ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΕΙ ΛΕΚΤΙΚΑ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥ.

 

Το προηγούμενο άρθρο, το διαβάζετε, εδώ: 

Ένα εύκολο και εξαιρετικά σημαντικό βήμα στη συναισθηματική αγωγή είναι η βοήθεια που μπορείτε να προσφέρετε στα παιδιά προκειμένου να προσδιορίσουν και να εκφράσουν λεκτικά τα συναισθήματα τους όπως τα βιώνουν.

Δίνοντας χαρακτηρισμούς, όπως «θυμωμένη» «λυπημένη» «φοβισμένη»  βοηθάτε τα παιδιά σας να μεταβάλλουν το άμορφο, τρομακτικό και άβολο συναίσθημα σε κάτι πιο συγκεκριμένο, σε κάτι που μπορεί να έχει υπόσταση και όρια, το οποίο αποτελεί φυσικό κομμάτι της καθημερινής μας ζωής.

Ο θυμός, η θλίψη, και ο φόβος μετατρέπονται έτσι σε εμπειρίες που καθένας από εμάς  μπορεί να βιώνει και να χειρίζεται.

Ο χαρακτηρισμός | η κατονομασία των συναισθημάτων συνάδει με την ενσυναίσθηση.

Ο γονέας που βλέπει το αγόρι του να κλαίει και να του λέει «Νιώθεις πολύ λυπημένος, έτσι δεν είναι;» δίνει στο παιδί να καταλάβει ότι το κατανοεί και ταυτόχρονα του προσφέρει μια λέξη για να περιγράψει το έντονο αυτό συναίσθημα.

Μελέτες έχουν δείξει ότι αυτή ακριβώς η πράξη του χαρακτηρισμού των συναισθημάτων έχει «ηρεμιστικό» αποτέλεσμα στο νευρικό σύστημα και βοηθά τα παιδιά να ανακάμψουν ταχύτερα από επεισόδια που τα αναστατώνουν.

Παρότι δεν είμαστε βέβαιοι πώς επέρχεται αυτή η κατευναστική επίδραση έχω τη γνώμη ότι, όταν συζητάμε για ένα συναίσθημα που βιώνουμε ενεργοποιούμε τον αριστερό λοβό του εγκεφάλου όπου βρίσκεται το κέντρο της γλώσσας και της λογικής | του λόγου.

Αυτό με τη σειρά του μας επιτρέπει να συγκεντρωθούμε και να ηρεμήσουμε.

Οι επιπτώσεις της εκπαίδευσης ενός παιδιού στην αυτοχαλάρωση είναι σημαντικές.

Τα παιδιά που μπορούν να ηρεμήσουν από μικρή ηλικία εμφανίζουν σημάδια συναισθηματικής νοημοσύνης: είναι πιθανότερο να συγκεντρώνονται καλύτερα, να έχουν καλύτερες   σχέσεις με τους συνομήλικους τους, υψηλότερη σχολική επίδοση και καλή υγεία.

Η συμβουλή προς τους γονείς είναι: να βοηθούν τα παιδιά τους να βρίσκουν λέξεις οι οποίες να περιγράφουν αυτό που νιώθουν.

Όσο πιο ακριβής είναι η έκφραση των συναισθημάτων από τα παιδιά τόσο το καλύτερο.

Έχετε πάντα κατά νου, ότι τα συναισθήματα μας, είναι συχνά «ανάμικτα» και αυτό από μόνο του μπορεί να ταράξει τα παιδιά.

Ένα παιδί που για πρώτη φορά πηγαίνει κατασκήνωση, για παράδειγμα, μπορεί να νιώθει ταυτόχρονα υπερήφανο για την ανεξαρτησία του (!) και φοβισμένο επειδή θα του λείψουν οι δικοί του.

Το παιδί σκέπτεται: «Όλοι οι άλλοι είναι χαρούμενοι που πάνε, εγώ όμως αισθάνομαι άγχος»  ή/και « Μήπως κάτι δεν πάει καλά μ’ εμένα;».   

Οι γονείς σε παρόμοιες περιπτώσεις είναι ανάγκη να βοηθήσουν το παιδί καθοδηγώντας το στην εξερεύνηση ολόκληρου του φάσματος των συναισθημάτων του και διαβεβαιώνοντας το ότι είναι απόλυτα φυσικό να νιώθει και τα δύο συναισθήματα ταυτόχρονα.

Στο επόμενο:

ΠΕΜΠΤΟ ΣΤΑΔΙΟ: ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ ΟΡΙΩΝ ΚΑΙ ΒΟΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΥΣΗ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ. 

Για την αντιγραφή ... 

 

Σε ηλικία γράφοντος 68 ετών (έτος 2021), έχοντας αποκτήσει με τη χάρη του Θεού, 5 παιδιά, 3 γαμπρούς, 1 νύφη και 12 εγγόνια, εάν γνώριζα αυτά που τώρα γράφω, πριν από 30 χρόνια (!) θα ήταν πολύ καλύτερα (!) για την οικογένεια μου.

Έτσι λοιπόν, νομίζω, είναι χρήσιμα τα γραφόμενα και αντιγραφόμενα (!) για κάθε πιστό άνθρωπο και οικογενειάρχη, ώστε να απολαύσει τη σοφία και τη σύνεση του Θεού, στην οικογένεια και στη κοινωνία που ζει επώνυμα.