ΑΓΑΠΗ ΑΝΥΠΟΚΡΙΤΟΣ!

1^η επιστολή προς Τιμόθεο 1: 5 το δε τέλος της παραγγελίας είναι αγάπη εκ καθαράς καρδίας και συνειδήσεως αγαθής και πίστεως ανυποκρίτου.

Η αγάπη είναι ο Θεός, ή φύση του Θεού. 

Όπως το φως είναι ο Χριστός, που φωτίζει πάντα άνθρωπο που έρχεται στον σύγχρονο κόσμο. 

Επίσης, η ζωή είναι ο Χριστός, ειδικότερα η αιώνιος ζωή! Διαβάζουμε: «Όστις έχει τον Υιόν έχει την ζωήν· όστις δεν έχει τον Υιόν του Θεού, την ζωήν δεν έχει».

Με αυτούς τους ορισμούς μπορούμε να συζητήσουμε περαιτέρω.

Για να δούμε το μέγεθος αλλά και την ποιότητα της αγάπης (!) και της δικαιοσύνης (!) του Θεού, διαβάζουμε στον Ιωάννη: «ούτω πρέπει να υψωθή ο Υιός του ανθρώπου, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον. Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον».

Η βάση της αγάπης είναι η θυσία και η προσφορά.

Μπορούμε να το εννοήσουμε από την αγάπη της μάνας, όταν φροντίζει τα τέκνα της όσα και αν είναι ή ότι αδυναμία και αν έχουν, νύχτα και ημέρα.

Η προσφορά του Θεού για τον άνθρωπο, τον αδύναμο στην ψυχή και γεμάτο αρνητικά συναισθήματα εξαιτίας της παρακοής και παράβασης του πρώτου ανθρώπου, ήταν η θυσία του Υιού του ανθρώπου, του Ιησού Χριστού του μονογενούς Υιού του Θεού, σαν ένας Αμνός, που σφάζεται για εξιλέωση.

Η αγάπη, πέρα από την θυσία και την προσφορά αίματος, περιλαμβάνει και την δικαιοσύνη. Διότι η φύση του Θεού, επίσης, είναι κρίσις και αλήθεια. Δεν θα μπορούσε ο άνθρωπος μετά την πτώση του και την διεφθαρμένη καρδιά που κληρονόμησε να εισέλθει  στην αιώνιο ζωή. Γιαυτό και ο Θεός έδιωξε τον Αδάμ και την Εύα από τον Παράδεισο ώστε να μην λάβουν από του δένδρου της ζωής, στο μέσον του Παραδείσου και ζήσουν αιώνια αμαρτωλοί! 

Ήρθε λοιπόν το πλήρωμα του χρόνου!

Ο Θεός απέστειλε τον Υιό Του, με ένα σχέδιο θαυμαστό, που περιγράφεται στην επιστολή προς τους Εβραίους: «Διότι αύτη είναι η διαθήκη, την οποίαν θέλω κάμει προς τον οίκον του Ισραήλ μετά τας ημέρας εκείνας, λέγει Κύριος· Θέλω δώσει τους νόμους μου εις την διάνοιαν αυτών, και θέλω γράψει αυτούς επί της καρδίας αυτών, και θέλω είσθαι εις αυτούς Θεός, και αυτοί θέλουσιν είσθαι εις εμέ λαός. Και δεν θέλουσι διδάσκει έκαστος τον πλησίον αυτού και έκαστος τον αδελφόν αυτού, λέγων· Γνώρισον τον Κύριον· διότι πάντες θέλουσι με γνωρίζει από μικρού έως μεγάλου αυτών· διότι θέλω είσθαι ίλεως εις τας αδικίας αυτών, και τας αμαρτίας αυτών και τας ανομίας αυτών δεν θέλω ενθυμείσθαι πλέον».

Αυτό το σχέδιο συνοπτικά, ονομάζεται Αναγέννηση του αμαρτωλού ανθρώπου!

Από την αναγέννηση, αρχίζουν θαυμάσια πράγματα στην ζωή του ανθρώπου, γεμάτη με εμπειρίες:

1. Πράγματα που κάνει ο Θεός, δια του ονόματος του Ιησού Χριστού.

Διαβάζουμε στο ευαγγέλιο του Μάρκου: «Σημεία δε εις τους πιστεύσαντας θέλουσι παρακολουθεί ταύτα, Εν τω ονόματί μου θέλουσιν εκβάλλει δαιμόνια (!)· θέλουσι λαλεί νέας γλώσσας (!)· όφεις θέλουσι πιάνει (!)· και εάν θανάσιμόν τι πίωσι, δεν θέλει βλάψει αυτούς (!)· επί αρρώστους θέλουσιν επιθέσει τας χείρας, και θέλουσιν ιατρεύεσθαι!».

2. Πράγματα που κάνει ο άνθρωπος, δια της δυνάμεως του Αγίου Πνεύματος.

Διαβάζουμε στην προς Ρωμαίους: «Η αγάπη ας ήναι ανυπόκριτος. Αποστρέφεσθε το πονηρόν, προσκολλάσθε εις το αγαθόν, γίνεσθε προς αλλήλους φιλόστοργοι διά της φιλαδελφίας, προλαμβάνοντες να τιμάτε αλλήλους».

Μόνον δια Πνεύματος Αγίου, ο άνθρωπος μπορεί να αγαπήσει με αγάπη καθαρή και ανυπόκριτη. Διαβάζουμε στην προς Κορινθίους: «Η αγάπη μακροθυμεί, αγαθοποιεί, η αγάπη δεν φθονεί, η αγάπη δεν αυθαδιάζει, δεν επαίρεται, δεν ασχημονεί, δεν ζητεί τα εαυτής, δεν παροξύνεται, δεν διαλογίζεται το κακόν, δεν χαίρει εις την αδικίαν, συγχαίρει δε εις την αλήθειαν».

Όταν ο Κύριος Ιησούς Χριστός δίδαξε για πρώτη φορά  την αγάπη, στην επι τους όρους ομιλία, είπε: «Εγώ όμως σας λέγω, Αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευλογείτε εκείνους, οίτινες σας καταρώνται, ευεργετείτε εκείνους, οίτινες σας μισούσι, και προσεύχεσθε υπέρ εκείνων, οίτινες σας βλάπτουσι και σας κατατρέχουσι».

Και ο Κύριος κατάληξε, λέγοντας: «διά να γείνητε υιοί του Πατρός σας του εν τοις ουρανοίς, διότι αυτός ανατέλλει τον ήλιον αυτού επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους».

Σήμερα, μπορούμε να ομολογήσουμε ότι το πιο δύσκολο μάθημα που … εξεταζόμαστε είναι η αγάπη. Ο απόστολος Ιωάννης, σε μεγάλη ηλικία, γέρων, γράφει και παρακαλεί: «Αγαπητοί, ας αγαπώμεν αλλήλους, διότι η αγάπη είναι εκ του Θεού, και πας όστις αγαπά εκ του Θεού εγεννήθη και γνωρίζει τον Θεόν. Όστις δεν αγαπά δεν εγνώρισε τον Θεόν, διότι ο Θεός είναι αγάπη».

Ο απόστολος Πέτρος μιλά για την σπουδή (την επιμέλεια) και την καλλιέργεια του πιστού, σε κύρια συστατικά και γράφει: «Και δι' αυτό δε τούτο καταβαλόντες πάσαν σπουδήν, προσθέσατε εις την πίστιν σας την αρετήν, εις δε την αρετήν την γνώσιν, εις δε την γνώσιν την εγκράτειαν, εις δε την εγκράτειαν την υπομονήν, εις δε την υπομονήν την ευσέβειαν, εις δε την ευσέβειαν την φιλαδελφίαν, εις δε την φιλαδελφίαν την αγάπην».

Καταλήγει δε ως εξής: «Διότι, εάν ταύτα υπάρχωσιν εις εσάς και περισσεύωσι, σας καθιστώσιν ουχί αργούς ουδέ ακάρπους εις την επίγνωσιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού». Αμήν.

Ερωτήματα:

# Πώς μπορώ να λάβω αγάπη;

# Πώς κρίνεται ανυπόκριτος η αγάπη;

# Θυμάμαι την πρώτη αγάπη;      

Γαλάτες 5: 22 Ο δε καρπός του Πνεύματος είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια· κατά των τοιούτων δεν υπάρχει νόμος.