ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΑΚΡΟΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ.

 

Διαβάστε το προηγούμενο, εδώ: 

Από τη στιγμή που καταλαβαίνετε πότε μια κατάσταση ενέχει ευκαιρίες για οικοδόμηση οικειότητας και για διδασκαλία τρόπων επίλυσης των προβλημάτων (!) είστε έτοιμοι για το σημαντικότερο βήμα στη διαδικασία της συναισθηματικής αγωγής: την ακρόαση με ενσυναίσθηση.

Εδώ, «Ακρόαση» σημαίνει κάτι πολύ περισσότερο από το συλλέγω στοιχεία με τα αυτιά μου. Ο ενσυναισθητικός ακροατής χρησιμοποιεί τα μάτια του για να δει τις σωματικές ενδείξεις των συναισθημάτων που βιώνει ένα παιδί.

Επιστρατεύει τη φαντασία του για να αντιληφθεί την κατάσταση από την οπτική γωνία του παιδιού.

Χρησιμοποιεί τον λόγο του για να επαναδιατυπώσει με ήρεμο, μη επικριτικό τρόπο αυτό που ακούει και για να βοηθήσει το παιδί να κατονομάσει τα συναισθήματα του.

Κυρίως όμως, το πιο σημαντικό, αφήνει την καρδιά του ελεύθερη και ανοιχτή να νιώσει αυτό που νιώθει το παιδί του.

Ο συντονισμός με τα συναισθήματα του παιδιού σας, απαιτεί την εστίαση της προσοχής σας στην γλώσσα του σώματος του, στις εκφράσεις του προσώπου του και στις χειρονομίες του.

Σίγουρα έχετε δει το συνοφρύωμα, τα σφιγμένα σαγόνια, ή το χτύπημα του ποδιου του στο πάτωμα. Τι σας λένε όλα αυτά για τον τρόπο που νιώθει;

Και βέβαια, θα πρέπει να ξέρετε ότι το παιδί σας μπορεί εξίσου καλά να διαβάζει και εκείνο τη δική σας γλώσσα του σώματος.

Έτσι, αν ο στόχος σας είναι μια συνομιλία με το παιδί σας σε χαλαρό προσεκτικό τόνο, υιοθετήστε πρώτα μια στάση που δείχνει ακριβώς αυτό.

Καθίστε έτσι ώστε να βρίσκεστε στο ύψος του, πάρτε μια βαθιά ανάσα, χαλαρώστε και συγκεντρωθείτε. Η προσοχή σας θα βοηθήσει το παιδί να καταλάβει ότι αντιμετωπίζετε σοβαρά τα θέματα που το απασχολούν και ότι είστε διατεθειμένοι να αφιερώσετε χρόνο σε αυτά.

Καθώς το παιδί αποκαλύπτει τα συναισθήματα του ξανασκεφτείτε αυτά που ακούτε και παρατηρείτε. Έτσι, διαβεβαιώνετε το παιδί σας ότι το ακούτε προσεκτικά  και ότι αναγνωρίζετε τα συναισθήματα του.

Όταν ακούτε το παιδί σας σε μια συναισθηματική στιγμή του, να έχετε πάντα κατά νου ότι συμμεριζόμενοι απλές παρατηρήσεις πετυχαίνετε περισσότερα απ’ ότι θέτοντας ερωτήσεις για να κάνετε τη συζήτηση να κυλήσει.

Για παράδειγμα, μπορείτε να αναφέρετε αυτά που παρατηρείτε.

Μπορείτε λόγου χάρη, να πείτε: «Δείχνεις λίγο κουρασμένη σήμερα» ή «Παρατήρησα ότι δυσανασχέτησες όταν ανέφερα το ρεσιτάλ» και να περιμένετε την απάντηση.

Αποφύγετε επίσης, ερωτήσεις των οποίων την απάντηση ήδη γνωρίζετε.

Ερωτήματα του τύπου: «Τι ώρα ήλθες χθες βράδυ;» κλπ, δημιουργούν μια ατμόσφαιρα  δυσπιστίας και παγίδευσης.        

Η αναφορά παραδειγμάτων από τη δική σας ζωή που τα παιδιά μπορούν να συμμεριστούν είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για να δείξετε την κατανόηση σας.

 

Στο επόμενο:

ΤΕΤΑΡΤΟ ΣΤΑΔΙΟ: ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΕΙ ΛΕΚΤΙΚΑ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥ.

 

Για την αντιγραφή …