρεστο τέσσερις ολόκληρες ημέρες μετά το συμβάν κι ακόμη και τότε με ένα επίσημο ανακοινωθέν δύο προτάσεων.
Δύο εβδομάδες αργότερα, η διεθνής ανησυχία και η ανικανότητα των Σοβιετικών να περιορίσουν τη βλάβη (!) υποχρέωσαν την Μόσχα αρχικά να κάνει μια δημόσια δήλωση με την οποία αναγνώριζε μερικά από όσα είχαν συμβεί, αλλά όχι όλα και κατόπιν να ζητήσει βοήθεια από το εξωτερικό.
H διεθνής επιτροπή ατομικής ενέργειας – ΙΑΕΑ, ταξινομεί τα
πυρηνικά ατυχήματα με βάση την Διεθνή Κλίμακα Πυρηνικών Συμβάντων (από το 1
μέχρι το 7).
Στο πιο κάτω σύνδεσμο δείτε:
Τα
6 μεγαλύτερα πυρηνικά ατυχήματα στη σύγχρονη ιστορία
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου