ΑΝ ΚΡΙΝΕΙΣ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΣΟΥ, STOP!

Λουκάς 6: 37

Και μη κρίνετε, και δεν θα κριθείτε· και μη καταδικάζετε, και δεν θα καταδικαστείτε· συγχωρείτε, και θα συγχωρηθείτε.

Κρίση.

Κατάκριση.

Καταδίκη.

Ο νόμος εδόθη γραπτά, έτσι ώστε να καθορίζει κάθε παράβαση, που ο νομοθέτης ορίζει.

Στα πράγματα, στην ηθική του Θεού εδόθη ο νόμος του Μωυσή που αφορούσε τον λαό Ισραήλ επί 1500 σχεδόν χρόνια.

Από την Ανάσταση του Κυρίου Ιησού Χριστού, εδώ και 2000 σχεδόν χρόνια, ισχύει ο νόμος της Καινής Διαθήκης που ονομάζεται Ευαγγέλιο, Βασιλικός νόμος και νόμος της ελευθερίας.

Αυτό τον νόμο σήμερα (!) τον έχουμε στα χέρια μας και μάλιστα μεταφρασμένο σε όλες τις γλώσσες σχεδόν όλων των λαών, των φυλών και των εθνών.

Με βάση αυτό το νόμο, το Ευαγγέλιο, εμείς οι πιστοί πρόκειται να κριθούμε μπροστά στο βήμα του Χριστού.

Το διαβάζουμε στην επιστολή προς τους Ρωμαίους:

κατά την ημέρα, όταν ο Θεός θα κρίνει τα κρυφά των ανθρώπων διαμέσου τού Ιησού Χριστού, σύμφωνα με το ευαγγέλιό μου.

Η ΚΡΙΣΗ TOY ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Όταν ο Κύριος Ιησούς δίδαξε τους όχλους στην επί του όρους ομιλία Του, απευθυνόμενος στους μαθητές είπε:

Μη κρίνετε για να μη κριθείτε·

επειδή, με όποια κρίση κρίνετε, θα κριθείτε·

και με όποιο μέτρο μετράτε, θα αντιμετρηθεί σε σας.

Και γιατί βλέπεις το ξυλαράκι που είναι στο μάτι τού αδελφού σου, ενώ το δοκάρι που είναι μέσα στο δικό σου μάτι δεν το παρατηρείς;

Ή, πώς θα πεις στον αδελφό σου: Άφησε να βγάλω το ξυλαράκι από το μάτι σου, ενώ το δοκάρι είναι μέσα στο μάτι σου;

Υποκριτή, βγάλε πρώτα το δοκάρι από το μάτι σου, και τότε θα δεις καθαρά για να βγάλεις το ξυλαράκι από το μάτι τού αδελφού σου.

Ας το δούμε μαζί:

1.       Η κρίση των αδελφών μας, γίνεται με βάση τον νόμο του Ευαγγελίου.

2.       Η κρίση των αδελφών μας, γίνεται με βάση τις λεπτομέρειες του νόμου.

3.       Η κρίση των αδελφών μας, απαγορεύεται.

4.       Η κρίση των αδελφών μας, φανερώνει τον «υποκριτή» μέσα μας.

5.       Η κρίση των αδελφών μας, είναι μάταιη.

Ο ΦΑΡΙΣΑΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΤΕΛΩΝΗΣ

Ο Κύριος Ιησούς είχε την ευκαιρία να διδάξει και πάλι τον λαό φανερά, επάνω στο ίδιο θέμα.

Διαβάζουμε από το Ευαγγέλιο του Λουκά:

Είπε δε και σε μερικούς, που είχαν το θάρρος στον εαυτό τους ότι είναι δίκαιοι, και καταφρονούσαν τούς υπόλοιπους, τούτη την παραβολή:

Δύο άνθρωποι ανέβηκαν στο ιερό για να προσευχηθούν·

ο ένας ήταν Φαρισαίος και ο άλλος τελώνης.

Ο Φαρισαίος, καθώς στάθηκε, προσευχόταν από μέσα του τα εξής:

Σε ευχαριστώ, Θεέ, ότι δεν είμαι όπως και οι λοιποί άνθρωποι, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί ή και όπως αυτός ο τελώνης.

Νηστεύω δύο φορές την εβδομάδα, αποδεκατίζω όλα όσα έχω.

Ας το δούμε μαζί:

1.       Ο Φαρισαίος, είχε ήδη κρίνει τον τελώνη με βάση τον νόμο του Μωυσή.

2.       Ο Φαρισαίος, είχε ήδη καταδικάσει τον τελώνη.

3.       Ο Φαρισαίος, είχε ήδη καταδικάσει τον τελώνη για αρπαγές.

4.       Ο Φαρισαίος, είχε ήδη καταδικάσει τον τελώνη για αδικίες.

5.       Ο Φαρισαίος, είχε ήδη καταδικάσει τον τελώνη για μοιχείες.

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

Γράφοντας προς τους Ρωμαίους αδελφούς ο Παύλος περί το 57 μ. Χ. λέγει:

Είσαι αναπολόγητος, ω άνθρωπε, οποιοσδήποτε και αν είσαι εσύ που κρίνεις·

επειδή, σε ό,τι κρίνεις τον άλλον, κατακρίνεις τον εαυτό σου· για τον λόγο ότι, τα ίδια κάνεις εσύ που κρίνεις.

Ξέρουμε, μάλιστα, ότι η κρίση τού Θεού είναι σύμφωνη με την αλήθεια, ενάντια σ' εκείνους που κάνουν αυτού τού είδους τα πράγματα.

Και νομίζεις τούτο, ω άνθρωπε, εσύ που κρίνεις αυτούς που κάνουν αυτού τού είδους τα πράγματα, και ο οποίος τα κάνεις, ότι θα ξεφύγεις την κρίση τού Θεού;

Ή καταφρονείς τον πλούτο τής αγαθότητάς του και της υπομονής και της μακροθυμίας, αγνοώντας ότι η αγαθότητα του Θεού σε φέρνει σε μετάνοια;

Εξαιτίας, όμως, της σκληρότητάς σου και της αμετανόητης καρδιάς, θησαυρίζεις για τον εαυτό σου οργή κατά την ημέρα τής οργής και της αποκάλυψης της δικαιοκρισίας τού Θεού, ο οποίος θα αποδώσει σε κάθε έναν σύμφωνα με τα έργα του·

Ας το δούμε μαζί:

1.       Άνθρωπε του Θεού, εσύ που κρατάς το Ευαγγέλιο και κρίνεις τον αδελφό σου, σταμάτα!

2.       Άνθρωπε του Θεού, εσύ που κρατάς το Ευαγγέλιο μάθε (!) ότι και εσύ έχεις κάνει τα ίδια ακριβώς.   

3.       Άνθρωπε του Θεού, εσύ που κρατάς το Ευαγγέλιο και κρίνεις (!) άραγε θα ξεφύγεις από την κρίση του Θεού;

4.       Άνθρωπε του Θεού, εσύ που κρατάς το Ευαγγέλιο (!) μήπως καταφρονείς τον πλούτο της αγαθότητας του Θεού;

5.       Άνθρωπε του Θεού, εσύ που κρατάς το Ευαγγέλιο (!) μήπως αγνοείς ότι η μακροθυμία του Θεού σε έφερε εις μετάνοια;

6.       Άνθρωπε του Θεού, εσύ που κρατάς το Ευαγγέλιο (!) μήπως έχεις σκληρή και αμετανόητο καρδιά;

7.       Άνθρωπε του Θεού, εσύ που κρατάς το Ευαγγέλιο (!) μήπως αγνοείς ότι ο Θεός θα σε κρίνει σύμφωνα με τα έργα σου.

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ

Γράφοντας ο Ιάκωβος προς τους Ισραηλίτες πιστούς χριστιανούς, τους διασπαρμένους στην Ασία και αλλού, περί το 63 μ. Χ. λέγει:

Αδελφοί, μη καταλαλείτε ο ένας τον άλλον·

όποιος καταλαλεί αδελφό, και κρίνει τον αδελφό του, καταλαλεί τον νόμο, και κρίνει τον νόμο·

και αν κρίνεις τον νόμο, δεν είσαι εκτελεστής τού νόμου, αλλά κριτής.

Ένας είναι ο νομοθέτης, που μπορεί να σώσει και να απολέσει·

εσύ ποιος είσαι που κρίνεις τον άλλον;

Ας το δούμε μαζί:

1.       Αδελφοί μου μη καταδικάζετε, μη καταλαλείτε κανέναν αδελφό.

2.       Αδελφοί μου, αυτός που καταλαλεί τον αδελφό του με βάση τον νόμο του Ευαγγελίου, κρίνει τον νόμο του Ευαγγελίου.

3.       Αδελφοί μου, αν κρίνετε τον νόμο του Ευαγγελίου δεν εκτελείτε το Ευαγγέλιο, αλλά κρίνετε τον νομοθέτη.  

4.       Αδελφοί μου, σταματήστε να κρίνετε ο ένας τον άλλον.

5.       Αδελφοί μου, ένας είναι ο νομοθέτης, ο Θεός, αυτός που σώζει τον αμαρτωλό και αυτός που στέλνει στην απώλεια τον άδικο.  

6.       Το Ευαγγέλιο είναι του Θεού.

7.       Η Εκκλησία είναι του Θεού.

8.       Η Αδελφότητα είναι του Θεού.

9.       Τα πάντα είναι από τον Θεό, δια Ιησού Χριστού, εν Πνεύματι Αγίω.

Δείτε στο Ευαγγέλιο:

Τα πάντα, όμως, είναι από τον Θεό, που μας συμφιλίωσε με τον εαυτό του, διαμέσου τού Ιησού Χριστού, και έδωσε σε μας τη διακονία της συμφιλίωσης·

δηλαδή, ότι ο Θεός ήταν που συμφιλίωνε τον κόσμο με τον εαυτό του, διαμέσου τού Χριστού, μη λογαριάζοντας σ' αυτούς τα πταίσματά τους·

και εμπιστεύθηκε σε μας τον λόγο της συμφιλίωσης.

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗΣ

Ο αδελφός, η αδελφή έχουν μια καλή μαρτυρία (!) αυτή της σωτηρίας των.

Αυτός είναι ο λόγος της συμφιλίωσης μεταξύ Θεού και ανθρώπου, μεταξύ ανθρώπου και του πλησίον του, η ομολογία των αμαρτιών μας, η εξομολόγηση ο ένας στον άλλον.

Το λέγει ο Ιάκωβος:

Εξομολογείστε ο ένας στον άλλον τα πταίσματά σας, και προσεύχεστε ο ένας για τον άλλον για να γιατρευτείτε.

  

Αμήν.   

Ματθαίος 7: 1

Μη κρίνετε για να μη κριθείτε· επειδή, με όποια κρίση κρίνετε, θα κριθείτε· και με όποιο μέτρο μετράτε, θα αντιμετρηθεί σε σας.