Η ΚΛΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΤΟΥ!

Ησαΐας 55: 1 Ω, όλοι εσείς που διψάτε, ελάτε στα νερά· και όσοι που δεν έχετε ασήμι, ελάτε, αγοράστε, και φάτε· ναι, ελάτε, αγοράστε κρασί και γάλα, χωρίς ασήμι και χωρίς τιμή. Γιατί ξοδεύετε χρήματα όχι για ψωμί; Και τον κόπο σας όχι για χορτασμό; Ακούσετε με, με προσοχή, και θα φάτε αγαθά, και η ψυχή σας θα ευφρανθεί στο πάχος.

Για κάθε πιστό άνθρωπο και χριστιανό, είναι μια ζωντανή σχέση υπακοής στον Ιησού Χριστό, κάθε Κυριακή!

Η κλάση του άρτου, δηλαδή η κοινωνία του σώματος και του αίματος του Χριστού, πάντα δυσκόλευε πολλούς ακροατές του Λόγου.

Ο ευαγγελιστής Ιωάννης γράφοντας πολύ αργότερα το Ευαγγέλιο, διαφέρει από τους άλλους τρεις Ευαγγελιστές, καθώς δεν αναφέρει αναλυτικά την τελετή της κλάσης του άρτου, αλλά την θεολογία, την διδασκαλία πίσω από την εντολή του Χριστού.

Κατ’ αρχήν, ο Ιωάννης κατέγραψε τα λόγια του Ιησού: «Και ο Ιησούς είπε σ' αυτούς: Εγώ είμαι ο άρτος τής ζωής· όποιος έρχεται σε μένα, δεν θα πεινάσει· και όποιος πιστεύει σε μένα, δεν θα διψάσει ποτέ».

Και τότε οι Ιουδαίοι ακροατές, αντέδρασαν!

Ο Κύριος Ιησούς τους είπε: «Μη γογγύζετε αναμεταξύ σας. Κανένας δεν μπορεί νάρθει σε μένα, αν δεν τον ελκύσει ο Πατέρας που με απέστειλε· και εγώ θα τον αναστήσω κατά την έσχατη ημέρα».

Και ο Κύριος Ιησούς, συνέχισε: «Σας διαβεβαιώνω απόλυτα: Εκείνος που πιστεύει σε μένα, έχει αιώνια ζωή. Εγώ είμαι ο άρτος τής ζωής. Οι πατέρες σας έφαγαν το μάννα μέσα στην έρημο και πέθαναν. Αυτός είναι ο άρτος, που κατεβαίνει από τον ουρανό, για να φάει κάποιος απ' αυτόν και να μη πεθάνει. Εγώ είμαι ο άρτος ο ζωντανός, που κατέβηκε από τον ουρανό. Αν κάποιος φάει απ' αυτόν τον άρτο, θα ζήσει στον αιώνα. Και, μάλιστα, ο άρτος τον οποίο εγώ θα δώσω, είναι η σάρκα μου, που εγώ θα δώσω χάρη τής ζωής τού κόσμου».

Και αφού οι Ιουδαίοι έκαμαν θόρυβο μεταξύ των, αντιλέγοντας, ο Κύριος Ιησούς, είπε: «Σας διαβεβαιώνω απόλυτα: Αν δεν φάτε τη σάρκα τού Υιού τού ανθρώπου, και δεν πιείτε το αίμα του, δεν έχετε μέσα σας ζωή. Όποιος τρώει τη σάρκα μου, και πίνει το αίμα μου, έχει αιώνια ζωή, και εγώ θα τον αναστήσω κατά την έσχατη ημέρα. Επειδή, η σάρκα μου, αληθινά, είναι τροφή, και το αίμα μου, αληθινά, είναι πόση. Όποιος τρώει τη σάρκα μου, και πίνει το αίμα μου, μένει σε ενότητα με μένα και εγώ σε ενότητα μ' αυτόν».

Και ο Κύριος κατέληξε διδάσκοντας, μέσα στην συναγωγή: «Όπως με απέστειλε ο Πατέρας που ζει, και εγώ ζω για τον Πατέρα, έτσι και όποιος με τρώει, θα ζήσει και εκείνος για μένα. Αυτός είναι ο άρτος, που κατέβηκε από τον ουρανό· όχι όπως οι πατέρες σας έφαγαν το μάννα, και πέθαναν· όποιος τρώει τούτον τον άρτο, θα ζήσει στον αιώνα».

Και τότε, έγινε κάτι απροσδόκητο!

Διαβάζουμε: «Πολλοί, λοιπόν, από τους μαθητές του, όταν τα άκουσαν αυτά, είπαν: Σκληρός είναι αυτός ο λόγος· ποιος μπορεί να τον ακούει;».

Και ακόμη: «Από τότε, πολλοί από τους μαθητές του στράφηκαν προς τα πίσω, και δεν περπατούσαν πλέον μαζί του».

Στην συνέχεια, διαβάζουμε: «Και καθώς ο Ιησούς αντιλήφθηκε μέσα του ότι οι μαθητές του γογγύζουν γι' αυτό, τους είπε: Αυτό σας σκανδαλίζει; Αν, λοιπόν, θωρείτε τον Υιό τού ανθρώπου να ανεβαίνει όπου ήταν πρωτύτερα; Το πνεύμα είναι εκείνο που ζωοποιεί, η σάρκα δεν ωφελεί τίποτε· τα λόγια που εγώ σας μιλάω, είναι πνεύμα και είναι ζωή· όμως, είναι μερικοί από σας, που δεν πιστεύουν. Επειδή, ο Ιησούς ήξερε εξαρχής, ποιοι είναι εκείνοι που δεν πιστεύουν, και ποιος είναι εκείνος που πρόκειται να τον παραδώσει. Και έλεγε: Γι' αυτό, σας είπα ότι: Κανένας δεν μπορεί νάρθει σε μένα, αν δεν του είναι δοσμένο από τον Πατέρα μου».

Το ξαναγράφω: «Γι' αυτό, σας είπα ότι: Κανένας δεν μπορεί νάρθει σε μένα, αν δεν του είναι δοσμένο από τον Πατέρα μου»!

Την ημέρα της Πεντηκοστής, όταν έγινε η πρώτη συγκομιδή των πιστών και δημιουργήθηκε η πρώτη εκκλησία του Χριστού, στην Ιερουσαλήμ, διαβάζουμε: «Και έμεναν σταθερά στη διδασκαλία των αποστόλων, και στην κοινωνία, και στην κοπή τού άρτου και στις προσευχές».

Ήταν η συνήθεια της πρώτης εκκλησίας, καθώς έμεναν σταθερά:

# στη διδασκαλία των αποστόλων,

#  στην κοινωνία μεταξύ των,  

# στην κοπή τού άρτου κάθε Κυριακή,

# στις προσευχές της εκκλησίας.

Ο απόστολος Παύλος, δια αποκαλύψεως του Πνεύματος του Αγίου γράφει προς τους Κορίνθιους, για την τελετή της κλάσης του άρτου, ακριβώς: «Επειδή, εγώ παρέλαβα από τον Κύριο εκείνο το οποίο και παρέδωσα σε σας, ότι ο Κύριος Ιησούς κατά τη νύχτα που παραδινόταν, έλαβε άρτον, και αφού ευχαρίστησε έκοψε και είπε: Λάβετε, φάγετε· τούτο είναι το σώμα μου που κόβεται για χάρη σας· αυτό να κάνετε στη δική μου ανάμνηση. Παρόμοια και το ποτήρι, αφού δείπνησε, λέγοντας: Τούτο το ποτήρι είναι η καινή διαθήκη, με βάση το αίμα μου· τούτο να κάνετε, όσες φορές πίνετε, στη δική μου ανάμνηση. Επειδή, όσες φορές αν τρώτε το άρτον τούτον, και πίνετε το ποτήρι τούτο, τον θάνατο του Κυρίου εξαγγέλλετε, μέχρι την έλευσή του».

Και ο Παύλος συνέχισε στην επιστολή του: «Ώστε, όποιος τρώει τούτον τον άρτο ή πίνει το ποτήρι τού Κυρίου με ανάξιο τρόπο, θα είναι ένοχος του σώματος και του αίματος του Κυρίου. Ας δοκιμάζει, λοιπόν, ο άνθρωπος τον εαυτό του, και έτσι ας τρώει από τον άρτο, και ας πίνει από το ποτήρι. Επειδή, αυτός που τρώει και πίνει με ανάξιο τρόπο, τρώει και πίνει κατάκριση στον εαυτό του, μη διακρίνοντας το σώμα τού Κυρίου».

Και ο Παύλος δίνει μια σοβαρή διάσταση, συνεχίζοντας: «Γι' αυτό, υπάρχουν ανάμεσά σας πολλοί ασθενείς και άρρωστοι, και πεθαίνουν αρκετοί. Επειδή, αν διακρίναμε τον εαυτό μας, δεν θα κρινόμασταν. Αλλά, όταν κρινόμαστε, παιδαγωγούμαστε από τον Κύριο, για να μη κατακριθούμε μαζί με τον κόσμο». Αμήν. 

Μάρκος 14: 17 Και όταν έγινε βράδυ, έρχεται μαζί με τους δώδεκα· και ενώ κάθονταν στο τραπέζι και έτρωγαν, ο Ιησούς είπε: Σας διαβεβαιώνω ότι, ένας από σας θα με παραδώσει, ένας που τρώει μαζί μου.