ΕΧΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΡΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ!

Ρωμαίους 5: 1 Αφού, λοιπόν, ανακηρυχθήκαμε δίκαιοι με την πίστη, έχουμε ειρήνη με τον Θεό διαμέσου τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, διαμέσου τού οποίου λάβαμε και την είσοδο με την πίστη σε τούτη τη χάρη, στην οποία στεκόμαστε· και καυχόμαστε στην ελπίδα της δόξας τού Θεού.

Η πίστη στον Χριστό.

Το καύχημα της ελπίδας.

Ο Μέγας ιερέας προς τον Θεόν.

Ένα μεγάλο έργο στην ζωή του ανθρώπου, που γνώρισε τον Ιησού Χριστό αρχίζει με την ακοή της πίστεως.

Όλα αρχίζουν τότε!

Παθήματα, ονειδισμοί υπέρ του Χριστού, διωγμοί (!) από τους συγγενείς, από γονείς, αδελφούς, αδελφές, από τον άνδρα, από την γυναίκα.  

Και ο άνθρωπος προχωρά στον στενό δρόμο με πολλή χαρά και παρρησία, αφού ο Χριστός είναι ο δρόμος (!)  και έφερε κοντά την ζωή και την αφθαρσία δια της πίστεως.

Η ΠΑΡΡΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΜΕΓΑΣ ΑΡΧΙΕΡΕΑΣ, Ο ΧΡΙΣΤΟΣ

Ο άνθρωπος του Θεού, σε αυτό το μονοπάτι είναι μόνος.

Ταυτόχρονα είναι και με αδελφούς, σωσμένους από τον Ιησού Χριστό.

Όλοι μαζί, αποτελούν την Εκκλησία του Χριστού, που απέκτησε ο Θεός δια του Υιού.

Διαβάζουμε σχετικά, από την επιστολή του Παύλου προς τους Εβραίους:

«Έχοντας, λοιπόν, αδελφοί, την παρρησία να μπούμε μέσα στα άγια, διαμέσου τού αίματος του Ιησού, μέσα από έναν νέο και ζωντανό δρόμο, τον οποίο καθιέρωσε σε μας διαμέσου τού καταπετάσματος, δηλαδή, της σάρκας του,

«και έχοντας μεγάλον ιερέα για τον οίκο τού Θεού,

«ας πλησιάζουμε με αληθινή καρδιά, με πληροφορία πίστης, έχοντας τις καρδιές μας καθαρισμένες από πονηρή συνείδηση, και λουσμένοι το σώμα με καθαρό νερό, ας κρατάμε την ομολογία της ελπίδας ασάλευτη·

«επειδή, είναι πιστός αυτός που υποσχέθηκε·

«και ας φροντίζουμε ο ένας για τον άλλον, παρακινώντας σε αγάπη και καλά έργα· μη αφήνοντας το να συνερχόμαστε μαζί, όπως είναι συνήθεια σε μερικούς, αλλά προτρέποντας ο ένας τον άλλον·

«και μάλιστα, τόσο περισσότερο, όσο βλέπετε να πλησιάζει η ημέρα».

Ας το δούμε μαζί:

1.       Η παρρησία μας είναι δια του αίματος, της θυσίας του Ιησού.

2.       Ο Ιησούς γκρέμισε το καταπέτασμα, που μας χώριζε από τον ουράνιο Πατέρα.

3.       Ο Ιησούς έγινε ο μέγας αρχιερέας, που προσφέρει ικεσίες στον Θεό, καθήμενος στα δεξιά του θρόνου, στον ουρανό.

4.       Μπορούμε να πλησιάζουμε τον Θεό με πληροφορία πίστεως’

5.       έχοντας καθαρή καρδιά που δεν μας ελέγχει περί αμαρτίας’

6.       και έχοντας το σώμα μας καθαρό, αφού πλησιάζουμε στον θρόνο του Θεού με σεβασμό.

7.       Φροντίζοντας ο ένας για τον άλλον

8.       Μη ξεχνώντας να συναθροιζόμαστε

9.       Ιδιαίτερα αφού πλησιάζει η ημέρα του Κυρίου.

Και ο Παύλος συνεχίζει στην επιστολή, πιο κάτω:

«Φέρτε, λοιπόν, ξανά στη μνήμη σας τις προηγούμενες ημέρες, κατά τις οποίες, αφού φωτιστήκατε, υπομείνατε μεγάλον αγώνα παθημάτων·

«άλλοτε μεν, καθώς γινόσασταν θέατρο με ονειδισμούς και θλίψεις·

«άλλοτε πάλι, καθώς γινόσασταν κοινωνοί αυτών που έπαθαν τέτοιου είδους παθήματα.

«Επειδή, δείξατε συμπάθεια στα δεσμά μου, και δεχθήκατε με χαρά την αρπαγή των υπαρχόντων σας, ξέροντας ότι έχετε για τον εαυτό σας περιουσία στους ουρανούς καλύτερη και η οποία μένει.

«Μη αποβάλετε, λοιπόν, την παρρησία σας, που έχει μεγάλη μισθαποδοσία.

«Δεδομένου ότι, ακόμα λίγο καιρό, και θάρθει ο ερχόμενος και δεν θα βραδύνει·»

Ας το δούμε μαζί:

1.       Οι πρώτες ημέρες της πρώτης αγάπης, του πρώτου ζήλου είναι αλησμόνητες.

2.       Οι πρώτοι διωγμοί και τα παθήματα (!) υπέρ του ονόματος του Χριστού.

3.       Οι μεγάλες θυσίες και οι προσφορές υπέρ των αγίων αδελφών.

4.       Αυτό είναι η παρρησία σας.

5.       Αυτό έχει μισθαποδοσία μεγάλη.  

6.       Αυτό έχει ανάγκη από υπομονή και μακροθυμία, για να συνεχιστεί.

7.       Αυτό είναι το θέλημα του Θεού.

8.       Η μισθαποδοσία είναι η εκπλήρωση της υπόσχεσης του Θεού.

9.       Ακόμη λίγο καιρό και θάρθει ο Ιησούς.

10.   Ακόμη λίγο καιρό και δεν θα χρονίσει ο Ιησούς.

Αμήν.   

Γαλάτας 5: 5 Επειδή, εμείς διαμέσου τού Πνεύματος προσδοκούμε δια της πίστης μας την ελπίδα της δικαίωσης. Επειδή, στον Ιησού Χριστό ούτε η περιτομή έχει κάποια ισχύ ούτε η ακροβυστία, αλλά η πίστη, που ενεργείται με αγάπη.