ΑΝ ΘΥΜΩΝΕΙΣ, STOP!

Ψαλμός 4: 4

Οργίζεστε, και μη αμαρτάνετε· μιλάτε στις καρδιές σας επάνω στο κρεβάτι σας, και ησυχάζετε.

Οργή.

Θυμός.

Φωνές.

Η οργή, είναι το βίαιο ξέσπασμα του θυμού.

Ο θυμός, είναι ο αναβρασμός της ψυχής.

Και τα δύο ανήκουν στους άφρονες.

 

Διαβάζουμε από το βιβλίο του Εκκλησιαστή:

Μη σπεύδεις να θυμώνεις μέσα στο πνεύμα σου·

επειδή, ο θυμός αναπαύεται μέσα στον κόρφο των αφρόνων.

Από το βιβλίο των Ψαλμών, του Δαβίδ:

Οργίζεστε, και μη αμαρτάνετε·

μιλάτε στις καρδιές σας επάνω στο κρεβάτι σας, και ησυχάζετε.

Ο θυμός φανερώνει ένα «ταύρο» μέσα μας, έναν απαίδευτο χαρακτήρα, γεμάτο από εγωισμό που θέλει τα πάντα δικά του, τώρα.

Ο ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΑΙ Ο ΙΩΑΝΝΗΣ

Οι δύο αυτοί αδελφοί, γιοι του Ζεβεδαίου ήσαν από τους δώδεκα.

Ο Κύριος Ιησούς τους διάλεξε και τους ονόμασε αμφοτέρους, «Υιοί βροντής», καθώς ήσαν αρκετά θυμώδεις, στον χαρακτήρα, από μικροί.

Σε κάποιο περιστατικό που φανερώνει ο Ευαγγελιστής Λουκάς, καθώς ο Κύριος Ιησούς περνούσε από  κάποια κωμόπολη της Σαμάρειας, εκείνοι δεν δέχθηκαν τον Ιησού και τους μαθητές, αφού φαινόταν ότι ήσαν πορευμένοι προς Ιεροσόλυμα, για να προσκυνήσουν στον Ναό. 

Και διαβάζουμε:   

Και οι μαθητές του, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, βλέποντας είπαν:

Κύριε, θέλεις να πούμε να κατέβει φωτιά από τον ουρανό, και να τους αφανίσει, όπως έκανε και ο Ηλίας;

Και αφού στράφηκε, τους επέπληξε, και είπε:

Δεν ξέρετε τίνος πνεύματος είστε εσείς·

επειδή, ο Υιός τού ανθρώπου δεν ήρθε για να απολέσει ψυχές ανθρώπων, αλλά για να σώσει.

Και πήγαν σε μια άλλη κωμόπολη.

Ας το δούμε μαζί:

1.       Οι δύο μαθητές ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης είχαν μέσα τους εγωισμό (!) αν και ακολουθούσαν τον Ιησού από αγάπη.

2.       Ακόμη, δεν είχαν λάβει παιδεία.

3.       Την παιδεία της αγάπης και του ελέους.

4.       Την παιδεία της διαχείρισης της οργής.

Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ

Ο θυμός και η οργή είναι φυσιολογικές εκρήξεις στον άνθρωπο.

Όμως, ανήκουν στα πάθη, όπως και … το τσιγάρο, ή το αλκοόλ!

Δείτε πώς χαρακτηρίζει την οργή, ο λόγος του Θεού:

Βαριά είναι η πέτρα, και δυσβάσταχτη η άμμος· 

η οργή, όμως, του άφρονα είναι βαρύτερη κι από τα δύο.

Μία πρόταση διαχείρισης του θυμού, κάνει ο προφήτης Δαβίδ, δια Πνεύματος Αγίου.

Διαβάζουμε στον 4^ο Ψαλμό:

Οργίζεστε, και μη αμαρτάνετε·

μιλάτε στις καρδιές σας επάνω στο κρεβάτι σας, και ησυχάζετε.

Ο δε απόστολος Παύλος, γράφει προς τους Ρωμαίους:

Αγαπητοί, μη εκδικείτε τον εαυτό σας·

αλλά, δώστε τόπο στην οργή·

επειδή, είναι γραμμένο: «Σε μένα ανήκει η εκδίκηση·

εγώ θα κάνω ανταπόδοση, λέει ο Κύριος».

Ο δε Αδελφόθεος Ιάκωβος, γράφει:

Αδελφοί μου αγαπητοί, ας είναι κάθε άνθρωπος γρήγορος στο να ακούει, αργός στο να μιλάει, αργός σε οργή·

επειδή, η οργή τού ανθρώπου δεν εργάζεται τη δικαιοσύνη τού Θεού.

Ας το δούμε μαζί:

1.       Ο θυμός συγκρατείται (!) από τον αποκλεισμό των φωνών, που εισβάλουν μέσα στην ψυχή μας.

2.       Ο θυμός, ανεβάζει την θερμοκρασία της εκδίκησης.

3.       Ο θυμός είναι αφροσύνη του νου, ενός ανθρώπου χωρίς πνεύμα Θεού.

4.       Ο θυμός, σταματά την λειτουργία της σύνεσης.

5.       Η σύνεση λέγει, ότι ο Θεός θα κρίνει την αδικία και όχι εγώ.

6.       Όταν ξεσπάσει η οργή του ανθρώπου, το καλύτερο είναι ένα καλό κουκούλωμα στο κρεβάτι.

ΠΟΤΕ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ

Η ώρα της εκδίκησης του ανθρώπου έρχεται (!) αργότερα.

Ο προφήτης Δαβίδ, είχε αυτή την εμπειρία.

Διαβάζουμε από τον 55^ο Ψαλμό:

Επειδή, δεν με περιγέλασε ο εχθρός, που θα τον υπέφερα·

δεν σηκώθηκε εναντίον μου εκείνος που με μισεί·

τότε, θα κρυβόμουν απ' αυτόν·

αλλά, εσύ, άνθρωπε ομόψυχε, οδηγέ μου, και γνωστέ μου·

που συνομιλούσαμε με γλυκύτητα, πηγαίναμε μαζί στον οίκο τού Θεού.

Ο απόστολος Παύλος, επίσης είχε αυτή την εμπειρία.

Διαβάζουμε από την 2^η επιστολή του, προς τους Κορίνθιους:

Εγώ ο ίδιος ο Παύλος, μάλιστα, σας παρακαλώ με την πραότητα και την επιείκεια του Χριστού, που, όταν είμαι παρών ανάμεσά σας, είμαι ταπεινός, όταν όμως είμαι απών, παίρνω θάρρος απέναντί σας·

και σας παρακαλώ, όταν έρθω, να μη πάρω θάρρος μ' εκείνη την πεποίθηση, με την οποία στοχάζομαι να τολμήσω ενάντια σε μερικούς, που μας θεωρούν ότι περπατάμε κατά σάρκα·

επειδή, αν και περπατάμε με σάρκα, όμως δεν πολεμάμε κατά σάρκα·

δεδομένου ότι, καθαιρούμε λογισμούς, και κάθε ύψωμα, που αλαζονικά υψώνεται ενάντια στη γνώση τού Θεού, και αιχμαλωτίζουμε κάθε νόημα στην υπακοή τού Χριστού·

και είμαστε έτοιμοι να εκδικήσουμε κάθε παρακοή, όταν γίνει πλήρης η υπακοή σας.

Ο απόστολος Πέτρος, επίσης, είχε αυτή την εμπειρία.

Διαβάζουμε από την 1^η επιστολή του:

Επειδή, κανένας από σας ας μη πάσχει ως φονιάς ή κλέφτης ή κακοποιός ή ως κάποιος που περιεργάζεται τα ξένα πράγματα·

αλλά, αν κάποιος πάσχει ως Χριστιανός, ας μη ντρέπεται, αλλά ας δοξάζει τον Θεό ως προς αυτό·

επειδή, έφτασε ο καιρός το να αρχίσει η κρίση από τον οίκο τού Θεού·

και αν αρχίζει πρώτα από μας, τι θα είναι το τέλος εκείνων που απειθούν στο ευαγγέλιο του Θεού;

Ας το δούμε μαζί:

1.       Η προσωπική ευθιξία, ανεβάζει τον θυμό και την οργή.

2.       Η εκδίκηση για την αδικία έρχεται από τον Θεό, σύντομα.

3.       Η εκδίκηση, η κρίση του Θεού (!) αρχίζει πρώτα από τον οίκο του Κυρίου, την Εκκλησία Του.

Αμήν.

Εκκλησιαστής 7: 9

Μη σπεύδεις να θυμώνεις μέσα στο πνεύμα σου· επειδή, ο θυμός αναπαύεται μέσα στον κόρφο των αφρόνων.