ΤΑ ΑΓΑΘΑ ΜΟΝΟ ΘΕΛΟΜΕΝ ΔΕΧΘΗ ΕΚ ΤΟΥ ΘΕΟΥ;

Λουκάς 12: 15 Και είπε προς αυτούς· Προσέχετε και φυλάττεσθε από της πλεονεξίας· διότι εάν τις έχη περισσά, η ζωή αυτού δεν συνίσταται εκ των υπαρχόντων αυτού.

Δράση – Αντίδραση!

Ο άνθρωπος είναι μαθημένος από μικρός να αντιδρά, σε κάθε εξωτερικό πλήγμα που υφίσταται. Ο εγωισμός του, δεν του επιτρέπει να μείνει απαθής.

Είναι και κάτι άλλο. Η άγνοια του, ενισχύει τον εγωισμό του και γίνεται πιο οξύς και θυμώδης. 

Αποτέλεσμα, στις ημέρες μας να ακούμε αυτοκτονίες (!) εξ αιτίας (α) της κρίσης και (β) της μεγάλης αδικίας στους μισθούς και τις συντάξεις.

Μετά από πολυετή εργασία φθάνοντας ο άνθρωπος στην σύνταξη που απέκτησε (!) και ονειρεύτηκε σαν σκοπό μιας ζωής, τώρα καταστρέφονται τα όνειρα και οι ανέσεις. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να το δεχτεί και επαναστατεί και μάλιστα σε υπερβολικό βαθμό!

Άραγε, τι υπάρχει κάτω από αυτό τον χαρακτήρα;

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός το δίδαξε: «Προσέχετε και φυλάττεσθε από της πλεονεξίας· διότι εάν τις έχη περισσά, η ζωή αυτού δεν συνίσταται εκ των υπαρχόντων αυτού».

Ευτυχώς, έχουμε ένα εξαιρετικό και επίκαιρο βιβλίο γραμμένο δια Πνεύματος Αγίου, το βιβλίο του Ιώβ! Είναι καλό να το διαβάσουμε άλλη μια φορά.

Όλα ξεκίνησαν όταν ο εχθρός της ψυχής, ο σατανάς, ο κατήγορος των δικαίων εμφανίστηκε στο θρόνο του Θεού και ζήτησε να πειράξει τον Ιώβ, διότι ζήλεψε την ακεραιότητα του και την ευθύτητα του αλλά και την ευλογία που απολάμβανε παρά του Θεού. Ο Θεός κατάλαβε την πρόθεση του σατανά, ότι έβαλε στον νου του τον Ιώβ!  Ο σατανάς ισχυρίστηκε ότι αν ο Θεός του πάρει τα αγαθά, ο Ιώβ σίγουρα θα βλαστημούσε τον Θεό. Και τότε, ο Θεός έδωσε την άδεια στον σατανά να επιβάλλει το χέρι του επάνω στην περιουσία και στα τέκνα του Ιώβ. Πράγματι, ήρθε μεγάλο κακό στα αγαθά και στα τέκνα του Ιώβ, καθώς σε μια ημέρα όλα μαζί τα παιδιά του πέθαναν από ατύχημα που τα πλάκωσε ο οίκος τους μετά από μέγα άνεμο και ταυτόχρονα, οι εχθροί έπεσαν πάνω στα ζώα και τα άρπαξαν και του δούλους φόνευσαν.

Όταν το πληροφορήθηκε ο Ιώβ, διαβάζουμε: «Τότε σηκωθείς ο Ιώβ διέσχισε το επένδυμα αυτού και εξύρισε την κεφαλήν αυτού και έπεσεν επί την γην και προσεκύνησε, και είπε, Γυμνός εξήλθον εκ κοιλίας μητρός μου και γυμνός θέλω επιστρέψει εκεί· ο Κύριος έδωκε και ο Κύριος αφήρεσεν· είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον».

Τι έγινε στην συνέχεια;

Ο σατανάς πάλι στον θρόνο του Θεού! Με επιχείρημα ότι ο Ιώβ είναι άσπλαχνος και αναίσθητος μπροστά στον χαμό των παιδιών του επιχειρεί να βλάψει τον ίδιο τον Ιώβ. Ο Θεός, που γνωρίζει τον Ιώβ, επιτρέπει στον σατανά να τον κτυπήσει με ασθένεια χωρίς να του αφαιρέσει την ζωή. 

Πράγματι, ο σατανάς κτύπησε τον Ιώβ με έλκος κακό, σε όλο το σώμα και αγιάτρευτο! Ο Ιώβ σαν βάλσαμο είχε ένα όστρακο για να ξύνει τις πληγές του και καθόταν μέσα σε στάχτη για να βρίσκει ανακούφιση.

Η γυναίκα του, είδε όλη την εικόνα και ήρθε σε απόγνωση. Φώναξε: «Έτι κρατείς την ακεραιότητά σου; Βλασφήμησον τον Θεόν και απόθανε».

Εκεί ακριβώς, ήρθε και η απάντηση από τον Ιώβ, προς την γυναίκα του: «Ελάλησας ως λαλεί μία εκ των αφρόνων γυναικών· τα αγαθά μόνον θέλομεν δεχθή εκ του Θεού, και τα κακά δεν θέλομεν δεχθή; Εν πάσι τούτοις δεν ημάρτησεν ο Ιώβ με τα χείλη αυτού».

Ο αδελφόθεος Ιάκωβος γράφει στην επιστολή του, σχετικά: «Λάβετε, αδελφοί μου, παράδειγμα της κακοπαθείας και της μακροθυμίας τους προφήτας, οίτινες ελάλησαν εν τω ονόματι του Κυρίου. Ιδού, μακαρίζομεν τους υπομένοντας· ηκούσατε την υπομονήν του Ιώβ και είδετε το τέλος του Κυρίου, ότι είναι πολυεύσπλαγχνος ο Κύριος και οικτίρμων».

Από την μία, έχουμε τους ανθρώπους του σύγχρονου πολιτισμού. Τους περιγράφει ο απόστολος Παύλος, στους Ρωμαίους: «πλήρεις όντες πάσης αδικίας, πορνείας, πονηρίας, πλεονεξίας, κακίας, γέμοντες φθόνου, φόνου, έριδος, δόλου, κακοηθείας». Οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούν να αντέξουν σε μια κρίση διότι δεν διαθέτουν ευσέβεια, ευλάβεια και πίστη στον Θεό και Πατέρα.  

Από την άλλη, έχουμε τους αγίους, αυτούς που ο Χριστός έσωσε με το αίμα Του, αναγέννησε σε μια ζωντανή ελπίδα του ερχομού Του και υποσχέθηκε να έλθει ταχέως. Οι άνθρωποι αυτοί, που το Ευαγγέλιο ονομάζει αγίους, διαθέτουν υπομονή, αρετή, εγκράτεια. Ο Κύριος Ιησούς, το δίδαξε: «διά της υπομονής σας αποκτήσατε τας ψυχάς σας».

Μα είναι δυνατόν ο Θεός να δίδει κακά;

Υπάρχει ένα ωραίο εδάφιο, στους Ρωμαίους που μας βοηθά στην κατανόηση:

«Εξεύρομεν δε ότι πάντα συνεργούσι προς το αγαθόν εις τους αγαπώντας τον Θεόν, εις τους κεκλημένους κατά τον προορισμόν αυτού· διότι όσους προεγνώρισε, τούτους και προώρισε συμμόρφους της εικόνος του Υιού αυτού, διά να ήναι αυτός πρωτότοκος μεταξύ πολλών αδελφών».

Ακόμη και ένα «κακό» μπορεί να μετατραπεί σε καλό!

Τι καλό έγινε στον Ιώβ;

1. Έμαθε, ο ίδιος το ομολόγησε, καλύτερα τον Θεό!

2. Ευλογήθηκε στα έσχατα του σφόδρα – σφόδρα!

3. Γράφτηκε το βιβλίο στο όνομα του!

Τι καλό γίνεται σε μας, μέσα από ένα «κακό»;

1. Σαν τον Ιωσήφ (!), κάτι θαυμαστό θα συμβεί στη ζωή μας.  

2. Σαν τον Δαβίδ (!), θα νικήσουμε τις μάχες τη ζωής.  

3. Σαν τον Δανιήλ (!), θα γίνουμε πιο σοφοί.  

1^η επιστολή προς Θεσσαλονικείς 2: 5 Διότι ούτε λόγον κολακείας μετεχειρίσθημέν ποτέ, καθώς εξεύρετε, ούτε πρόφασιν πλεονεξίας, μάρτυς ο Θεός,