Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ ΣΑΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΟΙΚΕΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ.

Διαβάστε εδώ, το πρώτο μέρος:  

Σε πολλούς γονείς η αναγνώριση των αρνητικών συναισθημάτων των παιδιών τους ως ευκαιρία για δημιουργία παρόμοιων δεσμών και διδασκαλίας προσφέρει ανακούφιση, τους απελευθερώνει, τους εξοπλίζει με πολύτιμη γνώση.

Ο θυμός των παιδιών μας αποτελεί κάτι διαφορετικό από μια πρόκληση στην εξουσία μας. Οι φόβοι τους δεν είναι απόδειξη της ανικανότητας μας ως γονέων. Η λύπη τους δεν αντιπροσωπεύει απλώς «μια ακόμη εκκρεμότητα που πρέπει να τακτοποιήσουμε».

Ένα παιδί χρειάζεται περισσότερο τους γονείς του όταν νιώθει λυπημένο, θυμωμένο ή φοβισμένο. Η ικανότητα μας να βοηθάμε ένα αναστατωμένο παιδί να ηρεμήσει είναι αυτό που «περισσότερο από οτιδήποτε άλλο μας κάνει να αισθανόμαστε γονείς».

Αποδεχόμενοι τα συναισθήματα των παιδιών μας τα βοηθάμε να αποκτήσουν την ικανότητα να ηρεμούν μόνα τους τον εαυτό τους, μια ικανότητα που θα τους φανεί χρήσιμη σε όλη τους τη ζωή.

Ορισμένοι γονείς προσπαθούν να αγνοήσουν τα αρνητικά συναισθήματα των παιδιών τους ελπίζοντας ότι αυτά θα ξεχαστούν. Σπάνια όμως συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Αντίθετα, τα αρνητικά συναισθήματα υποχωρούν όταν τα παιδιά μπορούν να μιλήσουν γι’ αυτά, όταν μπορούν να τα κατονομάσουν και να νιώσουν ότι τα καταλαβαίνουμε.

Γιαυτό έχει σημασία να αναγνωρίσουμε τα συναισθήματα από νωρίς, προτού κλιμακωθούν και μεταβληθούν σε κρίσεις με εκρηκτικές διαστάσεις.

 

Αν η πεντάχρονη κόρη σας μοιάζει νευρική εξαιτίας της επικείμενης επίσκεψης στον οδοντογιατρό είναι προτιμότερο να διερευνήσετε αυτό τον φόβο την προηγούμενη ημέρα παρά να περιμένετε μέχρι να βρεθεί το παιδί καθισμένο στην οδοντιατρική καρέκλα σε κατάσταση εκτός ελέγχου.

 

Αν ο δωδεκάχρονος γιός σας νιώθει ζήλια γιατί ο καλύτερος φίλος του επιλέχθηκε για την ομάδα μπάσκετ σε μια θέση που ο ίδιος επιθυμούσε, είναι προτιμότερο να τον βοηθήσετε να μιλήσει για τα συναισθήματα του σ’ εσάς παρά να τα αφήσετε να συσσωρεύονται μέσα του, με αποτέλεσμα έναν τσακωμό, την επόμενη εβδομάδα ανάμεσα στους δύο φίλους.

Ο χειρισμός των συναισθημάτων χαμηλής έντασης, τα οποία δεν έχουν ακόμη κλιμακωθεί, προσφέρει στις οικογένειες  την ευκαιρία να εξασκηθούν σε ικανότητες προσεκτικής ακρόασης και επίλυσης προβλημάτων όσο τα θέματα που διακυβεύονται είναι μικρά.

Δείξτε ενδιαφέρον και ανησυχία για το σπασμένο παιχνίδι του παιδιού σας, ή για ένα μικρό γδάρσιμο και οι εμπειρίες αυτές θα σας βοηθήσουν να οικοδομήσετε μια σωστή σχέση.

Το παιδί μαθαίνει ότι είστε σύμμαχος του, οπότε και οι δύο σχεδιάζετε πλέον από κοινού πώς θα ενεργήσετε.

Έτσι, αν προκύψει μια μεγάλη κρίση, είστε έτοιμοι να την αντιμετωπίσετε μαζί.

Στο επόμενο:

ΤΡΙΤΟ ΣΤΑΔΙΟ | ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΑΚΡΟΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ.

Για την αντιγραφή …