ΑΠΕΙΘΗΣ;

Πράξεις 4: 11 Αυτός είναι η πέτρα, που εξουθενώθηκε από σας τους οικοδομούντες, η οποία έγινε ακρογωνιαία πέτρα. Και δεν υπάρχει διαμέσου κανενός άλλου η σωτηρία· επειδή, ούτε άλλο όνομα είναι δοσμένο κάτω από τον ουρανό ανάμεσα στους ανθρώπους, διαμέσου τού οποίου πρέπει να σωθούμε.

Απειθής είναι ο άνθρωπος, που δεν υπακούει σε κανόνες, ή δεν αλλάζει γνώμη!

Ο λόγος του Θεού, μας δίνει την ευκαιρία να ακούσουμε με προσοχή και να αλλάξουμε την προσωπική μας άποψη, ή γνώμη σχετικά με την αλήθεια που μας διδάσκει το Ευαγγέλιο του Χριστού.

Παράδειγμα οι Γαλάτες της Ασίας, είχαν την ευκαιρία να ακούσουν τον απόστολο Παύλο, όταν κήρυττε στις πόλεις Λύστρα ( περιοχή Λυκαονίας), Δέρβη, Ικόνιο και να ιδρύσουν εκκλησίες. Όμως, όπως φαίνεται, κάτι συνέβη και τινές τάραξαν τις καρδιές των πιστών, κηρύττοντας άλλο ευαγγέλιο παρά το δοθέν δια Πνεύματος Αγίου από τον Παύλο και τους συνεργάτες του. Αποτέλεσμα, ήταν αυτό που γράφει ο Παύλος στην επιστολή του: «Ανόητοι Γαλάτες! Ποιος σας μάτιασε, ώστε να μην πείθεστε στην αλήθεια, εσείς, που μπροστά στα μάτια σας δημόσια περιγράφηκε ο Χριστός σταυρωμένος;»

Στην ίδια επιστολή ο Παύλος καταλήγει: «Όσοι θέλουν να φανούν ευχάριστοι χρησιμοποιώντας τη περιτομή, αυτοί προσπαθούν να σας κάνουν να περιτμηθείτε μόνο και μόνο για να μην κατατρέχονται εξαιτίας του σταυρού του Χριστού».

Την εποχή που γράφει ο απόστολος Παύλος, η περιτομή των Ιουδαίων κατά τον νόμο του Μωυσή ήταν ο πυρήνας της Ιουδαϊκής πίστης. Όμως, ο Χριστός και το Ευαγγέλιο ήρθε σε σύγκρουση με το κατεστημένο της παλαιάς Διαθήκης. Οι θρησκευόμενοι Ιουδαίοι ήσαν φανατικοί του νόμου, τον οποίο ο Χριστός ήρθε να πληρώσει και να δώσει το αίμα του σαν λύτρα εξαγοράς απέναντι στον Θεό και να ανοίξει η πόρτα της χάριτος της «δια πίστεως σωτηρίας». Μια τέτοια εμπειρία είχαν οι ισραηλίτες από ένα συμβάν στην έρημο, όταν ο λαός αμάρτησε και ο Θεός απέστειλε φλογερούς όφεις, με θανατηφόρο δάγκωμα και πολύς λαός απέθανε. Τότε, ο λαός μετανόησε ειλικρινά και ο Μωυσής δεήθηκε προς τον Θεό υπέρ του λαού. Διαβάζουμε: «Και ο Κύριος είπε στον Μωυσή: Φτιάξε για τον εαυτό σου ένα φλογερό φίδι, και βάλ' το επάνω σε ένα ξύλο· και καθένας που θα δαγκωθεί, και κοιτάξει σ' αυτό, θα ζήσει».

Ήταν μια εμπειρία για τον λαό, καθώς όποιον οι όφεις δάγκωναν, βλέποντας ψηλά στο ξύλο με το χάλκινο ομοίωμα φιδιού, ο άνθρωπος θεραπεύονταν και δεν πέθαινε.

Όταν ήρθε ο Ιησούς Χριστός έγινε η πέτρα του σκανδάλου, για τους απειθείς! Διαβάζουμε στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου: «Τους λέει ο Ιησούς: Ποτέ δεν διαβάσατε στις γραφές: «Η πέτρα που αποδοκίμασαν οι οικοδομούντες, αυτή έγινε ακρογωνιαία πέτρα· από τον Κύριο έγινε αυτή, και είναι θαυμαστή στα μάτια μας»; Γι' αυτό, σας λέω ότι, η βασιλεία τού Θεού θα αφαιρεθεί από σας, και θα δοθεί σε έθνος που κάνει τούς καρπούς της».

  

Ο Δαβίδ, προφητικά γράφει στον Ψαλμό: «Η πέτρα, την οποία αποδοκίμασαν αυτοί που οικοδομούν, αυτή έγινε κεφαλή γωνίας· από τον Κύριο έγινε αυτή, και είναι θαυμαστή στα μάτια μας».

Και ο απόστολος Πέτρος γράφει: «Η τιμή, λοιπόν, είναι σε σας που πιστεύετε· ενώ σ' αυτούς που απειθούν, «η πέτρα που αποδοκίμασαν εκείνοι που οικοδομούν, αυτή έγινε ακρογωνιαία πέτρα», και «πέτρα προσκόμματος, και πέτρα σκανδάλου»· οι οποίοι προσκόπτουν στον λόγο, καθώς είναι απειθείς· στο οποίο και τοποθετήθηκαν».

Πράγματι, ο Ιησούς Χριστός, ο Κύριος είναι πολύτιμος σε μας που πιστεύουμε στο όνομα του και αναγνωρίζουμε ότι είναι το πρόσωπο, το όνομα, η χάρη του, που μας σώζει από τον αιώνιο θάνατο, την αιώνια κόλαση.

Τι συνέβη με τον λαό του Θεού, τον Ισραήλ; Γράφει ο Παύλος: «Ότι τα έθνη, που δεν ζητούσαν δικαιοσύνη, έφτασαν σε δικαιοσύνη, δικαιοσύνη όμως που στηρίζεται στην πίστη· ενώ ο Ισραήλ, ζητώντας νόμο δικαιοσύνης, σε νόμο δικαιοσύνης δεν έφτασε. Γιατί; Επειδή, δεν τη ζητούσε με βάση την πίστη, αλλά ως αποτέλεσμα των έργων τού νόμου. Επειδή, πρόσκοψαν στην πέτρα τού προσκόμματος· όπως είναι γραμμένο: «Δέστε, βάζω στη Σιών λίθον προσκόμματος, και πέτρα σκανδάλου, και κάθε ένας που πιστεύει σ' αυτόν δεν θα ντροπιαστεί».

Οποίος αναζητά νόμο ή ανθρώπινη διάταξη σωτηρίας εκτός του λόγου του Θεού, είναι και παραμένει απειθής.  

Ο απόστολος Παύλος πάλι στους Γαλάτες, γράφει: «Γιατί, τους ανθρώπους προσπαθώ να πείσω τώρα ή το Θεό; Ή μήπως επιδιώκω να είμαι αρεστός στους ανθρώπους; Κι άλλωστε, αν προσπαθούσα να είμαι αρεστός στους ανθρώπους, δε θα ήμουν δούλος του Χριστού».

Και ο Παύλος, συνεχίζει: «Αλλά, αδελφοί, σας κάνω γνωστό ότι το ευαγγέλιο που κηρύχθηκε από μένα δεν είναι ανθρώπινο· επειδή, ούτε εγώ το παρέλαβα από άνθρωπο ούτε το διδάχθηκα, αλλά διαμέσου αποκάλυψης του Ιησού Χριστού».

Απευθυνόμενος ο Παύλος, ως δέσμιος, προς τον βασιλιά είπε: «Γι' αυτό, βασιλιά Αγρίππα, δεν έγινα απειθής στην ουράνια οπτασία, αλλά, πρώτα σ' αυτούς που ήσαν στη Δαμασκό και στα Ιεροσόλυμα, και σε ολόκληρη τη γη της Ιουδαίας, και έπειτα στα έθνη, κήρυττα να μετανοούν, και να επιστρέφουν στον Θεό, κάνοντας έργα άξια της μετάνοιας».

Είναι ο καιρός, να ακούσουμε με προσοχή το Ευαγγέλιο του Χριστού και να πιστεύσουμε στον Χριστό, έχοντας πεποίθηση και ελπίδα στην χάρη του Θεού την ερχομένη, που είναι η βασιλεία των ουρανών. Αμήν.   

Ψαλμοί 118: 22 Η πέτρα, την οποία αποδοκίμασαν αυτοί που οικοδομούν, αυτή έγινε κεφαλή γωνίας· από τον Κύριο έγινε αυτή, και είναι θαυμαστή στα μάτια μας.