H ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΙΚΡΑ!

1^ο βιβλίο Βασιλέων 1: 5 Τότε, ο Αδωνίας, ο γιος τής Αγγείθ, υπερηφανεύθηκε στον εαυτό του, λέγοντας: Εγώ θα βασιλεύσω·

Η τελευταία πίκρα του Δαβίδ, στο βαθύ γήρας.

Από τον εκλεκτό γιο του, τον Αδωνία.

Η βοήθεια του προφήτη Νάθαν.

Ο Δαβίδ, ως προφήτης και ψαλμωδός υπηρέτησε κατά πάντα την βουλή του Θεού.

Ήταν ο άνθρωπος κατά την καρδιά του Θεού.

Η καρδιά του Δαβίδ και το πνεύμα του, ήταν πάντα προσκολλημένη στα προστάγματα και τις εντολές του Θεού.

Το περιγράφει στον 119^ο Ψαλμό:

«Αντάμειψε τον δούλο σου·

«έτσι θα ζήσω, και θα φυλάξω τον λόγο σου».

«Άνοιξε τα μάτια μου, και θα βλέπω τα θαυμάσια, αυτά μέσα από τον νόμο σου».

«Πάροικος είμαι εγώ στη γη·

«μη κρύψεις από μένα τα προστάγματά σου».

«Λιποθυμεί η ψυχή μου από τον πόθο που έχω στις κρίσεις σου, πάντοτε».

Σε άλλο ψαλμό ο Δαβίδ, γράφει:

«Επειδή, η δικαιοσύνη σου, Θεέ, είναι υπερυψωμένη·

«για τον λόγο ότι, έκανες μεγαλεία·

«Θεέ, ποιος είναι όμοιος με σένα, ο οποίος μου έδειξες θλίψεις πολλές και ταλαιπωρίες, και πάλι με αναζωογόνησες, και από τις αβύσσους της γης πάλι με ανέβασες;»

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΙΚΡΑ ΤΟΥ ΔΑΒΙΔ.

Ο Δαβίδ, σαν άνθρωπος του Θεού, ήταν άνθρωπος θλίψεων και μεγάλων ταλαιπωριών, που υπέμενε και πέρασε κάτω από το δυνατό χέρι του Θεού.

Διαβάζουμε την τελευταία πίκρα του Δαβίδ, γέροντα πια, λίγο πριν αποθάνει.

Από το βιβλίο Α’ Βασιλέων:

Τότε, ο Αδωνίας, ο γιος τής Αγγείθ, υπερηφανεύθηκε στον εαυτό του, λέγοντας: Εγώ θα βασιλεύσω·

«και ετοίμασε για τον εαυτό του άμαξες, και καβαλάρηδες, και 50 άνδρες που προέτρεχαν μπροστά του.

«Και ο πατέρας του δεν τον πίκραινε ποτέ, λέγοντας: Γιατί εσύ ενεργείς έτσι;

«Και ήταν υπερβολικά ωραίος στην όψη·

«και η μητέρα του τον γέννησε μετά τον Αβεσσαλώμ.

«Και συνομίλησε μαζί με τον Ιωάβ, τον γιο τής Σερουϊας, και με τον Αβιάθαρ τον ιερέα·

«κι αυτοί, ακολουθώντας τον Αδωνία, τον βοηθούσαν».

«Ο Σαδώκ, όμως, ο ιερέας, και ο Βεναϊας, ο γιος τού Ιωδαέ, και ο προφήτης Νάθαν, και ο Σιμεϊ, και ο Ρεϊ, και οι δυνατοί τού Δαβίδ, δεν ήσαν μαζί με τον Αδωνία».

«Και ο Αδωνίας έσφαξε πρόβατα και βόδια και σιτευτά κοντά στην πέτρα τού Ζωελέθ, που είναι κοντά στην Εν-ρωγήλ, και κάλεσε όλους τούς αδελφούς του, τους γιους τού βασιλιά, και όλους τούς άνδρες τού Ιούδα, τους δούλους τού βασιλιά».

«Τον Νάθαν, όμως, τον προφήτη, και τον Βεναϊα, και τους ισχυρούς, και τον Σολομώντα, τον αδελφό του, δεν τους κάλεσε».

Εδώ (!) φανερώνεται ο χαρακτήρας, ενός από τα πολλά παιδιά του Δαβίδ, του Αδωνία.

Με ένα τρόπο αυθάδη, καθώς η καρδιά του φούσκωσε (!) αποφάσισε να πάρει τον θρόνο του πατέρα του, χωρίς να ρωτήσει τον πατέρα του, ή ακόμη τον Θεό δια των προφητών.

Ο Αδωνίας θεώρησε ότι αυτός ήταν ο επόμενος βασιλιάς του Ισραήλ, άσχετα (!) αν γνώριζε ήδη την βουλή του πατέρα του, αφού ο Θεός είχε ήδη φανερώσει ότι ο επόμενος βασιλιάς ήταν ο Σολομώντας.

Έκαμε δε μια πραγματική συνομωσία στο παλάτι (!) αφού πλησίασε τους «φίλους» του: τον στρατηγό και θείο του Ιωάβ και τον Αβιάθαρ, τον ιερέα και αυτοί τον βοηθούσαν χωρίς την έγκριση του Δαβίδ, του γέροντα βασιλιά.

Άραγε αυτή η «μαγκιά» του Αδωνία, θα βγει σε καλό;

Σίγουρα όχι!

Αυτός που θα παίξει ρόλο στην αποκατάσταση του ζητήματος ήταν ο προφήτης Νάθαν, ο αληθινός προφήτης του Θεού.

Αφού μίλησε με την Βηθ Σαβεέ, την μητέρα του Σολομώντα την δίδαξε ακριβώς, τι έπρεπε να πει και να ρωτήσει τον βασιλέα Δαβίδ για τον όρκο, που της είχε δώσει.

Και πράγματι αφού και ο ίδιος ο προφήτης εμφανίστηκε μπροστά στον βασιλέα, ο Δαβίδ με ταχύτατες αποφάσεις αποκατέστησε τον Σολομώντα σαν νέο βασιλιά στον θρόνο του Ισραήλ.

Ο δε Αδωνίας είχε ένα άσχημο τέλος.

Πάντες οι φίλοι του τον εγκατέλειψαν σε μια νύχτα.

Ο ίδιος τρομαγμένος από τον φόβο της εκδίκησης του Σολομώντα έτρεξε να πιαστεί μέσα στην σκηνή του μαρτυρίου από τα κέρατα της κιβωτού της διαθήκης.

Το τέλος του μετά από τον θάνατο του πατέρα του ήταν οικτρό, αφού ο Σολομώντας με κακή αφορμή του Αδωνία απέστειλε και θανάτωσε αυτόν.

Ας τα δούμε μαζί:

1.       Ο άνθρωπος του Θεού δεν σταματά να γεύεται κάθε τόσο, ένα πικρό ποτήρι.

2.       Πικρό ποτήρι θλίψεων από το άμεσο περιβάλλον του, την οικογένεια του.

3.       Το ίδιο ποτήρι (!) ήπιαν ο Ισαάκ και η Ρεβέκκα, από τον Ησαύ.

4.        Ο Κύριος Ιησούς δήλωσε στους δύο αδελφούς τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, προφητικά: «Το ποτήρι (των θλίψεων) θα το πιείτε».

5.       Η ευθύνη του αντάρτη, του στασιαστή βαρύνει αποκλειστικά τον ίδιο.

6.       Ο Θεός του δίνει χρόνο για να μετανοήσει.

7.       Στην περίοδο της χάριτος, ο Κύριος Ιησούς παρακαλεί τον Πατέρα να μακροθυμήσει.

8.       Όμως ο Θεός, κλείνει κάποτε την πόρτα της χάριτος και αποφασίζει να δράσει πιο αποφασιστικά.

9.       Ο στασιαστής, ο «μάγκας»,  μπαίνει σε κλίνη (η γυναίκα Ιεζάβελ).

10.   Τα τέκνα αυτής, θα αποκτείνει  ο Θεός (!) με θάνατον.

Αμήν.     

   

Ψαλμός 34: 19 Πολλές οι θλίψεις τού δικαίου, αλλά απ' όλες αυτές ο Κύριος θα τον ελευθερώσει.