ΕΝΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ!

Ψαλμός 144: 15

Μακάριος ο λαός που βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση! Μακάριος ο λαός τού οποίου ο Κύριος είναι ο Θεός του!

Η συγκρότηση ενός έθνους

Το σύνταγμα του κράτους

Το χριστιανικό κράτος

Ένα κράτος διαμορφώνεται αφού αποκτήσει την ανεξαρτησία του, μετά από αγώνες και αιματηρούς πολέμους και αναγνωρισθεί από διεθνείς συμφωνίες.

Η Ελλάδα σαν ανεξάρτητο κράτος αναγνωρίστηκε μόλις το 1830, με το πρωτόκολλο του Λονδίνου, που υπογράφτηκε από τις χώρες Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία στις 3 Φεβρουαρίου 1830.

Στην σημερινή του μορφή, το Σύνταγμα ορίζει στο 3^ο άρθρο, περί σχέσεων Εκκλησίας και Πολιτείας, τα εξής:

Επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού. Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας, που γνωρίζει κεφαλή της τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, υπάρχει αναπόσπαστα ενωμένη δογματικά με τη Μεγάλη Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης και με κάθε άλλη ομόδοξη Εκκλησία του Χριστού τηρεί απαρασάλευτα, όπως εκείνες, τους ιερούς αποστολικούς και συνοδικούς κανόνες και τις ιερές παραδόσεις.

Άραγε, μπορεί ένα σύνταγμα ενός κράτους, να δημιουργήσει πίστη στον Θεό, μέσα στις καρδιές των λαών;

Η απάντηση είναι ότι ο λαός φέρει τον Θεό κοντά του ή τον απομακρύνει ανάλογα με τις συνήθειες | τα ήθη και τα έθιμα.

Σε περίοδο ειρήνης οι λαοί αναπαύονται | θησαυρίζουν | απομακρύνονται από τον Θεό και τότε (!) έρχονται και πάλι δεινά από την αλαζονεία | μοχθηρία | εκμετάλλευση των ισχυρών.

Ο λαός φέρει την ευλογία σε ένα κράτος, όταν επιστρέψει προς τον Θεόν, με πιστή συμφωνία (!) να υπηρετεί το άγιο θέλημα του Θεού.

Διαβάζουμε από τον 33^ο Ψαλμό του Δαβίδ:

Ο Κύριος ματαιώνει τη βουλή των εθνών, ανατρέπει τους συλλογισμούς των λαών.

Η βουλή τού Κυρίου μένει στον αιώνα·

οι λογισμοί της καρδιάς του από γενεά σε γενεά.

Μακάριο το έθνος, του οποίου ο Θεός είναι ο Κύριος·

ο λαός, που έκλεξε για κληρονομιά του.

Ας το δούμε μαζί:

1.      Ο Θεός δεσπόζει ανάμεσα στα έθνη | τους λαούς.

2.      Μακάριο το έθνος, που έκλεξε τον Θεόν σαν Κύριο | Κυρίαρχο.

3.      Μακάριος ο λαός, που ο Θεός τον εξέλεξε για κληρονόμο της βασιλείας του.

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ

Ο δούλος του Θεού και απόστολος των εθνών ο Παύλος, γράφει προς τον Τιμόθεο, απεσταλμένο του Παύλου, προς την εκκλησία της Εφέσου, την 1^η επιστολή.

Διαβάζουμε:

Παρακαλώ, πρώτα απ' όλα να κάνετε δεήσεις, προσευχές, παρακλήσεις, ευχαριστίες, για όλους τούς ανθρώπους,

για βασιλιάδες, και όλους εκείνους που είναι σε αξιώματα,

ώστε να ζούμε βίο ατάραχο και ήσυχο με κάθε ευσέβεια και σεμνότητα.

Και επίσης, ο Παύλος γράφει από την Κόρινθο, περί το 57 μ. Χ. προς τους αγίους αδελφούς  της Ρώμης, πριν ακόμη τους επισκεφτεί, τα πιο κάτω:

Κάθε ψυχή ας υποτάσσεται στις ανώτερες εξουσίες·

επειδή, δεν υπάρχει εξουσία, παρά μονάχα από τον Θεό·

και οι υπάρχουσες εξουσίες, είναι ταγμένες από τον Θεό.

Ώστε, εκείνος που εναντιώνεται στην εξουσία, εναντιώνεται στη διαταγή τού Θεού·

κι αυτοί που εναντιώνονται θα πάρουν επάνω τους καταδίκη.

Επειδή, οι άρχοντες δεν είναι φόβος για τα αγαθά έργα, αλλά για τα κακά.

Θέλεις, όμως, να μη φοβάσαι την εξουσία;

Κάνε το καλό, και θα έχεις έπαινο απ' αυτή·

επειδή, ο άρχοντας είναι υπηρέτης τού Θεού σε σένα για το καλό.

Αν, όμως, κάνεις το κακό, να φοβάσαι·

για τον λόγο ότι, δεν φοράει μάταια τη μάχαιρα·

επειδή, είναι υπηρέτης τού Θεού, εκδικητής, για να εκτελεί την οργή ενάντια σ' εκείνον που κάνει το κακό.

Γι' αυτό, είναι ανάγκη να υποτάσσεστε, όχι μονάχα για την οργή, αλλά και για τη συνείδηση.

Δεδομένου ότι, γι' αυτό πληρώνετε και φόρους·

επειδή, είναι υπηρέτες τού Θεού, καθώς ενασχολούνται ειδικά μ' αυτό.

Αποδώστε, λοιπόν, σε όλους εκείνα που οφείλετε:

Σε όποιον οφείλετε τον φόρο, τον φόρο·

σε όποιον οφείλετε τον δασμό, τον δασμό·

σε όποιον οφείλετε τον φόβο, τον φόβο·

σε όποιον οφείλετε την τιμή, την τιμή.

Ας το δούμε μαζί:

1.      Ο άγιος άνθρωπος του Θεού προσεύχεται με δεήσεις, παρακλήσεις, ευχαριστίες για όλους τους ανθρώπους της χώρας του.

2.      Ακόμη, για τους ευρισκομένους σε ανώτερες εξουσίες και αξιώματα του κράτους, όπως κυβερνήτες, υπουργούς, άρχοντες τοπικούς και διοικητές.

3.      Το αίτημα των προσευχών των αγίων είναι να ζούμε ήσυχα, ατάραχα, με ευσέβεια και σεμνότητα.     

4.      Γνωρίζοντας, ότι όλες οι ανώτερες εξουσίες που απορρέουν από τον λαό (δημοκρατίες) αναγνωρίζονται από τον Θεόν.

5.      Ακόμη και σκληρές δικτατορίες (στρατιωτικά καθεστώτα) αναγνωρίζονται από τον Θεόν (εποχή του Ιησού Χριστού).

6.      Ο άνθρωπος του Θεού είναι υπηρέτης στα σχέδια της βασιλείας των ουρανών.

7.      Ο άνθρωπος του Θεού είναι εργαζόμενος το δίκαιο (!) με φόβο Θεού.

8.      Ο άνθρωπος του Θεού αγαπά το έθνος | το λαό του.

9.      Ο άνθρωπος του Θεού εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του, στο ακέραιο.

10.   Ο άνθρωπος του Θεού ζει στην γη προσωρινά και η καρδιά του, είναι στην βασιλεία των ουρανών.

Αμήν.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ, ΤΟ VIDEO: