ΠΕΡΙΛΥΠΟΣ ΨΥΧΗ ΜΟΥ!

Ιωάννης 16: 5

Και τώρα πηγαίνω σ' εκείνον που με απέστειλε, και κανένας από σας δεν με ρωτάει: Πού πηγαίνεις; Αλλά, επειδή σας είπα αυτά, η λύπη γέμισε την καρδιά σας.

Όλα μαύρα.

Όλα στραβά.

Αδιέξοδα.

Λύπη από ενημέρωση | πληροφόρηση όταν δεν ακούμε καλά νέα, αλλά αντίθετα μόνον κακές ειδήσεις.  

Ακόμη και ο άνθρωπος του Θεού έρχεται  σε τρόμο | δειλία | φόβο όταν κατακλύζεται από μαύρα σύννεφα του εγγύς μέλλοντος.

Ο Δαβίδ, άνθρωπος του Θεού, ενθυμούμενος την απώλεια των υιών του Κορέ, γράφει ένα θρήνο (Μασχίλ) και ανοίγει φανερά την καρδιά του.

Διαβάζουμε από τον 42^ο ψαλμό (Μασχίλ):  

Γιατί είσαι περίλυπη, ψυχή μου;

Και γιατί ταράζεσαι μέσα μου;

Έλπισε στον Θεό·

επειδή, ακόμα θα τον υμνώ· το πρόσωπό του είναι σωτηρία.

Θεέ μου, η ψυχή μου είναι μέσα μου περίλυπη· γι' αυτό, θα σε θυμάμαι από τη γη τού Ιορδάνη, και του Ερμωνείμ, από το βουνό Μισάρ.

Άβυσσος προσκαλεί άβυσσο στον ήχο των καταρρακτών σου· όλα τα κύματά σου και οι τρικυμίες σου πέρασαν επάνω μου.

Θα πω στον Θεό, την πέτρα μου: Γιατί με ξέχασες;

Γιατί περπατάω σκυθρωπός από την κατάθλιψη του εχθρού;

Οι εχθροί μου, αυτοί που με ονειδίζουν, σπάζουν τα κόκαλά μου, λέγοντάς μου καθημερινά: Πού είναι ο Θεός σου;

Και ο Μασχίλ, του Δαβίδ, συνεχίζει:

Όπως το ελάφι επιποθεί τα ρυάκια των νερών, έτσι η ψυχή μου σε επιποθεί, Θεέ.

Διψάει η ψυχή μου τον Θεό, τον Θεό τον ζωντανό·

πότε θάρθω, και πότε θα φανώ μπροστά στον Θεό;

Τα δάκρυά μου έγιναν τροφή μου ημέρα και νύχτα, όταν καθημερινά μού λένε: Πού είναι ο Θεός σου;

Αυτά θυμήθηκα, και ξέχυσα μέσα μου την ψυχή μου, καθώς διάβαινα μαζί με το πλήθος, και περπατούσα μαζί του μέχρι τον οίκο τού Θεού, με φωνή χαράς και αίνεσης, με πλήθος που γιόρταζε.

Ας το δούμε μαζί:

1.      Τρομακτική η ενθύμηση της αποτυχίας των γιών του Κορέ με την συγκυρία, που ζει τώρα ο Δαβίδ.

2.      Προσπαθεί να συγκρατήσει τα συναισθήματα της ψυχής του, που είναι σε απελπισία.

3.      Ιδιαίτερα, όταν ακούει να του λένε «πού είναι τώρα ο Θεός σου;»

4.      Και η ψυχή του Δαβίδ διψάει για ζωντανά νερά της ψυχής, σαν το ελάφι που αναζητά τα ρυάκια, λίγο νερό, επάνω στα βουνά.   

5.      Αισθάνεται την άβυσσο κάτω από τα πόδια του, ότι πέφτει σε μεγάλο πηγάδι | φρέαρ της αβύσσου.

6.      Τα δάκρυα του, είναι η μόνη τροφή νύχτα και ημέρα.

7.      Όλα αυτά θυμήθηκε ο Δαβίδ, περπατώντας μέχρι τον οίκο του Θεού ανάμεσα σε πλήθος πιστών ανθρώπων.

8.      Μέχρι που αποφάσισε να μιλήσει | να προσευχηθεί: «θα πω στον Θεό, την πέτρα μου - Γιατί με ξέχασες;»

9.      «Γιατί περπατώ σκυθρωπός από την κατάθλιψη του εχθρού;»

10.   «Μα, θα πω στην ψυχή μου – Γιατί ταράζεσαι;»

11.   «Έλπισε στον Θεό».

12.   «Ακόμη και τώρα, θα τον υμνώ – Αυτός (!) είναι η σωτηρία του προσώπου μου».  

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΣΑΙΑΣ

Έχουμε μια σημαντική προφητεία δια Πνεύματος Αγίου, από το στόμα του Ησαΐα

Διαβάζουμε:

Γιατί λες, Ιακώβ, και γιατί μιλάς, Ισραήλ:

Ο δρόμος μου είναι κρυμμένος από τον Κύριο, και η κρίση μου παραμελείται από τον Θεό μου;

Δεν γνώρισες;

Δεν άκουσες, ότι ο αιώνιος Θεός, ο Κύριος, ο Δημιουργός των άκρων της γης, δεν ατονεί, και δεν αποκάμει;

Η φρόνησή του δεν εξιχνιάζεται.

Δίνει ισχύ στους εξασθενημένους, και αυξάνει τη δύναμη στους αδύνατους.

Οι νέοι, όμως, θα ατονήσουν και θα αποκάμουν, και οι εκλεκτοί νέοι θα εξασθενήσουν ολοκληρωτικά·

αλλ' αυτοί που προσμένουν τον Κύριο θα ανανεώσουν τη δύναμή τους·

θα ανέβουν με φτερούγες σαν αετοί·

θα τρέξουν, και δεν θα αποκάμουν·

θα περπατήσουν, και δεν θα ατονήσουν.

Ας το δούμε μαζί:

1.      Είναι βέβαιο, ότι και οι νέοι θα ατονήσουν.

2.      Οι εκλεκτοί νέοι και αυτοί (!) θα αποκάμουν.

3.      Όμως, αυτοί που προσμένουν την βοήθεια παρά του Κυρίου των δυνάμεων, θα ανανεώσουν τις δυνάμεις των.

4.      Αυτοί θα πετάξουν με  μεγάλες φτερούγες, σαν αετοί ισχυροί.

5.      Αυτοί θα τρέξουν και δεν θα αποκάμουν.

6.      Αυτοί θα περπατήσουν και δεν θα ατονήσουν.

7.      Αυτοί θα σταματήσουν να λένε: «ο δρόμος μου είναι κρυμμένος από τον Ιησού Χριστό – Η κρίση μου | το δίκαιο αίτημα μου, παραμελείται από τον Θεό».

8.      Ο Κύριος των δυνάμεων – ο Κύριος Ιησούς, ο Χριστός, ο άρχοντας της ειρήνης είναι ο μεσιτεύων.

9.      Όχι με την δύναμη τους – Όχι με την ισχύ τους.

10.   Αλλά δια δυνάμεως Πνεύματος Αγίου.

ΟΙ ΥΜΝΟΙ ΣΑΝ ΠΗΓΗ ΧΑΡΑΣ

Οι ύμνοι για τον άνθρωπο του Θεού είναι η πηγή της χαράς, που αναβλύζει μέσα από τον συντονισμό της καρδιάς και του νου (!) αφού είναι πρέπον | δίκαιον να ψάλει κάποιος προς τον Θεόν.

Οι ύμνοι εκφράζουν όλα τα επιχειρήματα που ο άνθρωπος αναγνωρίζει, προκειμένου όλη η δόξα | η αίνεση | η προσκύνηση να δοθούν στον Θεό κατά το δίκαιον.

Διαβάζουμε από τον 95^ο ψαλμό του Δαβίδ:

Ελάτε, ας αγαλλιαστούμε στον Κύριο·

ας αλαλάξουμε στο φρούριο της σωτηρίας μας.

Ας προφτάσουμε μπροστά του με δοξολογίες·

ας αλαλάξουμε σ' αυτόν με ψαλμούς.

Επειδή, ο Κύριος είναι μεγάλος Θεός, και μεγάλος Βασιλιάς, περισσότερο από όλους τούς θεούς.

Επειδή, στο δικό του το χέρι είναι τα βάθη της γης· και τα ύψη των βουνών είναι δικά του.

Επειδή, δική του είναι η θάλασσα, κι αυτός την έκανε· και τα χέρια του έπλασαν την ξηρά.

Ελάτε, ας προσκυνήσουμε και ας προσπέσουμε· ας γονατίσουμε μπροστά στον Κύριο, τον Δημιουργό μας.

Επειδή, αυτός είναι ο Θεός μας· κι εμείς λαός της βοσκής του, και πρόβατα του χεριού του.

Ας το δούμε μαζί:

1.      Ελάτε μαζί, να ψάλλουμε στον Θεόν.

2.      Ελάτε μαζί, να προσκυνήσουμε …

3.      Ελάτε μαζί, να προσπέσουμε …

4.      Ελάτε μαζί, να γονατίσουμε …

5.      Αυτός είναι ο Θεός μας.

6.      Εμείς ο λαός Του, το ποίμνιο του Χριστού.

7.      Στους αιώνες των αιώνων.

Αμήν.