Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ | ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗ

Ιωάννης 1: 9 Ήταν το φως το αληθινό, το οποίο φωτίζει κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο. Ήταν μέσα στον κόσμο, και ο κόσμος έγινε διαμέσου αυτού· και ο κόσμος δεν τον γνώρισε.

Ο σύγχρονος πολιτισμός.

Ο σύγχρονος άνθρωπος.

Ο κόσμος της αδικίας.

Το ρεύμα του κόσμου.

Η ματαιότητα του κόσμου.

Γιατί σήμερα οι άνθρωποι, φοβούνται τον κόσμο, στον οποίο ανήκουν;

Ο κόσμος, ομοιάζει με άγρια τροπικά δάση που κινδυνεύεις από στιγμή σε στιγμή.

Ο κόσμος, προσφέρει μόνον άγριες εμπειρίες και απάτητα μονοπάτια.

Ο κόσμος, είναι μια ξενιτιά μέσα στον λαό σου, που ζεις.

Ο κόσμος, είναι ο σύγχρονος άνθρωπος με έντονη την αποστασία από τον Θεό και την θρησκευτική υποκρισία.

Ο κόσμος, είναι ένα ρεύμα υδάτων που τρέχει βρώμικο, θολό και φουσκωμένο.

Ο προφήτης Δαβίδ, γράφει: «Οι κοινοί άνθρωποι είναι, βέβαια, ματαιότητα, οι άρχοντες είναι ψέμα· στην πλάστιγγα όλοι μαζί είναι ελαφρότεροι και απ' αυτή τη ματαιότητα».

Ο βασιλιάς Σολομώντας γράφει: «Είδα όλα τα έργα που γίνονται κάτω από τον ήλιο, και πρόσεξα, όλα είναι ματαιότητα, και θλίψη πνεύματος. Το στρεβλό δεν μπορεί να γίνει ίσιο, και οι ελλείψεις δεν μπορούν να απαριθμηθούν».

Αλλάζει ο κόσμος;

Δυστυχώς δεν αλλάζει, διότι αγαπά την αμαρτία!

Μπορεί κάποιος να προσπαθήσει να αλλάξει τον κόσμο;

Μόνον αν έχει αποστολή από τον Κύριο Ιησού, τον Χριστό.

Δείτε τι γράφει ο απόστολος Ιωάννης, στην επιστολή του: «Μη αγαπάτε τον κόσμο, ούτε αυτά που υπάρχουν μέσα στον κόσμο. Αν κάποιος αγαπάει τον κόσμο, η αγάπη τού Πατέρα δεν υπάρχει μέσα σ' αυτόν».

Και ο Ιωάννης δίνει την εξήγηση: «επειδή, κάθε τι που υπάρχει στον κόσμο: Η επιθυμία τής σάρκας και η επιθυμία των ματιών και η αλαζονεία τού βίου, δεν είναι από τον Πατέρα, αλλά είναι από τον κόσμο».

Το ξαναγράφω: «Η επιθυμία τής σάρκας και η επιθυμία των ματιών και η αλαζονεία τού βίου, δεν είναι από τον Πατέρα»!

Ας δούμε τα τρία αγκάθια της κοινωνίας, που ζούμε:

·         Η επιθυμία της σάρκας

·         Η επιθυμία των ματιών

·         Η αλαζονεία τού βίου

# Η επιθυμία της σάρκας, ή του Εγώ!

Το πρώτο αγκάθι της κοινωνίας είναι το «Εγώ» του άνθρωπου. Ο άνθρωπος τα θέλει όλα δικά του, για το άτομο του και αδιαφορεί (!) για τον πλησίον του που θρηνεί, ή υποφέρει, ή στερείται.

Δείτε τι λέγει  προφήτης Ησαΐας: «Οι άρχοντές σου είναι απειθείς, και σύντροφοι με τους κλέφτες· όλοι αγαπούν δώρα, και κυνηγούν αντιπληρωμές· δεν κρίνουν τον ορφανό ούτε έρχεται σ' αυτούς η δίκη τής χήρας».

# Η επιθυμία των ματιών, ή του πνεύματος!

Το δεύτερο αγκάθι της κοινωνίας η επιθυμία των πάντων.

Δείτε πώς ο διάβολος προσπάθησε να πλανήσει τον Χριστό: «Τον παραλαμβάνει πάλι ο διάβολος σε ένα βουνό πολύ ψηλό, και του δείχνει όλα τα βασίλεια του κόσμου και τη δόξα τους, και του λέει: Όλα αυτά θα σου τα δώσω, αν πέφτοντας με προσκυνήσεις».

Τα πάντα μέσα από τα μάτια που μέσα από τον εγκέφαλο επενεργούν στην ψυχή του ανθρώπου ώστε να προδώσει τα πάντα, χάριν του κέρδους.

# Η αλαζονεία, ή έπαρση του βίου

Το τρίτο αγκάθι της κοινωνίας, η έπαρση και ο κομπασμός, η μεγαλαυχία.

Δείτε πώς σκέφτηκε ο άφρονας πλούσιος όταν  πήγαν καλά τα χωράφια του: «Τι να κάνω; Επειδή, δεν έχω πού να συγκεντρώσω τους καρπούς μου. Και είπε: Τούτο θα κάνω· θα γκρεμίσω τις αποθήκες μου, και θα κτίσω μεγαλύτερες, και εκεί θα συγκεντρώσω όλα τα γεννήματά μου και τα αγαθά μου· και θα πω στην ψυχή μου: Ψυχή μου, έχεις πολλά αγαθά αποταμιευμένα για πολλά χρόνια· αναπαύου, φάε, πιες, ευφραίνου».

Αξίζει άραγε, ο κόσμος;

Έχει αξίες ο κόσμος;

Δείτε την απάντηση από το στόμα του Κυρίου Ιησού: «Και ο κόσμος παρέρχεται (!) και η επιθυμία του (!) εκείνος, όμως, που πράττει το θέλημα του Θεού, μένει στον αιώνα».

Ποιος μπορεί να βοηθήσει, να δώσει φως (!) να σώσει (!) στον κόσμο;

Μόνον ο Ιησούς Χριστός και το Ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών. Έλεγε ο Κύριος Ιησούς: «Ενόσω είμαι μέσα στον κόσμο, είμαι το φως τού κόσμου».

Σε άλλο σημείο, διαβάζουμε: «Ο Ιησούς, λοιπόν, μίλησε πάλι προς αυτούς, λέγοντας: Εγώ είμαι το φως τού κόσμου· όποιος ακολουθεί εμένα, δεν θα περπατήσει στο σκοτάδι, αλλά θα έχει το φως τής ζωής».

Ο απόστολος Παύλος, έγραφε προς τους Ρωμαίους χριστιανούς: «Επειδή, δεν ντρέπομαι, βέβαια, το ευαγγέλιο του Χριστού· για τον λόγο ότι, είναι δύναμη Θεού προς σωτηρία σε κάθε έναν που πιστεύει, και στον Ιουδαίο, πρώτα, και στον Έλληνα».

Το ξαναγράφω: «δεν ντρέπομαι, βέβαια, το ευαγγέλιο του Χριστού»!

Και ο Παύλος, περαιτέρω εξηγεί: «επειδή, διαμέσου αυτού η δικαιοσύνη τού Θεού αποκαλύπτεται από πίστη σε πίστη, καθώς είναι γραμμένο: «Ο δίκαιος, ναι βέβαια, θα ζήσει με πίστη».

Το ξαναγράφω: «καθώς είναι γραμμένο και η γραφή δεν δύναται να αναιρεθεί: «Ο δίκαιος, ναι βέβαια, θα ζήσει με πίστη»!

Τέλος, ένα ερώτημα για τον πιστό άνθρωπο του Θεού, από τις Γραφές: «Τολμάει κάποιος από σας, όταν έχει μια διαφορά απέναντι στον άλλον, να κρίνεται μπροστά σε άδικους, και όχι μπροστά σε αγίους;».

Και η διαμαρτυρία του Παύλου: «Δεν ξέρετε ότι οι άγιοι θα κρίνουν τον κόσμο; Και αν ο κόσμος κρίνεται από σας, ανάξιοι είστε να κρίνετε ελάχιστα πράγματα;». Αμήν. 

Ψαλμός 62: 9 Οι κοινοί άνθρωποι είναι, βέβαια, ματαιότητα, οι άρχοντες είναι ψέμα· στην πλάστιγγα όλοι μαζί είναι ελαφρότεροι και απ' αυτή τη ματαιότητα.