Η ΖΥΜΗ ΤΩΝ ΦΑΡΙΣΑΙΩΝ – Η ΖΥΜΗ ΤΟΥ ΗΡΩΔΗ!

Λουκάς. 13: 31 Την ίδια εκείνη μέρα τον πλησίασαν μερικοί Φαρισαίοι και του είπαν: «Βγες από την περιοχή αυτή και απομακρύνσου, γιατί ο Ηρώδης θέλει να σε σκοτώσει». Κι εκείνος τους απάντησε: «Πηγαίνετε και πέστε στην αλεπού αυτή ότι ακόμα σήμερα και αύριο βγάζω δαιμόνια και κάνω θεραπείες, και την τρίτη μέρα τελειώνω».

Η ζύμη, το προζύμι των Φαρισαίων!

Η ζύμη, το προζύμι του Ηρώδη!

Τι χαρακτηρίζει το προζύμι;  Από χημική άποψη είναι ένας συνδυασμός  ζυμομυκήτων και γαλακτικών βακτηριδίων. Οι ζυμομύκητες αυτοί δημιουργούν την παραγωγή διοξειδίου του άνθρακα και αιθανόλης , η ανάπτυξη αυτή παράγει διάφορες αρωματικές συνθέσεις. Το διοξείδιο του άνθρακα και η αιθανόλη  δημιουργούν  το φούσκωμα, το ανέβασμα της ζύμης μας. Τα αρωματικά σύνθετα ευθύνονται για την ιδιαίτερη οσμή και γεύση που χαρακτηρίζουν τα προζυμένια αρτοσκευάσματα. 

Γιατί ο Ιησούς Χριστός έδωσε αυτό τον χαρακτηρισμό σε ανθρώπους; 

Για να φανερώσει την υποκρισία, αφενός ομάδας θρησκευτικών ηγετών, αλλά αφετέρου και ανθρώπων με διοικητική εξουσία.  

Η υποκρισία είναι μια διεργασία από πονηρή και δραστήρια σκέψη για την κατάκτηση, την εξάπλωση και την διατήρηση της εξουσίας επάνω σε ανθρώπους, λαούς και έθνη.

Ο Ηρώδης Αντύπας (ή Αντίπας), χαρακτηρίστηκε από τον Ιησού Χριστό ως «Αλεπού», λόγω της μεγάλης του πονηριάς! Ήταν ένα ραδιούργος της εξουσίας που πέθανε τελικά εξόριστος στην Λυών, από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Καλιγούλα. Ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς, δεν δέχθηκε να απαντήσει σε ερωτήσεις του και ο Ηρώδης τον εξευτέλισε με το στρατό του, πριν τον παραδώσει για να σταυρωθεί, καθώς αναφέρει ο ευαγγελιστής Λουκάς. 

Ο Κύριος Ιησούς δίδαξε τους  δώδεκα: «Να είστε προσεκτικοί και να φυλάγεστε από το προζύμι των Φαρισαίων και από το προζύμι του Ηρώδη». Άλλωστε δεν υπάρχει τίποτε το συγκαλυμμένο, που δε θα φανερωθεί, και τίποτε κρυφό που δε θα μαθευτεί. Απεναντίας, όσα είπατε στο σκοτάδι, θ' ακουστούν στο φως κι εκείνο ακόμα που μέσα στα ιδιαίτερα δωμάτια ψιθυρίσατε στο αυτί, από τις ταράτσες θα διαλαληθεί»!

Ζούμε σε πονηρές ημέρες. Οι άνθρωποι φέρονται σε μεγάλο ποσοστό υποκριτικά, με πονηρή και ύπουλη διάθεση.

Ο Χριστός όμως αναζήτησε και έδωκε σωτηρία σε ανθρώπους άδολους και καθαρούς στην ψυχή. Τους ανθρώπους αυτούς τους ονόμασε «πρόβατα»!  

Μάλιστα ο Κύριος είπε στην ομιλία του: «Μακάριοι οι καθαροί στην καρδιά, γιατί αυτοί θα δουν το Θεό».

Ο Κύριος δίδαξε την παραβολή των προβάτων. Είπε: «Όποιος, όμως, μπαίνει διαμέσου της θύρας, είναι ο ποιμένας των προβάτων. Σε τούτον ο θυρωρός ανοίγει· και τα πρόβατα ακούν τη φωνή του· και τα δικά του πρόβατα τα φωνάζει με το όνομά τους, και τα βγάζει έξω. Και όταν βγάλει έξω τα δικά του πρόβατα, πηγαίνει μπροστά τους· και τα πρόβατα τον ακολουθούν, επειδή γνωρίζουν τη φωνή του. Ξένον, όμως, δεν θα ακολουθήσουν, αλλά θα φύγουν απ' αυτόν· επειδή, δεν γνωρίζουν τη φωνή των ξένων».

Και ο Κύριος Ιησούς, συνέχισε: «Εγώ είμαι ο ποιμένας ο καλός, και γνωρίζω τα δικά μου, και γνωρίζομαι από τα δικά μου, καθώς ο Πατέρας γνωρίζει εμένα, και εγώ γνωρίζω τον Πατέρα· και την ψυχή μου βάζω για χάρη των προβάτων. Και άλλα πρόβατα έχω, που δεν είναι απ' αυτή την αυλή· πρέπει να συγκεντρώσω και εκείνα· και θα ακούσουν τη φωνή μου· και θα γίνει ένα ποίμνιο, ένας ποιμένας».

Και κατέληξε λέγοντας: «Σας είπα, και δεν πιστεύετε. Τα έργα που εγώ κάνω στο όνομα του Πατέρα μου, αυτά δίνουν μαρτυρία για μένα. Αλλά, εσείς δεν πιστεύετε· επειδή, δεν είστε από τα δικά μου πρόβατα. Όπως σας είπα, τα δικά μου πρόβατα ακούν τη φωνή μου, και εγώ τα γνωρίζω· και με ακολουθούν. Και εγώ δίνω σ' αυτά αιώνια ζωή· και δεν θα χαθούν στον αιώνα, και κανένας δεν θα τα αρπάξει από το χέρι μου. Ο Πατέρας μου, ο οποίος μου τα έδωσε, είναι μεγαλύτερος από όλους· και κανένας δεν μπορεί να τα αρπάξει από το χέρι τού Πατέρα μου. Εγώ και ο Πατέρας είμαστε ένα».

Ο άνθρωπος του Θεού είναι καθαρός, άδολος και αγαθός. Είναι υιός τη βασιλείας των ουρανών. Ο πρώτος Μακαρισμός από τους εννέα στον αριθμό, λέγει: «Μακάριοι οι φτωχοί στο πνεύμα· επειδή, δική τους είναι η βασιλεία των ουρανών». Φτωχός στο πνεύμα είναι ο άνθρωπος ο ταπεινός στο πνεύμα, που δεν πονηρεύεται την θέση του στην κοινωνία, ή την εξουσία που κατέχει όπως του εδόθη, αλλά βλέπει μόνο στο πρόσωπο του Χριστού, που αναμένει σαν Σωτήρα.

Ο ίδιος άνθρωπος, ακόμη, χαρακτηρίζεται από την ομολογία του και τους διωγμούς, που έχει υποστεί χάριν του Χριστού. Διαβάζουμε: «Μακάριοι αυτοί που έχουν διωχθεί εξαιτίας της δικαιοσύνης· επειδή, δική τους είναι η βασιλεία των ουρανών».

Ματθαίος 18: 11 Επειδή, ο Υιός τού ανθρώπου ήρθε για να σώσει το χαμένο. Τι νομίζετε; Αν κάποιος άνθρωπος έχει 100 πρόβατα, και ένα απ' αυτά πλανηθεί, δεν αφήνει τα 99, και, πηγαίνοντας επάνω στα βουνά, αναζητάει αυτό που πλανιέται;