ΘΛΙΨΕΙΣ | ΘΛΙΨΕΙΣ | ΘΛΙΨΕΙΣ!

Ψαλμός 34: 19

Πολλές οι θλίψεις τού δικαίου, αλλά απ' όλες αυτές ο Κύριος θα τον ελευθερώσει.

Θλίψεις

Διωγμοί

Λύπες

Ο δρόμος της πίστεως είναι ένα μονοπάτι, από τα δύο υφιστάμενα (!) που εκλέγει ο ίδιος ο άνθρωπος, όταν φτάσει στο αδιέξοδο της ζωής του.

Αυτό το μονοπάτι διέρχεται μέσα από μια στενή πύλη και ένα ανηφορικό δρόμο γεμάτο από πιέσεις άδικες, χάριν του Ιησού Χριστού και μόνον.

Το άλλο μονοπάτι περνά από μια ευρύχωρο πύλη, που ο κάθε ένας άνθρωπος κάνει ότι νομίζει, και κρύβεται συνεχώς, μια ζωή, μέσα στην παρανομία του.

Η ΔΙΔΑΧΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ

Διαβάζουμε από την θεμελιώδη διδαχή του Κυρίου, στην επί του Όρους ομιλία:

Μπείτε μέσα από τη στενή πύλη·

επειδή, πλατιά είναι η πύλη, και ευρύχωρος ο δρόμος που φέρνει στην απώλεια, και πολλοί είναι αυτοί που μπαίνουν μέσα απ' αυτή.

Επειδή, στενή είναι η πύλη, και θλιμμένος ο δρόμος που φέρνει στη ζωή, και λίγοι είναι αυτοί που τη βρίσκουν.

Και ο Κύριος, πρόσθεσε την παραβολή του φρονίμου ανθρώπου:

Καθένας, λοιπόν, που ακούει τα λόγια μου αυτά, και τα πράττει, θα τον εξομοιώσω με έναν φρόνιμο άνθρωπο, που οικοδόμησε το σπίτι του επάνω στην πέτρα·

και κατέβηκε η βροχή, και ήρθαν τα ποτάμια, και φύσηξαν οι άνεμοι, και χτύπησαν με ορμή επάνω στο σπίτι εκείνο, και δεν έπεσε·

επειδή, ήταν θεμελιωμένο επάνω στην πέτρα.

Ας το δούμε μαζί:

1.      Όποιος δίνει προσοχή στους λόγους του Κυρίου Ιησού, είναι φρόνιμος | συνετός.

2.      Ομοιάζει με τον άνθρωπο που όταν οικοδόμησε, έκαμε βαθιά θεμέλια επάνω σε πέτρα αντί για πρόχειρη κατασκευή.

3.      Κατόπιν, ήρθαν βροχές (!)

4.      Ήρθαν ποτάμια | πλημύρες (!)

5.      Φύσηξαν άνεμοι (!)

6.      Χτύπησαν με ορμή επάνω στο σπίτι (!)

7.      Και το σπίτι, δεν έπεσε.  

Με την παραβολή αυτή ο Κύριος Ιησούς, δίνει μια εικόνα της ζωής του πιστού ανθρώπου.

Θα είναι γεμάτη από δοκιμασίες | πόνο | θλίψεις | διωγμούς | χτυπήματα | αρρώστιες.

Μάλιστα ο προφήτης Δαβίδ, γράφει στον 34^ο Ψαλμό:

Πολλές οι θλίψεις τού δικαίου,

αλλά απ' όλες αυτές ο Κύριος θα τον ελευθερώσει.

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ

Ο απόστολος Παύλος, απεσταλμένος στα έθνη δια του Ιησού Χριστού, επισκέπτεται τις εκκλησίες πάλι και πάλι και ακόμη, γράφει παρηγορώντας τους αδελφούς.

Διαβάζουμε από τις Πράξεις, το 1^ο αποστολικό ταξίδι του Παύλου (49 μ. Χ.):

Και αφού κήρυξαν το ευαγγέλιο στην πόλη εκείνη και έκαναν αρκετούς μαθητές, επέστρεψαν στη Λύστρα και στο Ικόνιο και στην Αντιόχεια,

επιστηρίζοντας τις ψυχές των μαθητών, προτρέποντας να μένουν με σταθερότητα στην πίστη,

και διδάσκοντας ότι διαμέσου πολλών θλίψεων πρέπει να μπούμε μέσα στη βασιλεία τού Θεού.

Και ενώ χειροτόνησαν σ' αυτούς πρεσβύτερους σε κάθε εκκλησία, αφού προσευχήθηκαν με νηστείες, τους αφιέρωσαν στον Κύριο, στον οποίο είχαν πιστέψει.

Γράφοντας δε ο Παύλος, προς την εκκλησία των Θεσσαλονικέων  (2^η επιστολή), αρχίζει με τα λόγια:

Οφείλουμε να ευχαριστούμε πάντοτε τον Θεό για σας, αδελφοί, όπως είναι άξιο,

επειδή υπεραυξάνει η πίστη σας, και πλεονάζει η αγάπη τού καθενός ξεχωριστά, όλων σας, του ενός προς τον άλλον·

ώστε εμείς οι ίδιοι καυχόμαστε για σας στις εκκλησίες τού Θεού,

για την υπομονή σας και την πίστη μέσα σε όλους τούς διωγμούς σας και τις θλίψεις που υποφέρετε·

που είναι ένδειξη της δίκαιης κρίσης τού Θεού για να αξιωθείτε της βασιλείας τού Θεού, χάρη της οποίας και πάσχετε.

Ας το δούμε μαζί:

1.      Ο άνθρωπος του Θεού, θλίβεται στο πνεύμα του, από την στάση της κοινωνίας των ανθρώπων, που ζει.

2.      Ο άνθρωπος του Θεού, θλίβεται από τις επιθέσεις εναντίον του.

3.      Ο άνθρωπος του Θεού, θλίβεται από τους διωγμούς, όταν ομολογεί τον Χριστό σαν Κύριο του.

4.      Ο άνθρωπος του Θεού, θλίβεται από τις αδικίες στο πρόσωπο του.

5.      Ο άνθρωπος του Θεού, θλίβεται αφού θεατρίζεται με ονειδισμούς.

6.       Ο άνθρωπος του Θεού, έχει δύο όπλα άμυνας:

7.      Το ένα: υπομονή.

8.      Το δεύτερο: πίστη.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ – Η ΣΥΝΤΕΛΕΙΑ

Ο Κύριος Ιησούς σε όραση, φανερώνει προς τον Ιωάννη, στην νήσο Πάτμο, την εικόνα της βασιλείας των ουρανών.  

Διαβάζουμε:

Είδα έναν καινούργιο ουρανό και μια καινούργια γη·

επειδή, ο πρώτος ουρανός και η πρώτη γη παρήλθε·

και η θάλασσα δεν υπάρχει πλέον.

Και εγώ ο Ιωάννης είδα την άγια πόλη, την καινούργια Ιερουσαλήμ, που κατέβαινε από τον Θεό, από τον ουρανό, ετοιμασμένη σαν νύφη στολισμένη για τον άνδρα της.

Και άκουσα μια δυνατή φωνή από τον ουρανό, που έλεγε:

Δέστε, η σκηνή τού Θεού μαζί με τους ανθρώπους, και θα σκηνώσει μαζί τους, κι αυτοί θα είναι λαοί του, κι αυτός ο Θεός θα είναι μαζί τους Θεός τους.

Και ο Θεός θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πλέον·

ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πλέον·

επειδή, τα πρώτα παρήλθαν.

Αμήν.